Του Φίλιππου Ζάχαρη (zachfil64@gmail.com)

Περιμένουν πώς και πώς όλοι να ανοίξει η κυκλοφορία πανελλαδικά και να εκδράμουν όπως όπως στον τόπο καταγωγής τους το Πάσχα, να γλεντήσουν και να το «ρίξουν έξω» μετά από ένα χρόνο εγκλεισμού. Περιμένουν, όμως, πραγματικά τι ακριβώς; Μήπως να σμίξουν ομαδικά και να συνωστιστούν επειδή και μόνο πέρασε καιρός από την τελευταία κραιπάλη; Ή μήπως να μην χάσουν για μια ακόμη χρονιά την κρασοκατάνυξη;

Η κατάσταση με την πανδημία είναι σοβαρή. Τα κρούσματα επιμένουν, οι ΜΕΘ είναι γεμάτες, τα δημόσια νοσοκομεία είναι πέραν των ορίων αντοχής και το Εθνικό Σύστημα Υγείας είναι λίγο πριν την ολική κατάρρευση.  

Αν πριν από λίγο καιρό τα πράγματα φαίνονταν λίγο καλύτερα, αν με τους εμβολιασμούς υπήρχε η ελπίδα πως θα μειωθούν περαιτέρω, η κατάσταση δεν δείχνει σημάδια βελτίωσης τουναντίον και τα κρούσματα αυξάνονται το ίδιο όπως και οι διασωληνωμένοι, ενώ στην ημερησία διάταξη περιλαμβάνονται σταθερά από 50 80 θάνατοι. Δυστυχώς, αυτό το έχουν περάσει στα ψηλά και ειδικά η κυβέρνηση που θεωρεί πως η πανδημία αντιμετωπίζεται επιτυχώς. Πότε αλήθεια, είχαμε καθημερινά τόσους πολλούς θανάτους; Πότε οι διασωληνωμένοι έφτασαν να είναι εκατοντάδες και πολλοί από αυτούς να βρίσκονται λίγο πριν το οριστικό τέλος;

Την ίδια στιγμή που συμβαίνουν όλα αυτά, η διαμάχη για την ασφάλεια των εμβολίων γιγαντώνεται, την ίδια στιγμή που κάποιοι νοσηλευτές και γιατροί (ευτυχώς λίγοι) αρνούνται να εμβολιαστούν. Πολλά ΜΜΕ και ειδικά εκείνα που θέλουν να κάνουν ακροαματικότητα και να πάρουν διαφημίσεις, φιλοξενούν τις κάθε είδους ανοησίες για τον ιό, και αν προσθέσει κανείς σε αυτό και τα μεγάλα ΜΜΕ που κωφεύουν σε κάθε αντίθετη φωνή, τότε γίνεται αντιληπτό εύκολα πως εδώ πρόκειται για ωμή παραπληροφόρηση.

Μιλάμε πραγματικά για παραπληροφόρηση από όλες τις πλευρές, για κινδυνολογία, υψηλού ρίσκου θεατρινισμό στις πλάτες των ασθενών και παντογνωσία κάθε είδους. Φτάσαμε στο σημείο ο καθένας να έχει υιοθετήσει τον ρόλο του γιατρού, του θεραπευτή, αλλά πάνω απ' όλα εν προκειμένω του λοιμωξιολόγου, επειδή τάχα οι έχοντες πτυχίο και ασκούντες στην πραγματικότητα το επάγγελμα του γιατρού «τα παίρνουν από τις φαρμακευτικές εταιρείες».

Όλοι λοιπόν, γνωρίζουν την αλήθεια, έχουν άποψη αλλά πάνω απ' όλα ξέρουν να ασκούν ιατρική την κατάλληλη στιγμή. Η απορία μου είναι η εξής: Αφού γνωρίζουν τα πάντα γιατί καταφεύγουν στα νοσοκομεία όταν υπάρχει ανάγκη; Γιατί ζητούν εναγωνίως την συνδρομή των γιατρών και των νοσηλευτών από την στιγμή που όλοι είναι ξεπουλημένοι και «παίζουν παιχνίδια»;

Και για να προεκτείνω την σκέψη μου: γιατί πολύ απλά οι επονομαζόμενοι αμφισβητίες των εμβολίων δεν επισκέπτονται τα δημόσια νοσοκομεία για να διαπιστώσουν ιδίοις όμμασι το τι ακριβώς επικρατεί εκεί;

Στην Ελλάδα ζούμε δυστυχώς, την χώρα όπου το κάθε τι μεγιστοποιείται και ο καθένας θεωρεί πως ξέρει καλά τα κρυμμένα μυστικά. Την εποχή της πανδημίας, όλοι εκείνοι που από ένα blog έφτασαν να έχουν επίσημο site με αρκετά έσοδα από τις ανοησίες που αραδιάζουν, την εποχή όπου έχει αξία να λες το κάθε τι αρκεί να το πεις με κάθε τρόπο και να αισθανθείς ότι ξεχωρίζεις γνωρίζοντας την απόλυτη αλήθεια, όλα μπορεί να συμβούν, αλλά πάνω απ' όλα να τεθούν επί τάπητος.

Με τον τρόπο αυτό, ο εκάστοτε κυβερνητικός έλεγχος γίνεται πιο απλός, καθώς η επιχειρηματολογία είναι σαθρή αλλά πάνω απ' όλα εδράζεται σε αστειότητες. Είναι με λίγα λόγια, πολύ πιο εύκολο για την τωρινή κυβέρνηση να επιβληθεί με σκληρά μέτρα, όταν η σαχλαμάρα του καθενός για την αντιμετώπιση της πανδημίας, αλλά πάνω απ' όλα η ανεύθυνη στάση του να φορά την μάσκα κάτω από τη μύτη, οδηγεί σε έκρηξη των κρουσμάτων.

Ζούμε πρωτόγνωρες, αλλά όχι και απόλυτα άγνωστες καταστάσεις. Η Ελλάδα είναι μία από τις χώρες που στην κυριολεξία από τύχη δεν έζησε μέχρι τώρα τραγωδίες, όπως η περσινή της Ιταλίας και Ισπανίας. Όμως, μέρα με την μέρα ο κίνδυνος μεγαλώνει, την ίδια στιγμή που οι παντογνώστες πολλαπλασιάζονται. Την ίδια στιγμή που το παραλήρημά τους πιάνει οροφή. 

Ας ελπίσουμε πως κάποια στιγμή θα καταλάβουν όλοι πως προέχει πάνω απ' όλα η Υγεία και όχι η υποτιθέμενη απελευθέρωση από τα κάθε λογής lockdown. Που και αυτά βέβαια, από την πλευρά τους πάνε στράφι χάριν του πασχαλινού αρνιού.