Οι αναλύσεις των εγκυρότερων διεθνών μέσων ενημέρωσης, εξηγούν το πώς και το γιατί ο Ταγίπ Ερντογάν άλλαξε τακτική, αποφάσισε να το παίξει οπαδός της ψυχραιμίας και του διαλόγου. Η ουσία βρίσκεται στην πορεία της τουρκικής οικονομίας και της τουρκικής λίρας. Η οποία διολισθαίνει εδώ και πολύ χρόνο. Ακριβώς αυτή η κακή πορεία επέβαλε στον σουλτάνο την ανάγκη να κάνει κινήσεις αντιπερισπασμού, με προφανή πρόθεση να αποπροσανατολίσει την κοινή γνώμη της χώρας του. Αλλά, ακριβώς η ίδια αιτία τον ανάγκασε να αλλάξει τακτική. Και ιδού διατί.

Τα νταηλίκια στο Αιγαίο και την Μεσόγειο, και η επίδειξη δύναμης με την μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε ισλαμικό τέμενος, είχαν ασήμαντη απόδοση. Συσπείρωσαν ασφαλώς ένα σημαντικό μέρος των φανατικών μουσουλμάνων. Που, όμως, ήταν ήδη δεδηλωμένοι οπαδοί των δύο κομμάτων που κυβερνούν την Τουρκία. Του κόμματος του Ερντογάν και εκείνου του Μπαχτσελί. Δεν κουβάλησαν πρόσθετο, φρέσκο νερό, στον μύλο των κυβερνώντων.

Την ίδια ώρα, σε αυτόν το μήνα που εξελίσσονται οι επιχειρήσεις επίδειξης ισχύος του σουλτάνου, η υποτίμηση της τουρκικής λίρας συνεχίστηκε με εφιαλτικό ρυθμό. Οι Τούρκοι πολίτες, μέσα σε αυτόν τον θερμό μήνα είδαν να μειώνεται, κατά μέσο όρο, περίπου κατά 8% η αξία των εισοδημάτων και της περιουσίας τους, πέρα από όσο είχε ήδη μειωθεί κατά τον τελευταίο χρόνο. Άρα, όχι μόνο δεν υπήρξε κανένα όφελος από τα νταηλίκια, αλλά μεγιστοποιήθηκαν οι ζημίες. Με την επιβαρυντική περίπτωση να ...διώχνουν, αυτές οι απειλές πολέμου, τους τουρίστες. Αυτούς που εναγωνίως περίμενε το καθεστώς να δώσουν αίμα στην τουρκική οικονομία.

Όπως και να έχει όμως, η εξέλιξη των πραγμάτων είναι θετική για εμάς. Οπότε δεν έχουμε λόγο να αρνηθούμε την έναρξη κάποιου διαλόγου. Αρκεί να είμαστε ξεκάθαροι για το ακριβές αντικείμενό του. Που δεν μπορεί να περιλαμβάνει, για παράδειγμα, την θεωρία της Άγκυρας -που δεν είναι μόνον του καθεστώτος αλλά και της κεμαλικής αντιπολίτευσης- περί δήθεν αμφισβητούμενων νησιών, ούτε καν τα περί αποστρατιωτικοποίησης κάποιων άλλων.

Το μόνο που είναι προς διαπραγμάτευση είναι οι θαλάσσιες ζώνες. Υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ. Όπου το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να εμμείνουμε στην γραμμή που ακολούθησαν ο Καραμανλής και ο Ανδρέας. Της συναινετικής προσφυγής στην Χάγη. Με υπογεγραμμένη εκ των προτέρων δέσμευση αποδοχής, οποιασδήποτε απόφασης, ένθεν κακείθεν.

Γ.Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

giorgis@massavetas.gr