Του Φίλιππου Ζάχαρη (zachfil64@gmail.com)

Η υπόθεση του Alexei Nawalny συνεχίζει να απασχολεί την τρέχουσα επικαιρότητα λόγω της επιστροφής και σύλληψής του στη Ρωσία. Η νέα αυτή υπόθεση με τον δηλητηριασμό ενός κριτικού προς το Κρεμλίνο αντιφρονούντα, επαναφέρει στο προσκήνιο την τύχη που επιφυλάσσεται σε κάθε έναν που ασκεί κριτική στο δεσποτικό καθεστώς της Ρωσίας.

Η υπόθεση έχει οξύνει ήδη τις σχέσεις μεταξύ Ρωσίας - Γερμανίας, καθώς ο Nawalny περιθάλφθηκε σε γερμανικό νοσοκομείο και ήδη τα γερμανικά ΜΜΕ φωτογραφίζουν τις μυστικές υπηρεσίες FSB πίσω από την δηλητηρίαση και φυσικά ως αιτία παρουσιάζεται και πάλι η κριτική που ασκείται σε βάρος της διακυβέρνησης της χώρας από τον Βλαντιμίρ Πούτιν.

Βέβαια, δεν είναι η πρώτη φορά που αντιφρονούντας πέφτει θύμα δηλητηριασμού, απόπειρας δολοφονίας ή και εξαφάνισης.

Να μην ξεχάσουμε την πλέον γνωστή υπόθεση της Άννας Πολιτκόφσκαγια, μια δημοσιογράφος που δολοφονήθηκε καθώς με τα ρεπορτάζ της ξετύλιξε το νήμα από το 2000 της σύγχρονης Ρωσίας, περιγράφοντας με τον πλέον χαρακτηριστικό τρόπο την διακυβέρνηση της χώρας από τον Πούτιν, τις συνδιαλλαγές με την μαφία, τα σκάνδαλα στις επαρχίες της χώρας, την διαφθορά στον στρατό και την δικαιοσύνη, την παρακμή των μυστικών υπηρεσιών, αλλά και την τραγική κατάληξη της πολιορκίας του Θεάτρου της Μόσχας.    

Το γεγονός ότι από τότε που ο Πούτιν ανέλαβε την εξουσία της χώρας, σύμφωνα με τα στοιχεία της δολοφονηθείσας δημοσιογράφου επικαλούμενη ανεξάρτητες πηγές, περισσότερα από 6000 μέλη της KGB FSB τον ακολούθησαν στην εξσυσία και από το 2000 κατείχαν τα πιο υψηλά αξιώματα της χώρας, και συγκεκριμένα στο Συμβούλιο Ασφαλείας, το προεδρικό γραφείο, το υπουργείο Άμυνας, πυρηνικής βιομηχανίας, Αμύνης, Εσωτερικών, και αλλού, δείχνει περίτρανα πως είναι στημένο αυτό το κράτος μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, η οποία παρέδωσε με τον πλέον χαρακτηριστικό τρόπο τις σταλινικές μεθόδους εκκαθάρισης των όποιων διαφωνούντων.

Οι περιπτώσεις απαλλαγής στρατιωτικών για τα εγκλήματα στην Τσετσενία, όπως καταγράφει στο βιβλίο της «Η Ρωσία του Πούτιν» η Άννα Πολιτκόφσκαγια, είναι αντιπροσωπευτικές της ασκούμενης πολιτικής.

Όπως αναφέρει η δημοσιογράφος, η πιο γνωστή υπόθεση ήταν αυτή του συνταγματάρχη Μπουντάνοφ, διοικητικού αξιωματικού του 160ού συντάγματος τεθωρακισμένων του ρώσικου υπουργείου Άμυνας.

«Στις 26 Μαρτίου 2000, την ίδια μέρα που ο Πούτιν εκλέχθηκε πρόεδρος, ο Μπουντάνοφ απήγαγε, βίασε και δολοφόνησε ένα δεκαοχτάχρονο κορίτσι από την Τσετσενία στα περίχωρα χωριού που είχε αναπτυχθεί το σύνταγμα του Μπουντάνοφ».

Αυτές είναι λίγες μόνο αναφορές που καταγράφηκαν σε βιβλία της Πολιτκόφσκαγια, η οποία και δολοφονήθηκε το 2006.

Πολλοί άλλοι δημοσιογράφοι και αντιφρονούντες, όπως ο αρχισυντάκης της ρώσικης έκδοσης του «Forbes Magazine», Πόλ Κλεμπνίκοφ που τον εκτέλεσαν έξω από τα γραφεία του περιοδικού, έχασαν την ζωή τους υπό μυστηριώδεις συνθήκες.

Τις δολοφονίες διαδέχθηκαν οι δηλητηριασμοί, αλλά και οι «εξαφανίσεις». Η υπόθεση Nawalny βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη μετά και την σύλληψή του.  

Η Βρετανία υποστήριξε πριν από λίγο καιρό ότι η Ρωσία πρέπει να λογοδοτήσει σχετικά με τη δηλητηρίαση του Alexei Nawalny, καθώς είναι σχεδόν βέβαιο ότι οι ρωσικές υπηρεσίες πληροφοριών διέπραξαν την επίθεση με το χημικό όπλο Νόβιτσοκ.

Ο Βρετανός υπουργός Εξωτερικών Ντόμινικ Ράαμπ, δήλωσε ότι η Ρωσία πρέπει να δώσει εξηγήσεις, καθώς η χρήση ενός χημικού όπλου είναι απαράδεκτη και πως η ρωσική κυβέρνηση έχει ηθική υποχρέωση να εξηγήσει τι συνέβη.

Το αγγλο-γερμανικό μέτωπο πάντως, κατά της Ρωσίας με αφορμή τον δηλητηριασμό του ρώσου κριτικού, καλά κρατεί.

Η γερμανική κυβέρνηση, από την πλευρά της, αρνήθηκε να σχολιάσει τις δηλώσεις που έκανε πριν από λίγες εβδομάδες ο Ρώσος πρόεδρος σχετικά με την υπόθεση δηλητηρίασης του Alexei Nawalny.

Στους ισχυρισμούς ότι τον δηλητηρίασε ομάδα δολοφόνων της FSB, ο Πούτιν είπε ότι εάν ήθελαν να τον δηλητηριάσουν «θα το έκαναν μέχρι τέλους».

Ο επίσημος εκπρόσωπος της γερμανικής κυβέρνησης, Stefen Seibert, όταν του ζητήθηκε να σχολιάσει τις δηλώσεις του Ρώσου προέδρου αρκέστηκε να πει πως οι δηλώσεις αυτές «μιλούν από μόνες τους». Και όντως έτσι είναι, θα πρόσθετα εγώ.