Του Φίλιππου Ζάχαρη (zachfil64@gmail.com)

Στη σημερινή κοινωνία το να ανήκει κανείς σε κάποια κοινωνική μειοψηφία θεωρείται πρόβλημα και αυτό παρά το γεγονός ότι πολλά από τα στερεότυπα αντιμετωπίζονται δραστικά και οι νέοι άνθρωποι σκέφτονται διαφορετικά.

Από την μια υπάρχει αποδοχή από μεγάλα τμήματα του πληθυσμού στους ανθρώπους με αναπηρίες, σε εκείνους με διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό, αλλά στους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Από την άλλη όμως, δεν είναι και λίγοι οι πολίτες που αντιδρούν και μάλιστα με επικίνδυνο τρόπο, δείχνοντας μια τραγική πλευρά του χαρακτήρα τους, με μεσαιωνικές αντιλήψεις που μεταλαμπαδεύουν στα παιδιά τους, τα οποία με την σειρά τους θα συντηρήσουν κάθε είδους νοσηρότητα.

Το ψάρι, όμως, βρωμά από το κεφάλι. Ο πατήρ Πλεύρης χαιρετά ναζιστικά, η σιωπή της Αριστεράς γιγαντώνεται, οι πολίτες που έχουν να πουν κάτι διστάζουν από φόβο να εκφραστούν και η ανέχεια σε όλα αυτά τα ρατσιστικά φαινόμενα μεγαλώνει, με ό,τι αυτό σημαίνει για τον εικαζόμενο εκδημοκρατισμό των κοινωνιών.

Η επίσημη εκκλησία έχει παίξει και αυτή με την σειρά της μεγάλο ρόλο στην συντήρηση μεσαιωνικών αντιλήψεων και σαφέστατα δεν επεμβαίνει σε περιπτώσεις σοβαρών παραβιάσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αυτό δίνει την δυνατότητα σε όσους καλλιεργούν τον ρατσισμό και τις διακρίσεις, να προβαίνουν ολοένα και πιο συχνά σε σοβαρές προκλήσεις, παραμένοντας ατιμώρητοι και υπό την πρόφαση ότι στην Δημοκρατία επιτρέπεται η αντίθετη άποψη.

Ποια είναι, όμως, αυτή η περίφημη αντίθετη άποψη; Η μη αποδοχή της διαφορετικότητας απειλεί να καταστρέψει κάθε καλό που έχει γίνει κατορθωτό εδώ και κάποια χρόνια, και τα τρομερά συμβάντα κακοποίησης ανήλικων παιδιών δείχνουν ότι δεν είναι και λίγοι οι πολίτες που στρέφονται σε πράξεις που προσβάλλουν το κάθε τι. Αυτό είναι απόρροια της σεξιστικής συμπεριφοράς απέναντι στις γυναίκες, στην προσβολή της αθωότητας και την ανδροκρατούμενη κοινωνία στην Ελλάδα που καλλιεργεί τα αντίστοιχα πρότυπα. Στην Ελλάδα, ολοένα και πιο συχνά ακριβώς λόγω αυτής της μυστικοπάθειας στην οικογένεια, την άσκηση βίας στα παιδιά αλλά και τον εγωισμό των γονέων ότι το παιδί τους είναι καλύτερο από το άλλο, όλα αυτά οδηγούν σε αφύσικα συμβάντα, που αν τα ψάξει κανείς θα διαπιστώσει ότι πηγάζουν από την αμάθεια, τον ρατσισμό, τις διακρίσεις και το «καθαρό κούτελο».

Τα προβλήματα κρύβονται επιμελώς, η ενδοοικογενειακή βία πρυτανεύει, ο διάλογος απουσιάζει και οι προκαταλήψεις οδηγούν στην δημιουργία διεστραμμένων προσωπικοτήτων που βιάζουν και εκμεταλλεύονται παιδιά, που χτυπούν μετανάστες, που βρίζουν και βάλλουν κατά της Δημοκρατίας και δήθεν παρουσιάζονται στην κοινωνία ως προστάτες της ηθικής. Τα πρότυπα είναι γνωστά, όπως γνωστή είναι και η κατάληξη των ανθρώπων αυτών που στην καλύτερη των περιπτώσεων γίνονται παραβατικοί.  

Αν η ελληνική κοινωνία ήταν ανεκτική, αν η διαφορετικότητα αντιμετωπιζόταν με σεβασμό και διάλογο, τα τραγικά φαινόμενα βιασμών κατά παιδιών δεν θα είχαν θέση στην ελληνική κοινωνία. Όσο, όμως, η Παιδεία απουσιάζει, όσο η θρησκεία εξακολουθεί να είναι εκπρόσωπος της ηθικοπλαστικότητας που κουβαλά μαζί της κάθε αφύσικη συμπεριφορά γιατί τα όποια προβλήματα κρύβονται κάτω από το τραπέζι, όσο οι άνθρωποι υιοθετούν αντιφατικές συμπεριφορές, τα φαινόμενα αυτά δεν πρόκειται να εκλείψουν. Χρειάζεται λοιπόν, διάλογος για την αντιμετώπιση όλων αυτών των τραγικών περιστατικών, που όσο και να θέλουν να αποδώσουν στην ανηθικότητα της σημερινής εποχής οι φανατικοί υπερσυντηρητικοί, σωπαίνουν όταν διαπιστώνουν ότι τα περιστατικά αυτά συμβαίνουν ειδικά σε χρηστοήθεις οικογένειες.

Η τραγικότητα του βιασμού ενός παιδιού, η μαστροπεία, τα ναρκωτικά και το σύγχρονο δουλεμπόριο συντηρούνται από τον υπερσυντηρητισμό και τον ρατσισμό, από οικογένειες που τα στερεότυπα οδηγούν τον νέο άνθρωπο σε κάθε λογής αδιέξοδα και που την θέση του διαλόγου παίρνει η άσκηση κάθε μορφής βίας. Αποτέλεσμα όλα αυτά τα τραγικά συμβάντα, με βιασμούς, δολοφονίες και βιαιοπραγίες.

Μόνη λύση ο εκδημοκρατισμός των κοινωνιών. Γιατί άλλο είναι να σπεύδει κανείς, να μορφωθεί και να αναζητά από νωρίς την Παιδεία και άλλο να παρακολουθεί εικόνες αγιασμού σε πολεμικά αεροσκάφη. Άλλο να μελετά και άλλο να απολαμβάνει τους σεξισμούς των πρωινάδικων, όπου όλες οι κρυφές επιθυμίες και τα τσιτάτα λανσάρονται τεχνηέντως, δείχνοντας ότι η κοινωνία βρίσκεται σε αποσύνθεση. Και μετά απορούν πού βρίσκονται τόσοι βιαστές.