Τρέμε Τζαβέλαινα και τρέμε Μπουμπουλίνα. Ας παραμερίσουν, η Ηλέκτρα Αποστόλου, η Λέλα Καραγιάννη και όλες οι ηρωίδες της αντίστασης. Πολλώ δε μάλλον, οι επιζώσες αγωνίστριες του Πολυτεχνείου. Όλες αυτές οι γυναίκες ωχριούν μπροστά στο νέο, το σύγχρονο, πρότυπο ηρωίδας: Την τόσο δυναμική μεσόκοπη κυρία που κατέλαβε πρώτη θέση, σε όλα τα μέσα ενημέρωσης, με την άκρως επαναστατική της πράξη, όταν απαθανατίστηκε να ποδοπατά, με μανία, τον μέγα εχθρό της κοινωνίας: Τις χειρουργικές μάσκες. Αυτό το σατανικό σύμβολο της υποταγής μας στην σκοτεινή παγκόσμια συνομωσία κατά των ελευθεριών μας.

Η εικόνα της εν λόγω κυρίας θα ήταν λιγότερο θλιβερή και θα κυριαρχούσε μόνον το φαιδρό στοιχείο της ανθρώπινης βλακείας, αν επρόκειτο για ένα μεμονωμένο περιστατικό. Αλλά το «σώου» της έγινε υπό τα χειροκρότημα δεκάδων θαυμαστών της. Ενώ χιλιάδες άλλοι και εδώ αλλά και σε άλλες χώρες, εντάσσονται σε ένα τέτοιο «κίνημα». Αρνούμενοι να αποδεχθούν τα μέτρα προστασίας της κοινωνίας από την πανδημία.

Για όλους αυτούς, ελαχίστη αξία έχουν τα στοιχεία. Αφού άλλωστε, τα αμφισβητούν ως «κατασκευασμένα». Για όλους τους άλλους όμως, κτυπούν τα καμπανάκια ότι πρέπει να αντιμετωπίσουμε περισσότερο δυναμικώς όλους αυτούς τους ηλίθιους. Κτυπούν οι κώδωνες συναγερμού:

*** Την πρώτη εβδομάδα του Ιουλίου, ο αριθμός των συμπολιτών μας που νοσηλεύονταν διασωληνωμένοι στις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ) είχε πέσει κάτω από το δέκα. Ήταν μόλις οκτώ.

*** Την πρώτη εβδομάδα του Σεπτεμβρίου, ο αριθμός αυτός ανέρχεται με εφιαλτικούς ρυθμούς. Ήδη φθάσαμε τους 42 διασωληνωμένους. Δηλαδή, μέσα σε ένα δίμηνο για την ακρίβεια μέσα στον τελευταίο μήνα- οι νοσηλευόμενοι σε ΜΕΘ έχουν πενταπλασιαστεί. Με την επιβαρυντική μάλιστα, περίπτωση ότι όλο και νεώτεροι άνθρωποι, και όχι μόνον οι τρόφιμοι γηροκομείων- φθάνουν στο πλέον επικίνδυνο στάδιο της νόσου ή και καταλήγουν.

Δεν έχω καμιά αμφιβολία ότι τέτοια άτομα, σαν την εν λόγω «ηρωίδα», πρόκειται να κάνουν δυναμικώς την εμφάνισή τους, έξω από τα σχολεία, με την έναρξη των μαθημάτων την Δευτέρα. Διεκδικώντας το «δικαίωμά» τους στην ελευθερία επιλογής. Δηλαδή, στο να πειθαναγκάσουν τα παιδιά τους τόσον δημοκρατικώς και φιλελευθέρως- να αρνηθούν αυτό το ελάχιστο, πλην βασικό, μέτρο προστασίας τους από τον κίνδυνο διασποράς του ιού..

Μακάρι να λειτουργήσει η αφύπνιση των πολλών, ώστε να προστατευθούν διδάσκοντες και διδασκόμενοι από τους τραμπουκισμούς τους.

Γ.Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

giorgis@massavetas.gr