Πέρα από τους δώδεκα θεούς, οι αρχαίοι είχαν δεκάδες άλλες θεότητες, μικρότερου εκτοπίσματος. Μια από αυτές ήταν η Πειθώ. Την βρίσκουμε σε διάφορους ρόλους. Όπως ως θεότητα του γάμου. Η μια ερμηνεία συνδέει αυτήν την αρμοδιότητα με το γεγονός ότι όπου υπήρχαν πολύφερνες νύφες, είτε λόγω κάλλους, είτε πλουσίου πατρός, οι μνηστήρες έπεφταν σαν μύγες. Οπότε έπρεπε να περάσουν από κόσκινο. Ώστε να πείσουν τον υποψήφιο πενθερό ότι έχουν πράγματι την δυνατότητα να προσφέρουν μια καλύτερη ζωή στην θυγατέρα του.

Τελικώς η Πειθώ έμεινε στην ιστορία ως θεότητα αυτού κυρίως που εξέφραζε το όνομά της. Του πειστικού λόγου.

Ας αφήσουμε, όμως, τους αρχαίους και ας έλθουμε στα δικά μας. Τα σύγχρονα και δύσκολα. Κατά τα οποία η ανάγκη προσφυγής στις υπηρεσίες της θεάς Πειθούς, έφθασε πλέον να συνιστά όρο και προϋπόθεση επιβίωσης για ένα τμήμα της ανθρωπότητας, αλλά και για ένα κομμάτι του ελληνικού πληθυσμού που αντιμετωπίζει, για τέταρτη φορά μέσα σε δυο χρόνια, ένα νέο κύμα της πανδημίας.

Το ότι υπάρχουν αρνητές της πανδημίας είναι παντελώς παράλογο. Είναι μια νοσηρότητα, άλλη εκδοχή της οποίας είναι οι αρνητές του ολοκαυτώματος, των εγκλημάτων του ναζισμοί, ή και εκείνων των σταλινικών καθεστώτων. Η πανδημία είναι εδώ και εξακολουθεί να θερίζει.

Το να υπάρχουν άνθρωποι που απλώς φοβούνται το εμβόλιο δεν είναι παράλογο. Είναι ένα πρόβλημα, κυρίως ψυχολογικό, το οποίο χρειάζεται και την ανάλογη νηφάλια αντιμετώπιση. Χωρίς υστερίες. Αλλά με πειθώ, με σοβαρά επιχειρήματα που να διαλύουν ή έστω να μετριάζουν τις φοβίες. Ώστε να μην χαθούν ζωές ...λόγω φόβου. Στην περίπτωση μιας πυρκαγιάς δεν είναι παράλογο να φοβάται κάποιος να πηδήξει έξω για να σωθεί. Αλλά είναι καλύτερη επιλογή από το να μείνει μέσα και να καεί ζωντανός.

Συμβαίνει, όμως, να μην λειτουργεί, όσο θα έπρεπε, η πολιτική της πειθούς. Γιατί άραγε; Διότι η θεά Πειθώ δεν ήταν κάτοικος Βαβυλώνας. Δεν λειτουργούσε σε καθεστώς χαοτικής πολυφωνίας. Και αυτό, δυστυχώς, συμβαίνει σήμερα. Κυβερνητικά στελέχη και επιστήμονες, κελαηδούν καθημερινώς, λέγοντας έκαστος το μακρύ του και το κοντό του. Προκαλώντας μεγαλύτερη σύγχυση, η οποία ευνοεί τις φοβίες.

Αν δεν το κόψετε αυτό, μην περιμένετε θεαματικά αποτελέσματα ως προς το να πείσετε τους σκεπτικιστές. (Οι εκ πεποιθήσεως πεισματικοί αρνητές, ας κόψουν τον σβέρκο τους).

Γ.Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

giorgis@massavetas.gr