Λες και δεν μας φτάνουν τα τεράστια προβλήματα που δημιουργεί, όχι μόνο παγκοσμίως αλλά και στην χώρα μας, η ιμπεριαλιστική επίθεση κατά της Ουκρανίας. Προβλήματα υπονόμευσης της οικονομικής σταθερότητας, μεγαλύτερης φτωχοποίησης τμημάτων του πληθυσμού, με την έξαρση του πληθωρισμού και επαπειλουμένης επισιτιστικής κρίσης. Ακόμη και πυρηνικής καταστροφής που επισείει ως απειλή η Μόσχα. Έχουμε, ως ελληνική κοινωνία και πλεονάζοντα σαράκια. Όπως το σαράκι της αυθαιρεσίας.

*** Το ΚΚΕ, κόμμα οργανωμένο, έχει μια δική του αντίληψη περί του τι είναι νόμιμο, ηθικό και δίκαιο και τι είναι αυθαίρετο και παράνομο. Διό και γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων του όλους τους νόμους και τις διατάξεις για την προστασία του ιερότερου μνημείου του ελληνικού πολιτισμού, αλλά και της ανθρωπότητας, της Ακρόπολης. Με καταδρομείς της ΚΝΕ και του ΠΑΜΕ να καταλαμβάνουν, όποτε ...γουστάρουν, την Ακρόπολη και να απλώνουν στα τείχη της τις κομματικές κουρελούδες τους. Με κωμικά συνθήματα «ουδετέρως» κατά του πολέμου. Που, όμως, αποφεύγουν όχι μόνο να καταδικάσουν, αλλά ούτε καν να κατονομάσουν τον ιμπεριαλιστή εισβολέα.

*** Οι ορδές των «αντιεξουσιαστών» που έχουν αποκτήσει λειτουργικό και ...θεσμικό ρόλο στην λειτουργία των ελληνικών πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, με καταλήψεις δεκαετιών, διεκδικούν το «δημοκρατικό δικαίωμα» να καταστρέφουν δημόσια περιουσία, για την οποία πληρώνουν οι φορολογούμενοι πολίτες και να μένουν ατιμώρητοι. Διότι κάθε απόπειρα δίωξής τους είναι «κρατική βία και τρομοκρατία». Ενώ όταν αυτοί επιτίθενται με βαριοπούλες, είτε όταν διαπομπεύουν πρυτάνεις και καθηγητές ΑΕΙ, είναι κάτι ...νόμιμο που προστατεύεται τάχα από το «πανεπιστημιακό άσυλο».

Το θλιβερότερο, όμως, δεν είναι τι πιστεύουν, τι διαλαλούν και τι διαπράττουν τα θολωμένα μυαλά των αναρχοχαρούμενων, συνήθως ισόβιων «φοιτητών», αλλά και των εξωπανεπιστημιακών «αλληλέγγυων» που τους συνδράμουν, καθώς ενδιαφέρονται όχι βεβαίως για την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών, αλλά για την ανεμπόδιστη διακίνηση της πρέζας, που τους χρηματοδοτεί. Αλλά το ότι υπάρχουν κόμματα, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ και η Νεολαία του, ή όπως το κόμμα του Βαρουφάκη, που λειτουργούν απέναντί τους ως «συνήγοροι του διαβόλου». Έτοιμα, ανά πάσα στιγμή, να καταγγείλουν την «χούντα Μητσοτάκη», αν τολμήσει να πάρει μέτρα εναντίον των τραμπούκων.

Είναι μια άλλη «λοίμωξη» της ελληνικής κοινωνίας. Που κατάντησε πλέον ενδημική. Και αν δεν αντιμετωπισθεί, από όλους, με υπευθυνότητα, πρωτίστως δε με σεβασμό στους νόμους μιας δημοκρατικής κοινωνίας, θα εξελιχθεί σε πανδημία.

                                                   Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

                                        giorgismassavetas@gmail.com