Σάββατο στο Άργος, Δευτέρα στην Καλαμάτα, δυο παρουσιάσεις που πραγματικά μου ζέσταναν την καρδιά για την αγάπη με την οποία περιέβαλαν, όσοι προσήλθαν, κυρίως αναγνώστες μου από την «Αργολίδα» και την «Ελευθέρια». Αλλά δεν θα αναφερθώ σε αυτές ως προς το αντικείμενο τους, που ήταν η παρουσίαση του νέου μου βιβλίου. Θα σταθώ στα ...παραλειπόμενα. Αυτά που έχουν άμεση σχέση με την πολιτική πραγματικότητα που βιώνουμε.

Ήταν σχεδόν αυτονόητο ότι, μετά την ολοκλήρωση κάθε παρουσίασης, στα πηγαδάκια που ακολουθούν, η συζήτηση δεν θα έμενε στο βιβλίο. Ότι θα στριφογύριζε περί τις πολιτικές εξελίξεις. Άλλοι άνθρωποι του «σιναφιού» μου, από αυτούς που γνωρίζω, σε τέτοιες περιπτώσεις αρέσκονται να αναπτύσσουν τις απόψεις τους σε ένα ακροατήριο που συνήθως απευθύνει την ερώτηση: «Εσείς που είστε μέσα στα πράγματα, πώς βλέπετε τις εξελίξεις; Που πηγαίνουμε;». Στη συγκεκριμένη συγκυρία η ερώτηση που κυριαρχεί είναι περί το αν τελικώς θα εκλεγεί πρόεδρος, ή θα πάμε σε εκλογές και αν θα μπορέσει να σχηματισθεί βιώσιμη κυβέρνηση.

Σε τέτοιες περιστάσεις προσπαθώ να χρησιμοποιώ λιγότερο τη γλώσσα μου και περισσότερο τα αυτιά μου. Δεν με ενδιαφέρει να πω την άποψή μου, την οποία άλλωστε εκφράζω καθημερινώς από τη στήλη μου. Με ενδιαφέρει πρωτίστως να ακούσω. Διό και τις περισσότερες φορές, επιστρατεύοντας και την βαρηκοΐα μου, κάνω ότι δεν άκουσα την ερώτηση. Και σπεύδω να κάνω εγώ ερωτήσεις.

Από τις απαντήσεις που εισέπραξα έγινα σοφότερος κατά τούτο: Κατάλαβα πολύ καλά ότι οι πολίτες δεν έχουν τις ίδιες ψευδαισθήσεις με τους πολιτικούς. Εκείνοι που παραμυθιάζονται και φανατίζονται με τα επιχειρήματα του ενός ή του άλλου, εκείνοι που πιστεύουν πως αν κερδίσουν οι «δικοί τους» όλα θα είναι αύριο πολύ καλύτερα για την Ελλάδα, είναι ελάχιστοι. Όσοι κυρίως είναι «μέσα στο παιγνίδι». Ως ενεργά στελέχη του ενός ή του άλλου κόμματος. 

Οι πολλοί, προβληματίζονται και αγωνιούν. Προσεύχονται και εύχονται «να μη ζήσουμε τα χειρότερα». Και ελπίζουν να μάθουν κάποτε οι πολιτικοί μας ταγοί να διαλέγονται, να συνεργάζονται, να αναζητούν διεξόδους, «όπως συμβαίνει σε όλη την Ευρώπη», αντί να φέρνουν τους πολίτες, τον λαό, προ αδιεξόδου και εκβιαστικών διλημμάτων, του τύπου «ή εμείς ή το χάος και η καταστροφή».

Το παραπαίξατε αυτό το παιγνίδι, σε όλες τις αποχρώσεις του, Κύριοι.

Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

giorgis@massavetas.gr