Ο λαός μας χρησιμοποιεί την παροιμία «το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι», όχι τόσο ως συμβουλή προς τις νοικοκυρές, για την ορθή επιλογή και έλεγχο των προς βρώση αλιευμάτων, όσο με την αλληγορική της διάσταση. Ένθα το «ψάρι» είναι ολόκληρη η κοινωνία. Και το «κεφάλι», η ηγεσία της. Αυτό βεβαίως, αφορά το σύνολο της ηγεσίας. Πολιτική, θρησκευτική, πνευματική, οικονομική, δικαστική. Ακόμη και αθλητική, όπου, επικαίρως αναδεικνύεται μια πλευρά της «βρώμας» που αναδύεται από την σήψη ορισμένων «παραγόντων».

Κυρίως, όμως, για έναν λαό, σε κάθε γωνιά της γης, εκείνο που πονά περισσότερο δεν είναι τα χαλασμένα «κεφάλια» σε θέσεις που εκ φύσεως, εξ ορισμού, εκ των κανόνων της Δημοκρατίας, δεν είναι αμετακίνητα, δεν είναι μόνιμα. Διότι μια «χαλασμένη» σημερινή πολιτική εξουσία, έχει την δυνατότητα, ο λαός, να την αλλάξει αύριο, με μια πιο «καθαρή». Εκείνο που πονά περισσότερο είναι αν «βρωμάει» το κεφάλι που λέγεται «πνευματική ηγεσία». Διότι είναι αυτό ακριβώς στο οποίο θα έπρεπε να προσβλέπουν, οι πολίτες, ως το ισχυρότερο όπλο ελέγχου, αλλά και διαπαιδαγώγησης όλων των άλλων φορέων που συνιστούν το «κεφάλι» της κοινωνίας.

Αν είναι προχωρημένη η σήψη στην πνευματική ηγεσία, στους ακαδημαϊκούς και τους πανεπιστημιακούς μας, που δεν είναι αναλώσιμοι αλλά διαχρονικοί, τότε η κοινωνία έχει σοβαρότατο πρόβλημα. Και δυστυχώς, αυτό ακριβώς συμβαίνει στην χώρα μας. Όποιος αμφιβάλλει ας ρίξει μια ματιά στην ανακοίνωση με την οποία, 64 πρυτάνεις ανωτάτων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων της χώρας, απορρίπτουν διαρρήδην και ομοθυμαδόν, κάθε σχέδιο αλλαγής στην νοσηρή κατάσταση που επικρατεί στον χώρο της παιδείας, στο φιλολογικώς προβαλλόμενο ως «θεμέλιο» της κοινωνίας και της Δημοκρατίας.

Εκείνο που τους «καίει» δεν είναι πώς θα επιτευχθεί η αναβάθμιση των σπουδών, η βελτίωση της ποιότητας της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης. Αρνούνται ακόμη και την καθιέρωση μιας ελάχιστης βάσης εισαγωγής στα ΑΕΙ. Ας μπαίνουν και όσοι γράφουν μια μονάδα. Να μείνουν απείρακτοι και οι «αιώνιοι» φοιτητές, ως πλασματικός αριθμός. Αρκεί να μην κινδυνεύσουν, κάποιοι, να χάσουν τις έδρες τους από το ενδεχόμενο να μείνουν, κάποια οριακά ΑΕΙ, χωρίς φοιτητές. Τα συντεχνιακά συμφέροντα υπεράνω όλων και ...ας πάει και το παλιάμπελο.

Πώς να ελπίζω σε καλύτερο αύριο του τόπου, με τέτοια «πνευματική ηγεσία»;

Γ.Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

giorgis@massavetas.gr