Του Φίλιππου Ζάχαρη (zachfil64@gmail.com)

Αυτό που θα πρέπει να μας διακρίνει εφεξής, είναι όχι μια στείρα καχυποψία για όλα αυτά που μας λανσάρουν καθημερινά, αξιώνοντας να τα χωνέψουμε χωρίς πολλές αντιρρήσεις, αλλά ένας σκεπτικισμός για τα πάντα από την στιγμή που ό,τι λέγεται, έχει τον σκοπό του. Δεν βγάζουμε κάτι δηλαδή, όταν πονηρευόμαστε απλά για τις προθέσεις των κυβερνώντων, αλλά όταν αναλογιζόμαστε με προσοχή και δέουσα υπομονή όλα αυτά που συμβαίνουν την κάθε στιγμή και μάλιστα παρατηρούμε πώς λαμβάνονται οι άνωθεν αποφάσεις και πού αποσκοπούν.

Μας βομβαρδίζουν ούτως ή άλλως με καθημερινές ατάκες του τύπου «όλα είναι μελετημένα από τους ειδικούς» και η κατάληξη βέβαια είναι είτε λόγου χάρη τα κρούσματα του κορωνοϊού να αυξάνονται αλματωδώς, είτε ακόμη το πείραμα για την «επαναστατική» διαμόρφωση και ανάπλαση μιας κεντρικής οδού εν προκειμένω της Πανεπιστημίου στην πρωτεύουσα- να ναυαγεί επίσης, από την πολύ σιγουριά και «μελέτη».

Τα παραδείγματα είναι ενδεικτικά και χαρακτηριστικά του τι μας επιφυλάσσει το μέλλον από τις αποφάσεις των εκάστοτε κυβερνώντων και κατά πόσο οι αποφάσεις αυτές λαμβάνονται για το καλό μας ή για να εξυπηρετηθούν οι ημέτεροι.

Οι δικαιολογίες για όλες αυτές τις αποφάσεις που παίρνονται εν θερμώ ποικίλουν και πειστήριο είναι οι κυνικές ομολογίες μετά την όποια αποτυχία. Στην μεν περίπτωση του κορωνοϊού, όπου τα κρούσματα έχουν πληθύνει κανείς δεν μιλά πια για την «κατάκτηση» του προηγούμενου διαστήματος, το γεγονός δηλαδή, ότι καταφέραμε να ελέγξουμε την πανδημία και να μην καταρρεύσει το σύστημα Υγείας αλλά όλοι ψάχνουν τις αιτίες της τωρινής επιδείνωσης, αποδίδοντας βέβαια και πάλι τις ευθύνες στον κόσμο που συνωστίζεται και δεν τηρεί τα μέτρα.

Για δε το περιλάλητο έργο ανάπλαση της Πανεπιστημίου στην Αθήνα και ανεξάρτητα ποιους εξυπηρετεί, αρκεί μια και μόνο φράση: «αποτύχαμε και πάμε για άλλα...». Το πρόβλημα είναι ότι ο πληθυσμός δεν εξασφαλίζεται από τις δικαιολογίες και επειδή δεν πείθεται, γίνεται καχύποπτος. Το θέμα μας, όμως, δεν είναι αυτό, το κατά πόσο δηλαδή έχει μεγαλώσει η αμφιβολία, αλλά το αν αυτή η αμφιβολία εδράζεται σε σοβαρά επιχειρήματα περί μιας στέρεας αντίθετης άποψης. Με λίγα λόγια, αν πέρα από την αμφισβήτηση, υπάρχει και η πρόταση. Αυτό ακριβώς θα πρέπει να σκεφθούν σοβαρά οι πολίτες πριν εκφράσουν τις όποιες απόψεις.

Το σίγουρο είναι ότι οι κυβερνήσεις στηριζόμενες σε μια ισχνή πλειοψηφία, κάθε φορά θα συνεχίζουν αυτό το παιχνίδι και μάλιστα με τακτικές και μεθόδους που όχι απλά δεν επιλύουν τα προβλήματα αλλά τα διογκώνουν. Και αυτό αφορά είτε ένα τεράστιο πρόβλημα όπως ο περιορισμός της πανδημίας του κορωνοϊού, είτε ένα σαφώς λιγότερο  φλέγον θέμα, που αφορά την «φιλική προς το περιβάλλον» διαμόρφωση του ιστορικού κέντρου της πρωτεύουσας.

Ισχυρίζομαι ότι οι πολίτες θα πρέπει να είναι προσεκτικοί. Θα πρέπει να ζυγίζουν τις αποφάσεις, να σκέπτονται πάνω σε αυτές, αλλά πάνω απ' όλα να μην πράττουν εν θερμώ. Οι κυβερνήσεις κάνουν αυτά που κάνουν γιατί είναι προγραμματισμένο στα κιτάπια τους. Έστω και αν προκύψει έκτακτη κατάσταση, έχουν την λύση στο τσεπάκι. Οι πολίτες, όμως, δεν έχουν τα περιθώρια να κάνουν και πάλι το σύνηθες λάθος της εύκολης «χώνεψης», ούτε τους επιτρέπεται να είναι απλά και μόνο καχύποπτοι, χωρίς να σκέπτονται σοβαρά πάνω σε αυτά που τους σερβίρουν.

Ολοκληρώνοντας θέλω να πω, πως άλλο είναι να είσαι μόνιμα καχύποπτος και άλλο ανά πάσα στιγμή έτοιμος να συλλογιστείς πάνω σε όλα αυτά που σου επιφυλάσσει η κρατική εξουσία στο εγγύς μέλλον.  

Πολίτης έτοιμος για όλα σημαίνει άγρυπνος πολίτης, την ίδια στιγμή που αμφισβήτηση για την αμφισβήτηση καταντά επιεικώς συστημική παρωδία. Όσο πιο γρήγορα γίνει αυτό αντιληπτό, τόσο καλύτερα για την αριθμητική συσχέτιση των λαθών που κάνει το επίσημο κράτος και την αποδοχή τους από τον κοινωνικό ιστό. Με δεδομένο ότι από αυτή την συσχέτιση βγαίνει βέβαια κερδισμένος ο λαός, που έχει εκπαιδευτεί και όχι συνηθίσει να μην δέχεται.