Μπορεί να βοηθήσει ο καθένας τον εαυτό του από την στιγμή που πλέον υπάρχουν πολλές πληροφοριακές δυνατότητες αλλά και πλείστες ευκαιρίες παρά την υφιστάμενη παραπληροφόρηση, για να μπορέσει να σχηματίσει μια πιο σαφή εικόνα για τον λόγο που δημιουργούνται οι κρίσεις και τα θερμά επεισόδια. Στην περίπτωσή μας, Ελλάδα και Τουρκία βρέθηκαν για άλλη μια φορά στην κόψη του ξυραφιού, αλλά σε κάθε περίπτωση η κρίση αυτή ήταν και πάλι τεχνητή, αφού έληξε χωρίς πολλές τυμπανοκρουσίες.

Για άλλη μια φορά, οι στόλοι των δύο χωρών επιδόθηκαν σε ένα ρητό επικοινωνιακό σόου, αφού δήθεν όλοι ήταν με το δάκτυλο στην σκανδάλη και σε απόσταση αναπνοής. Ποιους εξυπηρετεί αυτή η κατάσταση συναγερμού; Ποιοι κρύβονται πίσω από όλες αυτές τις κρίσεις που προκαλούν κοινωνικο-οικονομική αναστάτωση; Η τελευταία κρίση διανθίστηκε και από την υποτιθέμενη παρέμβαση του State Department, που με τις νουθεσίες του προς την Τουρκία δήλωσε, λέει, την υποστήριξή του προς την Ελλάδα.

Αυτές οι κρίσεις εξυπηρετούν πρωτίστως όλους αυτούς που κερδοσκοπούν και έχουν σαφή συμφέροντα από την δημιουργία τους. Οι λαοί είναι εκείνοι που πληρώνουν το τίμημα και βιώνουν την αλλαγή των οικονομικών δεδομένων, που πάντα μετά από μια τέτοια κρίση αλλάζουν άρδην. Οι λαοί που ποτέ δεν μπορούν να αντιληφθούν το μέγεθος της καταστροφής, αλλά που πάντα νοιώθουν στο πετσί τους τις επιπτώσεις.

Στην περίπτωση της τελευταίας κρίσης μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, ήταν αρκετή μια ακόμη κινδυνολογία για να αναστατώσει τους πάντες, να εξεταστούν πολλά σενάρια και να γραφτούν ιστορίες, που αν μη τι άλλο βάζουν σε σκέψεις ακόμη και τους πιο ανυποψίαστους. 

Οι σεισμικές έρευνες αλλά και η οικοπεδοποίηση στις ΑΟΖ για την ενεργειακή εκμετάλλευση, προκαλούν αυτή την παρατεταμένη εμπλοκή, που ενίοτε οδηγεί και στην δημιουργία κρίσεων με απρόβλεπτες συνέπειες στον οικονομικό ιστό των εμπλεκομένων χωρών. Πρόκειται για κρίσεις που ουσιαστικά δεν λήγουν ποτέ, καθώς τα οικονομικά συμφέροντα είναι εκείνα που προέχουν και τίποτε περισσότερο ή λιγότερο. Χάριν των κονσόρτσιουμ που έχουν λαμβάνειν.

Θα το ξαναπώ, όμως, για μια ακόμη φορά: Χωρίς τους λαούς, χωρίς την παρέμβασή τους και την απαίτηση για ειρηνική συνύπαρξη, δεν μπορεί να υπάρξει καμία πρόοδος σε κανένα επίπεδο. Χωρίς την αλληλεγγύη μεταξύ των λαών, καμία ανάπτυξη δεν μπορεί να λάβει χώρα, ούτε και συμφωνίες για συνεκμετάλλευση περιοχών με κοινά συμφέροντα. Θέλω να πω, πως μόνο οι λαοί μπορούν να απαιτήσουν πράγματα, που στην σκέψη των κυβερνήσεων είναι αδύνατα.

Οι κρίσεις, λοιπόν και τα θερμά επεισόδια δημιουργούνται απλά και μόνο για να υπάρχει εκφοβισμός και να σωπαίνουν οι λαοί. Αν μη τι άλλο, να πειθαρχούν σε αποφάσεις που δεν ρωτούνται καν. Σήμερα, όμως, υπάρχουν οι προϋποθέσεις για να πληροφορείται ο καθένας για τους λόγους που δημιουργούνται οι κρίσεις αυτές. Μπορεί να υπάρχει και η παραπληροφόρηση, μπορεί η καθεστωτική προπαγάνδα να μην πνέει ακόμη τα λοίσθια, όμως και οι ίδιες οι κυβερνήσεις δεν μπορούν πλέον να κρυφτούν.

Υπάρχουν οι προϋποθέσεις για να αντιληφθεί ο κόσμος πως πέρα από τα οικονομικά συμφέροντα, υπάρχουν και οι ευκαιρίες για αλληλεγγύη και φιλική γειτνίαση. Αυτό που θα έπρεπε να είναι και η πεμπτουσία των πολιτικών, για έναν διαφορετικό κόσμο. Και αυτό που βέβαια δεν μπορεί να γίνει από τους πολιτικάντηδες που κυβερνούν τις χώρες.