Του Φίλιππου Ζάχαρη (zachfil@gmail.com)

Οι ατομικές ελευθερίες και τα δικαιώματα συρρικνώνονται ολοένα και περισσότερο στην Ευρώπη. Η καταστολή γνωρίζει μεγάλη άνθηση και με πρωταγωνίστριες χώρες όπως την Ουγγαρία, την Ρωσία, αλλά και την Ελλάδα, όπου τώρα τελευταία η αστυνομική αυθαιρεσία επικρατεί σε όλα τα επίπεδα, δείχνει να δημιουργεί μία ανεξέλεγκτη κατάσταση από πλευράς ασφυκτικού ελέγχου και περιορισμoύ της πληροφόρησης. 

Την ίδια στιγμή, οι ρατσιστικές πρακτικές αυξάνονται αλματωδώς, όπως και η ρητορική φυλετικού μίσους. 

Η αλληλεπίδραση μιας πολιτικά ελεγχόμενης ρυθμιστικής αρχής και κρατικής παρέμβασης, η οποία στρεβλώνει τον χώρο των Μέσων Ενημέρωσης, έχει υπονομεύσει σοβαρά την πολυφωνία και την ελευθερία της έκφρασης στην Ουγγαρία, ανέφερε προχθές η Επίτροπος Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Συμβουλίου της Ευρώπης, Dunja Mijatovic, σε ανακοίνωσή της.

Τονίζεται μάλιστα, ότι η Ουγγαρία πρέπει, και στην εθνική της νομοθεσία αλλά και στην πράξη, να σεβαστεί τα πρότυπα του Συμβουλίου της Ευρώπης για την πολυφωνία των ΜΜΕ αλλά και την ανεξαρτησία όλων των δημόσιων και ιδιωτικών ΜΜΕ.

Η Eπίτροπος κάλεσε προχθές τις ουγγρικές αρχές να αναγνωρίσουν το γεγονός ότι η ρητορική μίσους κατά δημοσιογράφων αποτελεί απειλή για την κοινωνία, να καταδικάσουν δημοσίως όλες τις σχετικές με αυτή δηλώσεις και να βάλουν ένα οριστικό τέλος στη διάδοση εκστρατειών συκοφαντικής δυσφήμησης και παραπληροφόρησης κατά οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών, ακτιβιστών ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ανθρώπων που επικρίνουν την κυβέρνηση.

Η Επίτροπος υπογραμμίζει επίσης, την ανάγκη διασφάλισης της ελευθερίας του πολιτικού διαλόγου ενόψει των επικείμενων κοινοβουλευτικών εκλογών του 2022 και καλεί τις ουγγρικές αρχές να διασφαλίσουν ισότιμους όρους ανταγωνισμού για όλους τους υποψηφίους, μεταξύ άλλων όσον αφορά στην κάλυψη από τα μέσα ενημέρωσης.

Η Ουγγαρία λοιπόν, όπως βλέπουμε, βρίσκεται στον πυρήνα της καταπάτησης ανθρωπίνων δικαιωμάτων και κρατικής καταστολής, με μία κυβέρνηση ιδιαίτερα αυταρχική και επικίνδυνη για την δημοκρατία. Όμως, δεν είναι μόνο η ουγγρική κυβέρνηση, που ούτως ή άλλως είχε δείξει από καιρό τις προθέσεις της στο προσφυγικό μαζί με την Βόρειο Μακεδονία και την Αυστρία. 

Η Επίτροπος εφιστά την προσοχή και στις πορτογαλικές αρχές, να προβούν σε έναν πιο αποφασιστικό αγώνα κατά του αυξανόμενου ρατσισμού στη χώρα και να λάβουν πρόσθετα μέτρα για την πρόληψη και την καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών αλλά και της ενδοοικογενειακής βίας.

Η Επίτροπος εξέφρασε την ανησυχία της για την αύξηση των εγκλημάτων μίσους με ρατσιστικά κίνητρα και την εξάπλωση της ρητορικής μίσους, ιδίως με στόχο τους Ρομά, τους ανθρώπους αφρικανικής καταγωγής και γενικά όλους όσοι θεωρούνται ξένοι στην Πορτογαλία.

Συνέστησε δε, την εφαρμογή ενός ολοκληρωμένου σχεδίου δράσης κατά του ρατσισμού και των διακρίσεων και κάλεσε τις αρχές να καταδικάσουν αποφασιστικά και δημοσίως όλες τις περιπτώσεις ρητορικής μίσους. Οι πολιτικοί δε, πρέπει να αποφεύγουν να χρησιμοποιούν ή να ανέχονται ρατσιστικές ρητορείες, κατέληξε η Επίτροπος.

Αυτά και πολλά άλλα συμβαίνουν στην Ευρώπη, όπου αυταρχικές πολιτικές και περιορισμοί των ατομικών ελευθεριών μεταβάλλουν σημαντικά το τοπίο που αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Κάποτε κάποιοι μιλούσαν ανοιχτά ή φοβόταν για την Ευρώπη φρούριο. Μάλιστα, προειδοποιούσαν πως αν δεν ψηφίζονταν επείγοντα μέτρα, η κατάσταση κάποια στιγμή ενδεχομένως να μην ήταν αντιστρέψιμη.

Τα χρόνια πέρασαν και οι φόβοι επιβεβαιώθηκαν. Η στροφή προς αυταρχικές πολιτικές, η διαχείριση και άσκηση εξουσίας από ακροδεξιούς πυρήνες, απέφεραν μία αν μη τι άλλο προβληματική κατάσταση σε ότι αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις ατομικές ελευθερίες.

Με αποκορύφωμα την ενθάρρυνση της αστυνομικής βίας και καταστολή στην χώρα μας, που συνοδεύτηκε από μικρές ή ασήμαντες διώξεις και ποινές σε βάρος αστυνομικών οργάνων που ενεπλάκησαν σε περιπτώσεις άσκησης βίας κατά πολιτών, η Ευρώπη στο σύνολό της έχει απολέσει το ζητούμενο, την συνοχή και ειρηνική συνύπαρξη κοινωνικών μειοψηφιών.

Ιταλία, Γερμανία και Γαλλία ενοχοποιούνται επίσης, για ανοχή σε ρατσιστικές ενέργειες και πρακτικές αλλά και την παρακολούθηση της επικοινωνίας των δημοσιογράφων, με λίγα λόγια τον έλεγχο των ΜΜΕ αυτό το τελευταίο μάλιστα έχει χρεωθεί ειδικά στην Γερμανία από τους Δημοσιογράφους χωρίς Σύνορα.

Ανακεφαλαιώνοντας, μιλάμε για μία Ευρώπη του θεωρητικού δικαίου, χωρίς έμπρακτη δικαιοσύνη. Μία Ευρώπη που δείχνει να ρέπει προς ακροδεξιές πολιτικές, με ηγέτες από μικρού διαμετρήματος μέχρι επικίνδυνους από κάθε άποψη.

Τα επόμενα χρόνια θα δείξουν σε ποια Ευρώπη θα έχουμε μεταβεί και αν τελικά η υπόθεση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των ατομικών ελευθεριών δεν περάσουν σε δεύτερη μοίρα.