Του Γιώργου Μαρκατάτου

Ο κατώτατος μισθός, λύση για την ανισότητα και την εργασιακή φτώχεια

Προσπάθεια για την καταπολέμηση της φτώχειας, καταβάλλεται στην ΕΕ, τώρα που τα πράγματα οδεύουν κατά τον γκρεμό της πανδημίας. Σύμφωνα με δελτίο τύπου της 11/2/2021, εγκρίθηκε με 365 ψήφους υπέρ, 118 κατά και 208 αποχές στη Σύνοδο Ολομέλειας το σχετικό κείμενο για την υιοθέτηση κατώτατου μισθού.

Μεταφέρουμε ορισμένα από τα βασικά στοιχεία του θέματος:

1.Οι κατώτατες αμοιβές πρέπει να αυξηθούν πάνω από το όριο της φτώχειας. Κατώτατο μισθό, ίσους όρους για τους εργαζόμενους σε πλατφόρμες και ισορροπία επαγγελματικής και προσωπικής ζωής για να αντιμετωπιστεί η ανισότητα και φτώχεια στην εργασία ζητά το ΕΚ. Σημειώνουν δε, οι ευρωβουλευτές, ότι η αρχή που δηλώνει ότι «η εργασία είναι το καλύτερο μέσο αντιμετώπισης της φτώχειας» δεν ισχύει για τους χαμηλόμισθους τομείς και για τους απασχολούμενους που εργάζονται υπό επισφαλείς και άτυπες συνθήκες εργασίας.

2.Σημειώνεται ότι η Κομισιόν έχει υποβάλει πρόταση οδηγίας της ΕΕ για τον κατώτατο μισθό που θα αναφέρεται σε επαρκείς κατώτατους μισθούς, που θα διασφαλίζει ότι όλοι μπορούν να κερδίζουν τα προς το ζην από την εργασία τους και να συμμετέχουν στην κοινωνία. Η οδηγία θα πρέπει να διασφαλίζει ότι οι νόμιμοι κατώτατοι μισθοί θα καθορίζονται, κατά περίπτωση, πάντα πάνω από το όριο της φτώχειας.

Σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Στατιστική Υπηρεσία (Eurostat), οι άνθρωποι που διατρέχουν κίνδυνο εργασιακής φτώχειας, όταν εργάζονται για περισσότερο από το ήμισυ του έτους και το ετήσιο διαθέσιμο εισόδημά τους είναι χαμηλότερο από το 60% του εθνικού διάμεσου εισοδήματος των νοικοκυριών μετά τις κοινωνικές μεταβιβάσεις. Σύμφωνα με αυτήν την υπηρεσία φαίνεται ότι το 9,4% των Ευρωπαίων εργαζομένων αντιμετώπιζαν κίνδυνο φτώχειας το 2018. Οι χαμηλοί μισθοί δεν αυξήθηκαν με τον ίδιο ρυθμό, με αποτέλεσμα να μειώνεται η ικανότητα των χαμηλόμισθων να αντιμετωπίζουν οικονομικές δυσκολίες.

Φαντάζεται κανείς πού οδηγείται η ευρωπαϊκή και η παγκόσμια οικονομία με την επιδημία που πλήττει τον πλανήτη...

Πού θα κινηθεί ο προϋπολογισμός της ΕΕ το 2022

Τι χρήματα θα περιμένουν οι πολίτες της χώρας από τον ερχόμενο προϋπολογισμό 2022 της ΕΕ, ήταν το αντικείμενο ενημέρωσης. Πρόκειται για τις κατευθυντήριες γραμμές του προϋπολογισμού για το 2022, που τέθηκαν κατά τη διάρκεια του συμβουλίου υπουργών οικονομικών της ΕΕ στην άτυπη τηλεδιάσκεψη υπουργών οικονομίας και οικονομικών, στις 16 Φεβρουαρίου 2021.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η πορτογαλική προεδρία υπογράμμισε ότι ο κανονισμός για τη δημιουργία του μηχανισμού ανάκαμψης και ανθεκτικότητας αναμένεται να τεθεί σε ισχύ στις 19 Φεβρουαρίου. Δόθηκαν στοιχεία για το πώς εξελίσσεται το πρόγραμμα  SURE, του ευρωπαϊκού μέσου προσωρινής στήριξης για τον περιορισμό των κινδύνων ανεργίας σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης.

Για τις προγραμματικές του προϋπολογισμού 2022, θα είναι ενισχυμένος για μια ακόμη φορά από το προσωρινό μέσο ανάκαμψης (Next  Generation EU NGEU). Επίσης, ο προϋπολογισμός 2022 πρέπει να παρέχει επαρκείς πόρους για την υλοποίηση των κοινοτικών δράσεων και προγραμμάτων.

Πρέπει να τονίσουμε ότι τα κονδύλια που θα απαιτηθούν για να ετοιμαστεί και να υιοθετηθεί και ο επόμενος προϋπολογισμός κατανέμονται μετά από διαπραγματεύσεις, αλλά εκεί ο βασικός ρόλος των διαπραγματευτών περιπλέκεται από την ικανότητα κάθε αντιπροσωπείας. Και η χώρα μας δεν έχει δείξει τα καλύτερα στον τομέα αυτόν. Παρά τούτο, είναι σοβαρή ανάγκη να διοχετευθούν σημαντικά κονδύλια που μόνο μια καλολαδωμένη διοίκηση μπορεί να επιτύχει. Δυστυχώς, ούτε και στον τομέα αυτόν έχουμε να επιδείξουμε «καλές πρακτικές».

COVID-19 Αμερική κι Ευρώπη

Ένα εμπνευσμένο άρθρο της McKinsey & Company επιχειρεί να ανακατευθύνει τις διεξόδους από την πανδημία με τον ίδιο τρόπο που απάντησε η αμερικάνικη οικονομία μετά το Β' παγκόσμιο πόλεμο! Και όπως ξέρουμε, κέρδισε το στοίχημα. Στο άρθρο αυτό τονίζεται με επάρκεια ότι «η ανάκαμψη μετά τον Παγκόσμιο Πόλεμο προσφέρει μαθήματα για το μέλλον μετά το COVID-19». Και αναφερόμενο στον περασμένο Ιούλιο, επισημαίνει ότι «ότι η Ιαπωνία, οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Δυτική Ευρώπη κέρδισαν την ειρήνη, απολαμβάνοντας περισσότερο από μια γενιά οικονομικής ανάπτυξης που έδωσε ευρεία ευημερία, ενώ μειώνοντας το χρέος, την ανισότητα, τη φτώχεια και την ανεργία». Αυτό δεν ήταν θαύμα, τονίζουν οι αρθρογράφοι, αλλά προϊόν «καλών πολιτικών, πολιτικής δέσμευσης και σκληρής δουλειάς». Και πιστεύουν ότι με τη θέληση και τη φαντασία, το έργο μπορεί να ξαναπαιχτεί.

Τα σημεία που μπορεί να παίξουν ρόλο:

-Η προώθηση της οικονομικής ανταγωνιστικότητας.

-Η κοινωνική κινητικότητα.

-Η δημιουργία ισχυρών θεμελίων για μακροπρόθεσμη ανανέωση.

Σοβαρός μοχλός για την ανάπτυξη είναι τα μέτρα για την προώθηση της αύξησης της παραγωγικότητας, η οποία δεν είναι το παν, αλλά, μακροπρόθεσμα, είναι σχεδόν τα πάντα, όπως υποστήριξε και ο νομπελίστας οικονομολόγος Paul Krugman. Ο μέσος όρος ετήσιας αύξησης της παραγωγικότητας ήταν 2,8%, από το 1947 μέχρι το 1973.

Ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά της ισχυρής και βαθιάς οικονομικής απόδοσης μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν η ισχυρή αύξηση της παραγωγικότητας (Έκθεμα 2) - 2,8% ετησίως από το 1947 έως το 1973. Οι Ηνωμένες Πολιτείες έλαβαν αποτελεσματικές δράσεις που βοήθησαν στην ενίσχυση της παραγωγικότητας. Ενώ ο ιδιωτικός τομέας χρησιμοποίησε την τεχνολογία που αναπτύχθηκε κατά τη διάρκεια του πολέμου για να ενισχύσει τις εμπορικές επιχειρήσεις της ειρήνης, η κυβέρνηση βοήθησε στην επέκταση του ανθρώπινου κεφαλαίου και των υποδομών.

Μόνο μέσω της υψηλότερης παραγωγικότητας μπορούν να βελτιωθούν οι μισθοί και το βιοτικό επίπεδο.

Θα κλείσουμε δε, αυτήν την αναφορά μας, με ένα σημείο που δεν πρέπει να το ξεχάσουμε ποτέ στο μέλλον: Μια έρευνα της McKinsey που  δημοσιεύθηκε τον Οκτώβριο του 2020 διαπίστωσε ότι οι εταιρείες είναι τρεις φορές πιο πιθανές απ' ό,τι πριν από την κρίση, για να πραγματοποιήσουν τουλάχιστον το 80% των συναλλαγών των καταναλωτών τους ψηφιακά. Στο παρελθόν, χρειάστηκε συνήθως μια δεκαετία ή περισσότερο για να εισχωρήσουν οι νέες τεχνολογίες στο χώρο εργασίας και τελικά να εμφανιστούν με τη μορφή αύξησης της παραγωγικότητας».

Γίνεται κατανοητό ότι οι ταχύτητες που τρέχουν πλέον τα θέματα ξεφεύγουν από τη φαντασία μας. Και είχαν γνώση ακόμη και οι πρόγονοί μας που έλεγαν «οι καιροί ου μενετοί»!