*Οι καμπάνες ηχούσαν πένθιμα χθες και οι σημαίες κυμάτιζαν μεσίστιες σε όλες τις εκκλησίες της χώρας μας, για την μετατροπή του «μνημείου συνοχής» (κατά την βυζαντινολόγο Ελένη Γλύκατζη- Αρβελέρ) της Αγ. Σοφιάς, σε τέμενος.

Μια προσπάθεια του τούρκου προέδρου να εργαλειοποιήσει ακόμα και το παγκόσμιο μνημείο πολιτισμού για εσωτερική κατανάλωση, δίνοντας έμφαση και «τροφή» στην θρησκευτική μισαλλοδοξία και τον φανατισμό, προβάλλοντας την δυναμική του και την «επικράτηση» της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, αναβιώνοντας ποικιλοτρόπως την ιδέα της «Γαλάζιας πατρίδας».

Η  τελετή του ανοίγματος του χριστιανικού ναού ως τζαμί και η πρώτη προσευχή ήταν γεμάτη συμβολισμούς για την κατάκτηση της Κωνσταντινούπολης, την υπεροχή του Ισλάμ και κυρίως την υπεροχή του ίδιου του Ερντογάν. Το οθωμανικό ξίφος που χρησιμοποίησε ο ιμάμης, το σύμβολο της κατάκτησης, συμβολίζει την εκπλήρωση των νέο-οθωμανικών επιδιώξεων του μεγάλου ηγέτη τους. Το δε σκηνικό τραγικό: Το μαρμαρόστρωτο δάπεδο της Αγίας Σοφίας, καλύφθηκε με μεγάλα τουρκουάζ χαλιά, κρεμασμένα πανιά  κρύβουν τις χριστιανικές τοιχογραφίες και τα ψηφιδωτά στη διάρκεια της προσευχής. Επίσης, σε σκαλωσιές κρέμονται υφάσματα με εδάφια του Κορανίου σε ισλαμική γραφή. Ένα μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς μετατράπηκε σε τσαντίρ', όπως αυτό του προσφιλούς τους Καραγκιόζη...

Δυστυχώς, για τον λαό της Τουρκίας, που ακολουθεί ασπαζόμενος της αποφάσεις του νεοδικτάτορά του, μέχρι πρότινος Ευρωπαϊστή Ερντογάν, η γείτονα χώρα στήριζε και στηρίζει τον δήθεν «πολιτισμό» της, όπως και τον τουρισμό της, στον πολιτισμό της Ελλάδας.

Χρησιμοποιεί όλα τα εμβληματικά μνημεία και κτίσματα, όλες τις ελληνικές αρχαιότητες ως τουρκικά, σε κάθε τουριστική καμπάνια σε όλα τα φόρα πολιτισμού.

Ξεναγεί ηγέτες σε χώρους, όπου η σφραγίδα της ελληνικής ψυχής και του εκλεπτυσμένου ελληνικού πνεύματος κυριαρχούν και επιβάλλονται στο πέρασμα των αιώνων.

Στο μόνο που έχει κατορθώσει να επικρατεί, είναι η ικανότητα να καπηλεύεται και να ιεροσυλεί και να παραχαράσσει την ιστορία, αδιαφορώντας γι' αυτήν και για τις μελλοντικές σελίδες της, που θα γράψουν καθαρά, ανεπηρέαστα, αντικειμενικά και καταρτισμένα μυαλά.

Άνθρωποι, που ύστερα από 50 χρόνια με το θάρρος της γνώμης, θα μιλήσουν για καταστάσεις και γεγονότα, έχοντας αποτυπώσει την πραγματικότητα. Άνθρωποι, που δεν θα μετατρέψουν την σφαγή και τον διωγμό σε «συνωστισμό», που δεν θα αποδώσουν σε λάθος κράτος και ηγεσίες τον χαρακτηρισμό του ιμπεριαλιστή, του κατακτητή, του παραβάτη, του διαστρεβλωτή.

Άνθρωποι, που δεν θα δώσουν το δικαίωμα σε κανέναν να κλέψει την ιστορία, τους ήρωες, τα σύμβολα, αλλά και τους μύθους των γειτόνων του.

Άνθρωποι, που δεν θα παραχαράξουν και δεν θα αλλοιώσουν.

Πριν 86 χρόνια, ο ηγέτης Κεμάλ Αττατούρκ, απέδειξε ότι η Τουρκία μπορεί να είναι ένα κοσμικό κράτος. Υπήρξε μπροστά από την εποχή του. Οραματιστής μια νέας σύγχρονης Τουρκίας.

Όμως, ο λαϊκιστής Ερντογάν, κατόρθωσε να αποκαθηλώσει ακόμα και το πνεύμα του μεγάλου ηγέτη και μεταρρυθμιστή Αττατούρκ και να γυρίσει την χώρα του σε ατραπούς δύσκολους, μακριά από το Ευρωπαϊκό πνεύμα. Προφανώς, στην παρούσα φάση, προσπαθεί να αναστήσει την καταρρακωμένη και καταποντισμένη δημοτικότητά του, με τρόπο πιο οικείο στον λαό του.

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟΝ ΕΝΤΥΠΟ «Δ»