Του Φίλιππου Ζάχαρη (zachfil64@gmail.com)

Θέλει πολύ δύναμη και πάνω απ' όλα περίσσια υπομονή και γερό στομάχι για να αντέξει κανείς το κάθε ευτράπελο ή την εκάστοτε ανοησία που απορρέει από τους σχεδιασμούς του επίσημου κράτους και ειδικά όταν οι αποφάσεις που λαμβάνονται αφορούν πρωτίστως την υγεία.

Το λέω αυτό γιατί όπως όλοι ακούσατε, η κυβέρνηση σκέπτεται να άρει τα περιοριστικά μέτρα κατ' αρχάς για τους εμβολιασμένους να επιτρέψει τους όρθιους στα κέντρα διασκέδασης και να επαναφέρει το 50% της χωρητικότητας στα γήπεδα.

Και όλα αυτά, την στιγμή που τα κρούσματα δεν λένε να κατέβουν ή κατεβαίνουν με πολύ αργούς ρυθμούς, την στιγμή που οι θάνατοι είναι ακόμη πολλοί και ο χειμώνας, που πάντα ευνοεί γενικότερα τις ιώσεις, δεν έχει περάσει. Μόνιμη επωδός στην ειδησεογραφία είναι πλέον το περιβόητο «Πάσχα στο χωριό» και όχι η ασφάλεια των πολιτών. Εκείνοι βέβαια, από την πλευρά τους, σε ένα μεγάλο ποσοστό ετοιμάζονται να εκδράμουν με πρώτη και καλύτερη την καθαρά Δευτέρα και την Τσικνοπέμπτη και τις λαοσυνάξεις που τις συνοδεύουν.

Ναι, είναι γεγονός ότι και στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες τα περιοριστικά μέτρα αίρονται σταδιακά. Είναι, όμως, επίσης γεγονός ότι ειδικά στο θέμα των εμβολιασμών υπάρχει μεγάλος προβληματισμός. Τι προέχει τελικά, το παραδοσιακό έθιμο ή η ομαλή μετάβαση στο επόμενο στάδιο της υγειονομικής ασφάλειας; Το ερώτημα απευθύνεται σε όλους και ειδικά τους στερημένους από χωρατά και φτηνά αστεία μετά την οινοποσία.

Η απάντηση ενδεχομένως να έλθει αμέσως: «δύο χρόνια και βάλε δεν πάει άλλο...». Θα συμφωνήσω κατ' αρχάς ότι η κούραση είναι μεγάλη. Θα διαφωνήσω, όμως, κάθετα με όλους εκείνους που έχουν πετάξει τις μάσκες και δεν αναφέρομαι εδώ στους ούτως ή άλλως «αποφασισμένους για νόσηση» ανεμβολίαστους και με καμάρι σουλατσάρουν στους δρόμους και τα σοκάκια λες και δεν συμβαίνει τίποτε και πως σε λίγο θα χορεύουμε πάνω στα τραπέζια. Όταν, όμως, κανείς από αυτούς νοσήσει, τότε αρχίζουν οι κατάρες κατά της επιστήμης και του «κακού εμβολίου» που δεν έκανε όπως πρέπει την δουλειά του.

Οι μύδροι δε και λίβελλοι κατά παντός υγειονομικού στα νοσοκομεία που δεν κάνουν, λέει, τίποτε για να αλλάξουν τα δεδομένα στα δημόσια νοσοκομεία, που δήθεν αδιαφορούν για την υγεία των ασθενών και που σφυρίζουν αδιάφορα όταν ένας ασθενής τους καλεί.

Πρώτον, αυτοί οι υγειονομικοί που πιθανώς θα αναφερθεί κάποιος υποτιμητικά, δουλεύουν πλέον χωρίς ωράριο και υπερωρίες. Δεύτερον, οι περισσότεροι γιατροί στα δημόσια νοσοκομεία κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους για να διατηρήσουν την κατάσταση σε επιτρεπτά πλαίσια.

Τρίτον, οι ευθύνες ας αναζητηθούν στο επίσημο κράτος και ειδικά στο υπουργείο Υγείας που εξακολουθεί να μην εισηγείται προσλήψεις ιατρονοσηλευτικού προσωπικού.

Και τέταρτον, ας κοιτάξει ο καθένας και καθεμία τις ατομικές του ευθύνες και ας πάψει να λέει αφελώς ότι τηρούσε τα πρωτόκολλα.  

Αν κάποιος κολλήσει και νοσήσει δεν ευθύνεται το ιατρονοσηλευτικό προσωπικό που στελεχώνει τα δημόσια νοσοκομεία, ούτε τα σπασμένα παράθυρα, οι πόρτες, αλλά πάνω απ' όλα τα τρωκτικά που ζουν σε αυτά. Την ευθύνη την έχει πρώτα απ' όλα ο καθένας μας, που ακούγοντας τις εξαγγελίες περί σταδιακής «απελευθέρωσης», κάνει λες και πρόκειται για παιχνίδι και όχι μία σοβαρότατη πανδημία. Την ευθύνη λοιπόν, για την περαιτέρω κατάσταση μετά την άρση των περιορισμών την έχει η τωρινή κυβέρνηση, που δεν υπολογίζει τις επιπτώσεις από τα ξεσπάσματα και τους αλαλαγμούς των καταπιεσμένων μαζών. Και επειδή ζούμε στην Ελλάδα, γνωρίζουμε πολύ καλά τι θα κάνει ο μέσος Έλληνας που θα πετάξει την σκούφια του για πανηγύρια και χορούς, χωρίς μάσκες και απολυμαντικά.

Θα ακούσουμε και άλλα ευτράπελα μέχρι το Πάσχα. Θα βιώσουμε μεγάλα ποσοστά νόσησης, αλλά πάνω απ' όλα πολλούς ακόμη θανάτους, που καθώς φαίνεται κανείς δεν υπολογίζει πως η χώρα μας ποσοστιαία, είναι στην κορυφή της Ευρώπης.

«Πάσχα στο χωριό λοιπόν, ο ποθητός στόχος»; Όλα για το ελληνικό ταπεραμέντο και την απροσπέλαστη παράδοση; Καλώς, ας είναι.

Αυτό, όμως, έχει και κόστος που θα φανεί σε λίγο καιρό. Με δεδομένο ότι στους δρόμους όταν περπατά κανείς σήμερα,  απολαμβάνει κάθε είδους συνωστισμό, χωρίς μέτρα προστασίας και στοιχειώδεις προφυλάξεις.

Κατά τα άλλα, μας φταίει η επιστήμη που όπως λένε και οι κραταιοί αντιεμβολιαστές που ανεμίζουν περήφανα τα θρησκευτικά και εθνικά λάβαρα, «είναι στην υπηρεσία του συστήματος». Λες και αυτοί είναι εκτός.