Αν εξαιρέσει κανείς εκείνο το μοναδικό μελανό σημείο, με το πολιτιστικό καρακιτσαριό, όπου ομογενείς χόρευαν ...τσιφτετέλι στον Λευκό Οίκο, υπό τους ήχους του τουρκογύφτικου «νινανάϊ γιαβρούμ», λες και χάθηκε ένα συρτάκι, η επίσκεψη του Κυριάκου Μητσοτάκη στην Ουάσιγκτον, ιδίως δε η ομιλία του ενώπιον των δυο νομοθετικών σωμάτων των Ηνωμένων Πολιτειών, υπήρξε πράγματι ιστορική. Απόδειξη δε της επιτυχίας αυτού του διπλωματικού εγχειρήματος συνιστά η «λύσσα» που αποπνέουν τα ελεγχόμενα από το καθεστώς Ερντογάν τουρκικά μέσα ενημέρωσης.

Το ότι στην Αθήνα κάποιοι θα έσπευδαν να αντιγράψουν την τακτική της αλεπούς του Αισώπου, βαπτίζοντας «όμφακες», δηλαδή παλιοξινοστάφυλα, αγουρίδες, τα όποια κέρδη αποκόμισε η Ελλάδα από αυτή την επίσκεψη, ήταν αναμενόμενο. Ο ΣΥΡΙΖΑ, η «Αυγή», η ΕΦΣΥΝ, αλλά και η Άκρα Δεξιά και τα έντυπά της, από την «Δημοκρατία» ως το «Μακελειό», είδαν μόνον ήττες, εθνική ταπείνωση, απεμπόληση δικαίων και εθνικών διεκδικήσεων, και νέα βάρη στον αμυντικό προϋπολογισμό, λόγω του ενδιαφέροντος για την προμήθεια των «αόρατων» αμερικανικών πολεμικών αεροσκαφών F-35. Παλιά τους τέχνη κόσκινο δηλαδή.

Εντελώς ενδεικτικώς αναφέρω το πώς αντέδρασαν δυο παλαιοί πολιτικοί, πιστοποιημένοι με ...ISO 2000, για την μόνιμη τάση τους να γκρινιάζουν και να επικρίνουν. Ο Στέφανος Μάνος από τον χώρο της Κεντροδεξιάς και ο Θεόδωρος Πάγκαλος από την απέναντι όχθη της Κεντροαριστεράς. Αμφότεροι, με αναρτήσεις τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, πανηγυρίζουν, εκφράζοντας την υπερηφάνεια τους για την εικόνα της Ελλάδος που εξέπεμψε ο Κυριάκος Μητσοτάκης.

Η μίζερη, η ψυχοφθόρα αντιμετώπιση, που βαφτίζεται «προοδευτική κριτική στάση», ήταν αναμενόμενη. Και έτσι αναμένεται να εκδηλώνεται και στο μέλλον. Διότι κάποιοι φροντίζουν να διαπερνά ένα μέρος των παιδιών μας, εξ απαλών ονύχων, αυτό το πνεύμα της μαύρης αντίδρασης. Το αποδεικνύει η στάση των δύο μεγαλύτερων συντεχνιών στον χώρο της εκπαίδευσης, της ΟΛΜΕ και της ΔΟΕ, απέναντι στην πρώτη απόπειρα εφαρμογής και στην χώρα μας του επιτυχημένου διεθνώς θεσμού των διαγνωστικών εξετάσεων PISA.

Με λύσσα αντέδρασαν στο εγχείρημα. Διότι βεβαίως δεν αποβλέπει στην αξιολόγηση των μαθητών -που γράφουν ανωνύμως- αλλά της δικής τους αποτελεσματικότητας. Της δικής τους δουλειάς. Τι κατάφεραν να μεταλαμπαδεύσουν στα παιδιά, σε δυο πυλώνες της γνώσης. Τα ελληνικά και τα μαθηματικά.

Όταν αυτή, η άκρως σκοταδιστική στάση, χαρακτηρίζεται ως «προοδευτική», είναι η αποθέωση του οξύμωρου.

                                                   Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

giorgismassavetas@gmail.com