Να αρπάξεις τις ευκαιρίες σου λένε και μόνο ευκαιρίες δεν είναι αυτές, από την στιγμή που σου επιβάλλουν προκαταβολικά στημένες συμπεριφορές, που όχι μόνο σε βγάζουν από τον δρόμο σου, αλλά σε δελεάζουν με ένα ψεύτικο προφίλ και μια λογική της δημοσιότητας που αποφέρει τάχα πολλά κέρδη από όλες τις απόψεις.

Μιλούν στους νέους ανθρώπους σα να απευθύνονται σε πρόβατα επί σφαγή, σα να θέλουν να θυματοποιήσουν μια ολόκληρη κοινωνία σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, όπου τα περιθώρια αντίστασης στενεύουν απελπιστικά. Όχι μόνο μέσα από τα social media, αλλά και από τα εξελιγμένα smartphones εγκαινιάζουν έναν νέο κόσμο που δεν εξετάζει καν το ενδεχόμενο να αφυπνιστεί, έναν κόσμο που στην πλειοψηφία του ξυπνά και κοιμάται με τις ηλεκτρονικές συσκευές παρά πόδας, ορεγόμενος τεχνητούς παραδείσους.

Αυτός ο νέος κόσμος με τις πάμπολλες τάχα ευκαιρίες λανσάρεται καμουφλαρισμένος με αμέτρητα ρητά και αποφθέγματα, που αν μη τι άλλο στοχεύουν στο να σαγηνεύσουν την νεολαία, που σπεύδουν από νωρίς να καθηλώσουν. Όμως, δεν το καταφέρνουν πάντα. Ούτε στις ΗΠΑ μετά τα εγκλήματα κατά των μαύρων, ούτε καν στην Ρωσία με το δεσποτικό καθεστώς που φυλακίζει ελεύθερες και ανεξάρτητες  συνειδήσεις, ακολουθώντας πιστά το πάλαι ποτέ σοβιετικό μοντέλο, ούτε στην Κίνα της απόλυτης φίμωσης και του ολοκληρωτισμού, ούτε ακόμη πριμοδοτώντας ανελλιπώς τα τυραννικά καθεστώτα της Αφρικής, δεν πετυχαίνουν να πάψουν τις φωνές διαμαρτυρίας. Και δεν το πετυχαίνουν γιατί ο άνθρωπος ουσιαστικά ποτέ δεν υποτάσσεται σε ένα συγκεκριμένο μοντέλο ζωής.

Οι ευκαιρίες τους λοιπόν, συχνά επιστρέφονται με την ίδια βιασύνη με την οποία απεστάλησαν, στοχεύοντας πρωτίστως στο καταλάγιασμα των αντιδράσεων. Τα «δώρα» που προσφέρονται, είναι μεν δελεαστικά, όμως οι αξίες για μια ζωή χωρίς αντιφάσεις και ξερολισμούς υπερκερνάν την εκάστοτε πρόκληση.

Ευκαιρίες δεν είναι αυτές που μοιράζουν χρήμα και δόξα, ευκαιρίες είναι μονάχα εκείνες που μπορούν να μεταπλάσουν την κενότητα του σήμερα σε ένα δημιουργικό αύριο. Και αυτό ξεκινά από τις σχέσεις των ανθρώπων, την αυτοδημιουργία, την αυτονομία και την συνεχή επαγρύπνηση ενόψει νέων δρακόντειων νόμων.

Το να καραδοκεί κανείς πότε θα εμφανιστούν οι νόμοι αυτοί και να βρίσκεται σε επαγρύπνηση, είναι ένα σημαντικό μέσο αντίστασης στην στασιμότητα και την αδιαφορία απέναντι στα διαδραματιζόμενα. Χρωστά, με λίγα λόγια, ο πολίτης στον εαυτό του να μην τρώει κουτόχορτο, να μην καταναλώνει σκουπίδια και να μην δελεάζεται από εικονικές προσφορές υλικού προσανατολισμού. Χρωστά στην ιστορία και τους αγώνες του για περισσότερη δημοκρατία και ελευθερία, στα γεγονότα αυτά που περιγράφονται παραστατικά σε πολλές μπροσούρες και βιβλία.

Ας τις αρπάξουν λοιπόν, άλλοι τις λεγόμενες ευκαιρίες, ας σπεύσουν οι κάθε λογής «τελειωμένοι» να δοξαστούν και να περιλουστούν από την δόξα και τα στεφάνια της στερεότυπης επιτυχίας. Εξάλλου, έτσι γινόταν πάντα. Ο κόσμος σε ένα τμήμα του -και μάλιστα μεγάλο συνηθίζει και επιζητά την υποκρισία και το παραμύθιασμα. Από λόγους ύπαρξης σημαντικών κενών, από περιχαράκωση σε αχρηστευμένες πρακτικές, από λόγους ημιμάθειας και φτηνού λεκτικού παρορμητισμού κάποιοι σπεύδουν να συντηρήσουν την καθημερινή νοσηρότητα.

Οι ευκαιρίες, όμως, δίνονται μια φορά, λένε. Ας έχουμε λοιπόν, ένεκα τούτου, πάντα από κοντά τα συμβάντα που ενώνουν και δεν διχάζουν τους ανθρώπους. Ας μην αδιαφορούμε, όταν σε κάποιο σημείο της γης άνθρωποι εξακολουθούν να στερούνται βασικά δικαιώματα επιβίωσης και αντιδρούν. Ευκαιρίας δοθείσης, με λίγα λόγια, ας κάνουμε την ζωή πραγματικά όμορφη και δίκαιη, με το να μην ωραιοποιούμε πλαστικούς κόσμους που ρυπαίνουν την εσωτερικότητά μας.