Οι αυθεντίες ριζώνουν στην καθημερινότητα, όπως οι απανωτές ειδήσεις που πουλάνε φύκια και μεταξωτές κορδέλες από το κάθε λογής μέτωπο, κοινωνικό, πολιτικό ή πνευματικό. Όλοι όσοι επιθυμούν να φαίνονται πως γνωρίζουν τα πάντα, λανσάρονται σαν οι παντογνώστες και σχολιαστές των πάντων και αυτό δεν είναι κάποιο αθώο χωρατό παρά η πραγματικότητα σε όλο της το μεγαλείο. Οι αυθεντίες για τις οποίες μιλώ έκαναν την εμφάνισή τους από παλιά, από τότε που συστάθηκαν τα κράτη και άνοιξε για κάποιους ο δρόμος για την κατάκτηση των πολυπόθητων βασιλείων.

Είναι ορατές αυτές οι αυθεντίες, έχουν όνομα και πρόσωπο, ιστορία και καταγωγή, μηδέ του κατάλληλου γενεαλογικού δέντρου εξαιρουμένου, όπου ο καθένας μπορεί να καταλάβει πώς έφτασαν εκεί που έφτασαν. Το λέω αυτό για να μη νομίζει κανείς πως πρόκειται για πραγματικές μορφές της γνώσης και της Παιδείας, παρά για κάποιους που αυτοαποκαλούνται «λυσάρια» στις απορίες του κόσμου.

Το ζήσαμε και το ζούμε αυτό τελευταία με τους ειδήμονες των εμβολίων και των μεταδοτικών ασθενειών που λανσάρονται ως αυτοί που γνωρίζουν την μεγάλη αλήθεια. Με λίγα λόγια, πως δεν υπάρχει ιός και πως η παγκόσμια ιατρική κοινότητα είναι συλλήβδην εξαπατητική.

Οι αυθεντίες πέρα από γιατροί, είναι και δημοσιογράφοι, νομικοί και καλλιτέχνες. Είναι κριτικοί κινηματογράφου, μουσικής και βιβλίων, λαλίστατοι κριτές των πάντων. Αυτές οι περίεργες προσωπικότητες ενίοτε διχασμένες έχουν ανάγκη την προβολή γιατί χωρίς αυτήν δεν έχουν τίτλο.

Έτσι όμορφα και απλά θα δείτε καθημερινά τον δικηγόρο τηλε-μαϊντανό να σχολιάζει την κατάσταση στο Αφγανιστάν και να επαίρεται ότι είχε προβλέψει την άτακτη υποχώρηση των Αμερικανών. Έτσι χωρίς δεύτερη σκέψη, θα δείτε μοντέλα να σχολιάζουν τον λόγο του πρωθυπουργού στην ΔΕΘ, όπως και τα σενάρια πρόωρων εκλογών, πολύ απλά γιατί έχουν άποψη για όλα.

Δεν είναι φωτεινοί φάροι οι αυθεντίες της ζωής παρά κομπάρσοι ενός συστήματος που καταπνίγει το αληθινό και προβάλλει το ψεύτικο. Γιατί σε τελική ανάλυση, όλοι αρέσκονται να ζουν μέσα στο ψέμα. Δικαιώνονται τελικά όσοι είχαν προβλέψει πως κάποτε θα συνειδητοποιήσουμε πως κοροϊδεύουμε τον εαυτό μας, αναπαράγοντας τις ανοησίες των αυθεντιών, και εκτινάσσοντας με αυτό τον τρόπο την δημοτικότητά τους στα ύψη;

Κι, όμως, οι κάθε είδους μαϊντανοί έχουν και απόθεμα και ψυχικό σθένος με το να απαντούν με μεγαλύτερη πρόκληση στα αρνητικά σχόλια. Εξάλλου, αυτό είναι και το παιχνίδι, η καθημερινή τριβή με τα σχόλια και η στείρα αναπαραγωγή τους προκειμένου τα πρόσωπα αυτά να παραμένουν στην κορυφή της επικαιρότητας.

Θα έχετε δε ακούσει πολλούς να σατιρίζουν από άλλο τηλε-παράθυρο τους μαϊντανούς, να καταριούνται την δύναμή τους, να τους κατηγορούν και να τους ψέγουν. Χωρίς να το καταλάβουν και αυτοί -αν αυτό επαναληφθεί- γίνονται και οι ίδιοι μαϊντανοί. Ω του θαύματος λοιπόν, υπάρχει απόθεμα αυθεντιών, ειδημόνων, και ειδικών. Παράλληλα, όμως και ο καθένας από εμάς μπορεί να στηλιτεύσει σε πρώτη γραμμή από τα social media την πρόσθετη αγορά των Rafale ή να διασπείρει φήμες πως η υγεία του Ερντογάν επιδεινώνεται.

Όλους αυτούς τους αποκαλώ αυθεντίες και κατάλληλα πληροφορημένους για τα παρασκήνια της κάθε υπόθεσης. Και όλα αυτά μέσω διαδικτύου, χωρίς τριβή της σκέψης και με την ανύπαρκτη συνδρομή της εγκυκλοπαιδικής γνώσης. Γιατί δεν πρέπει να το συγχέουμε αυτό, δηλ. άλλο το ενδιαφέρον για την γνώση και άλλο το κουτσομπολιό είτε μέσω φημών, είτε φαντασιώσεων, είτε ακατονόμαστων θεωριών.

Δυστυχώς, όμως, οι αυθεντίες αυτής της μορφής πολλαπλασιάζονται. Και το πρόβλημα είναι ότι η υφιστάμενη έλλειψη γνώσης έχει και παρόν και μέλλον. Και φυσικά ένα παρελθόν που πλέον έχει πάψει να διδάσκει.

Εξάλλου, είναι μακριά αυτή η εποχή, τότε που οι αρχαίοι Αθηναίοι παρακολουθούσαν τις τραγωδίες του Σοφοκλή, Ευριπίδη και Αισχύλου ως συστατικά της Δημοκρατίας. Όπως πολύς καιρός έχει περάσει από τότε που οι φιλοσοφικές σχολές ασκούσαν κριτική στο πολίτευμα γιατί άμεση δημοκρατία σήμαινε συνεχής αμφισβήτηση του υπάρχοντος. Εποχή που υπήρχαν δημιουργοί και όχι αυθεντίες.