Του Φίλιππου Ζάχαρη (zachfil64@gmail.com)

H αγωνία στην ρωσο-ουκρανική κρίση παρατείνεται μετά τις αστειότητες Πούτιν περί της «ώρας επίθεσης» κατά της Ουκρανίας, την τάση μερικής υποχώρησης των ρωσικών στρατευμάτων, την συνάντηση του Γερμανού καγκελαρίου Olaf Scholz με τον Ρώσο πρόεδρο, όπου το ενδιαφέρον εστιάστηκε πέραν όλων των άλλων στον αγωγό φυσικού αερίου, αλλά και τα πολεμικά ανακοινωθέντα των δυτικών μυστικών υπηρεσιών, που σύμφωνα με τους Ρώσους είναι υστερικά.  

«Μπλόφα» Πούτιν, αναρωτιούνται όλοι, ή μήπως σφυρηλατημένοι τακτικισμοί και στρατηγικές για τους νέους πελάτες του φυσικού αερίου;  Όλα πέφτουν στο τραπέζι και σαφώς η όλη ιστορία σχετίζεται όχι τόσο με την στρατιωτική αναμέτρηση (δεν θα μπορούσε αυτή να κρατήσει περισσότερο από δύο τρεις μέρες) -υπό την έννοια του φρένου στην διείσδυση του ΝΑΤΟ στην Ανατολική Ευρώπη- αλλά με τον σχεδιασμό και την δημιουργία της καινούργιας νεοσχηματιζόμενης ενεργειακής ευρωπαϊκής χάρτας.

Οι Γερμανοί, ως η ατμομηχανή της Ευρώπης, θέλουν να δείξουν πως είναι οι μόνοι που μπορούν να μιλήσουν σαν ίσος προς ίσον με τους Ρώσους. Ήδη τα γερμανικά ΜΜΕ κάνουν σαφείς αναφορές περί αυτού. Ο νέος ομοσπονδιακός πρόεδρος Frank-Walter Steinmeier παρουσιάστηκε από την Λετονία συγκρατημένος αναφορικά με τις εικαζόμενες αποσύρσεις των ρωσικών στρατευμάτων. «Θέλουμε σαφείς αποδείξεις των προθέσεων αυτών», τόνισε. Διαβεβαίωσε δε τα κράτη της Βαλτικής ότι η Γερμανία είναι στο πλευρό τους. 

Ο νέος παίκτης λοιπόν, στην ευρωπαϊκή αλλά και παγκόσμια σκακιέρα, κάνει δυναμικά την εμφάνισή του. Απομένει να δούμε ποιος θα τον συνοδεύσει στην πορεία προς την κορυφή.

Από την άλλη πλευρά, τα νεύρα είναι τεντωμένα μετά τις κυβερνο-επιθέσεις των Ρώσων κατά του ουκρανικού υπουργείου άμυνας αλλά και κρατικών τραπεζών. Από τις αρχές Ιανουαρίου ήδη πολλές διαδικτυακές σελίδες της ουκρανικής κυβέρνησης είχαν γίνει στόχος τέτοιων επιθέσεων. Το NATO μάλιστα είχε εκφράσει την διάθεση συνεργασίας με την Ουκρανία για την διαδικτυακή ασφάλεια. Οι Ρώσοι χάκερς θεωρούνται ιδιαίτερα ικανοί για να προκαλέσουν σημαντικά προβλήματα στην ασφάλεια και αυτό το έχουν αποδείξει και με τους Αμερικανούς.  

Με αυτά και με αυτά, τούτη η σοβαρή κρίση γρίφος για την μεταπολεμική ιστορία προχωρά με αργούς και βασανιστικούς ρυθμούς. Δεν αναμένεται να λήξει σύντομα και μάλιστα έχει ακόμη πολύ δρόμο, καθώς εδώ όχι μόνο τίθενται ενεργειακά θέματα, αλλά επανασχεδιάζονται τα σύνορα στην Ανατολική Ευρώπη. Η εισβολή στην Γεωργία το 2008, η προσάρτηση της Κριμαίας το 2014 και τώρα η πιθανή εισβολή στην Ουκρανία, όλα αυτά δείχνουν πως κάτι άλλο ετοιμάζεται, πιο εντυπωσιακό και πομπώδες.

Οι δικαιολογίες περί προάσπισης των καθαρόαιμων Ρώσων αυτονομιστών στα εδάφη των πρώην σοβιετικών εδαφών δεν αποτελούν παρά την πρόφαση για τις εκάστοτε επιθέσεις.  

Και όλα αυτά συμβαίνουν, όταν στην Ευρώπη οι Γερμανοί πρωτοστατούν σε όλα τα επίπεδα, με την Γαλλία να ενδιαφέρεται περισσότερο για την Μεσόγειο και τις πωλήσεις όπλων και πολεμικών αεροσκαφών σε Ελλάδα, Σαουδική Αραβία και αλλού.

Η Ευρώπη σίγουρα θα βγει πληγωμένη από την τωρινή κρίση στην Ουκρανία. Όμως, αυτοί που θα πρωτοστατούν εφεξής σε πολλά επίπεδα δεν είναι παρά οι Γερμανοί και σε δεύτερη μοίρα οι Γάλλοι. Για δε τους Αμερικανούς τα πράγματα είναι διαφορετικά και σίγουρα πολύπλοκα. Το ίδιο όπως και για τους δορυφόρους Άγγλους. Η κορυφή της Ευρώπης πάντως, έχει γερμανικό χρώμα.