«Πόσους νεκρούς είχαμε χθες;», ρωτούσε μια κυρία, καθώς περίμενε, πριν από μένα, στο φαρμακείο, την σειρά της. Και, στο άκουσμα του αριθμού που της είπα, έσπευσε να σχολιάσει. «Μόνο τριάντα; Δόξα τω Θεώ».

Εδώ καταντήσαμε. Να μη μας εντυπωσιάζει πια η εικόνα τριάντα φερέτρων, από θύματα του ιού, μέσα σε ένα εικοσιτετράωρο. Πάθαμε ένα είδος μιθριδατισμού από την πολλή εξοικείωση με τον θάνατο. Μιλάμε για τριάντα νεκρούς, από τον ιό, σε μια ημέρα, λες και πρόκειται για κάτι ξένο, που δεν μας αγγίζει. Το πολύ να φτύνουμε τον κόρφο μας, να μην είμαστε, να μην είναι κανένας δικός μας, στην επόμενη ...καραβιά.

Ας ελπίσουμε ότι το τέλος του καλοκαιριού θα μας βρει σε τέτοιο επίπεδο άμυνας, με τον ρυθμό των εμβολιασμών να εξελίσσεται ομαλώς, ώστε το Φθινόπωρο να μην αντιμετωπίσουμε νέο κύμα του ιού, με τις πιο επικίνδυνες μεταλλάξεις του, σαν αυτό που μας θέρισε το τελευταίο τρίμηνο του 2020. Όταν, από εκεί που ήμασταν, διεθνώς, αξιοθαύμαστοι, καταντήσαμε μάλλον αξιοθρήνητοι, με εκατόμβες θυμάτων ημερησίως.

Ας ελπίσουμε ότι το πάθημα, μας έγινε μάθημα. Ότι πήραμε το μήνυμα πως οι καταχρήσεις τελικώς πληρώνονται. Αλλά, για την ώρα, δεν το βλέπω. Αντιθέτως, βλέπω ότι εκτός από την πανδημία του ιού, έχουμε και επιδημία «κορωνοπάρτι», με εκατοντάδες ή και χιλιάδες συμμετέχοντες, όπως αυτά που τείνουν να γίνουν ...θεσμός, στον αύλειο χώρο του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Αλλά δεν είναι μόνον τα ξέφρενα γλεντοκόπια των νέων που με ανησυχούν. Είναι και η καταγραφόμενη απροθυμία, των άνω των 60 ετών, να προσέλθουν να εμβολιαστούν. Ίσως επειδή κυριαρχούνται από τον φόβο που προκάλεσαν τα κρούσματα θανασίμων παρενεργειών από το εμβόλιο της Οξφόρδης. Ο φόβος είναι κακός σύμβουλος. Αλλά κανείς δεν μπορεί να απαγορεύσει σε κάποιον να φοβάται. Το μόνο που μπορεί να κάνει η πολιτεία, είναι να άρει την αιτία του φόβου. Εντάξει, το ότι τα πληρώσαμε στην AstraZeneca, δεν μας υποχρεώνει και να τα καταναλώσουμε όλα.

Βγείτε και πείτε σε αυτούς τους ανθρώπους ότι δεν κινδυνεύουν. Ότι το συγκεκριμένο εμβόλιο, τέλος. Το καταστρέφουμε, το χαρίζουμε σε άλλους, το επιστρέφουμε. Η οικονομική ζημιά είναι μηδαμινή, μπροστά στους κινδύνους που δημιουργούνται από την άρνηση εμβολιασμού που προκαλεί είτε σε φοβισμένους υπερήλικες, είτε σε νεώτερους, το συγκεκριμένο σκεύασμα.

Γ.Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

giorgis@massavetas.gr