Του Φίλιππου Ζάχαρη (zachfil64@gmail.com)

Εμβολιαστές και αντιεμβολιαστές όλοι στο ίδιο καζάνι βράζουν από την στιγμή που παρά τις προσπάθειες η πανδημία του κορωνοϊού δεν λέει να τελειώσει. Στο μεσοδιάστημα βέβαια, ακούγονται πολλά από διάφορες πλευρές, που είτε είναι αισιόδοξα είτε απαισιόδοξα. Ένα είναι το σίγουρο: αυτή η πανδημία δεν αναμένεται να λάβει σύντομα τέλος, παρά το γεγονός ότι έχει πέσει πολύ χρήμα στην έρευνα και την εξέλιξη των εμβολίων και φαρμάκων.

Η όλη αντιπαράθεση για τα εμβόλια δεν εξυπηρετεί σε τίποτε από την στιγμή που άνθρωποι εξακολουθούν να βρίσκονται στις εντατικές και πολλοί από αυτούς να πεθαίνουν. Πολύ περισσότερο αυτό που θα έπρεπε να γίνει είναι να ξεκινήσει ένας γόνιμος διάλογος μεταξύ της επιστημονικής κοινότητας σε επίπεδο εθνών, όπου θα συζητηθούν όλα τα ενδεχόμενα και θα εξεταστούν όλες οι πτυχές της πανδημίας.

Αν αυτό δεν γίνει, αν απλά ανακοινώνονται νέα μέτρα στο όνομα του περιορισμού της μετάδοσης ή απλά επιβάλλονται κυβερνητικά διατάγματα κατά όλων όσων επιλέγουν να μην εμβολιαστούν, η αντιπαράθεση αυτή θα πάρει άλλο χαρακτήρα και δη πολιτικό. Και αυτό δεν το θέλει κανείς.

Δεν ξέρω όμως πραγματικά, γιατί όλες αυτές οι ενστάσεις κατά των εμβολίων, την στιγμή μάλιστα που η ανθρωπότητα έχει επανειλημμένως υποστεί την υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού σε άλλες εποχές. Και αυτό μάλιστα με θετικά αποτελέσματα στην καταπολέμηση μεταδοτικών ασθενειών. 

Αυτό που γνωρίζω είναι ότι με τα εμβόλια μεγάλωσαν γενιές ολόκληρες και δεν είναι επιχείρημα ότι αυτά ήταν δοκιμασμένα ενώ τώρα είναι τάχα πειραματικά. Τουναντίον, ήταν ακόμη πιο πειραματικά τότε, από την στιγμή που η επιστήμη δεν είχε κάνει την δέουσα πρόοδο, που τώρα με την διαθέσιμη τεχνολογία αλλάζει άρδην τα δεδομένα. 

Και σε τελική ανάλυση, ποιος είναι αυτός που λέει ότι είμαστε πειραματόζωα, όταν η παγκόσμια επιστημονική κοινότητα επαναλαμβάνει σε όλους τους τόνους ότι τα εμβόλια αυτά είναι απόλυτα ασφαλή; 

Υπάρχουν βέβαια και εκείνοι που πρεσβεύουν κάποιες μεμονωμένες απόψεις γιατρών που κάνουν λόγο για το ακριβώς αντίθετο. Όντως μπορεί τα εμβόλια να μην είναι χωρίς παρενέργειες και κάποιους να μην τους ωφελούν. Όμως ακόμη και αυτό είχε συζητηθεί από την αρχή και μάλιστα με έντονο τρόπο. Κανείς δεν λέει ότι μία φαρμακευτική ουσία είναι αβλαβής. 

Όμως από το να μελετάς τις παρενέργειες μέχρι το να αποσύρεις από την κυκλοφορία μία ουσία προηγούνται μελέτες και έρευνες. Ας μην είμαστε σε όλα καχύποπτοι. Το σενάριο της μαζικής εξόντωσης της ανθρωπότητας δεν στέκει στο παραμικρό ή αποτελεί σαθρό και ανώριμο επιχείρημα. Από την άλλη, το κίνητρο του κέρδους για τις φαρμακευτικές εταιρείες είναι και πάλι ατυχές γιατί αν θέλουν να κερδίσουν, γνωρίζουν πολύ καλά διάφορους άλλους τρόπους και δεν περίμεναν τον κορωνοϊό. 

Γιατί όμως όλη αυτή η αμφισβήτηση για τα εμβόλια, την στιγμή που πολλά άλλα φάρμακα που καταναλώνει ο κόσμος, είναι πολύ πιο επικίνδυνα και μάλιστα έχουν προκαλέσει αλυσιδωτά προβλήματα υγείας; 

Γιατί δεν μιλά κανείς π.χ για την βιομηχανία παραγωγής αντικαταθλιπτικών ή αναλγητικών  χαπιών που ο καθένας τα παίρνει χωρίς δεύτερη σκέψη; Μήπως τότε δεν είμαστε πειραματόζωα; Οι απορίες είναι ακόμη περισσότερες και αφορούν το γιατί κάποιος κόσμος εμπιστεύεται συγκεκριμένες προπαγάνδες, αμφισβητώντας Οργανισμούς και παρασκευάστριες εταιρείες την στιγμή που καταναλώνει απερίσκεπτα κάθε είδους φάρμακα; Επιλεκτική αμφισβήτηση λοιπόν ή απλά κάποιοι γίνονται θύματα της κερδοσκοπίας ορισμένων επιτήδειων; 

Η αντιπαράθεση αυτή κάποια στιγμή πρέπει να λάβει τέλος. Σε αντίθετη περίπτωση, θα μιλάμε απλά για μία νέα τραγωδία, λόγω του αυξανομένου αριθμού των νεκρών. Ήδη στην Ελλάδα πεθαίνουν ολοένα και περισσότεροι στις ΜΕΘ. Το ζήτημα δεν είναι κυβερνητικό, ούτε πρέπει να αφορά τα κόμματα, που για πρώτη φορά συμπλέουν. Το ζήτημα έχει να κάνει με την ανθρώπινη ζωή και τα διαθέσιμα όπλα κατά της πανδημίας. Με την επιστήμη και την έρευνα που αυτή την φορά καλούνται να δώσουν κατεπειγόντως λύσεις.