Του Φίλιππου Ζάχαρη (filippos.zaharis@yahoo.gr)

Τα μέτρα που αναμένεται να πάρουν οι νέοι διαχειριστές της εξουσίας, θα προκαλέσουν κοινωνική έκρηξη και όχι μόνο από τα αντιμνημονιακά κόμματα που βρίσκονται εντός ή εκτός Βουλής. Θα είναι μέτρα που θα θίγουν όχι μόνο τα φτωχά κοινωνικά στρώματα, αλλά και τις ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες. Ήδη στην υγεία, τα πράγματα είναι λίγο πολύ συγκεχυμένα, αφού κανένα κονδύλι δεν υπάρχει διαθέσιμο για πρόσληψη γιατρών και νοσηλευτικού προσωπικού, παρά τις όποιες προεκλογικές δεσμεύσεις ή εξαγγελίες. Και μιλάμε για έναν τομέα όπου η κατάσταση είναι τραγική και από πλευράς περίθαλψης, αλλά και ανταπόκρισης στα ακριβά νοσήλια των ιδιωτικών νοσοκομείων, που συνδέεται άμεσα με την κατάργηση από πολλούς της ιδιωτικής τους ασφάλειας λόγω περικοπών στα οικονομικά τους. Η καταφυγή βέβαια, στην ιδιωτική ασφάλεια, έγινε από πολλούς αναγκαστικά λόγω των χαμηλών παροχών της δημόσιας. Θα μου πείτε, βέβαια και δικαίως εδώ υπάρχουν χιλιάδες ανασφάλιστοι και άστεγοι που δεν τυγχάνουν ούτε της ελάχιστης περίθαλψης, για την ιδιωτική ασφάλεια θα μιλάμε; Όντως έτσι είναι. Τα μέτρα, όμως, που θα πάρει η νέα κυβέρνηση για το  τρίτο μνημόνιο, θα αφορούν και άλλους τομείς, όπως τους μισθούς και τις συντάξεις. Και αναρωτιέμαι: πού θα φτάσουν αυτοί, αν όχι σε επίπεδα μεταπολεμικά; Η συρρίκνωση, την ίδια στιγμή των θέσεων εργασίας, το σταθερό υψηλό ποσοστό ανεργίας, αλλά και η εξακολουθητική διαφορά σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικο-οικονομικής ζωής, αναμένεται να προκαλέσουν αλυσιδωτές αντιδράσεις, αφού από τη μια θα «σκάνε» και νέα σκάνδαλα μικρά ή μεγάλα και από την άλλη, ο καθένας στον τομέα του θα κοιτά να γλιτώσει με κάθε τρόπο τη νέα φορολογία, με αποτέλεσμα την ελλιπή πάταξη της φοροδιαφυγής.

Η παρατεταμένη οικονομική κρίση δημιουργεί έναν φαύλο κύκλο, από τον οποίο δεν μπορεί να ξεφύγει σχεδόν κανένας. Δεν αρκούν οι υποσχέσεις για τη γενικόλογη επιστροφή στην ανάπτυξη. Αυτή δεν θα συμβεί ποτέ, όσο υπάρχουν μνημόνια. Πολύ δε περισσότερο δεν αναμένονται τυχόν κοινωνικές πολιτικές, σε ένα κράτος που έχει χρεοκοπήσει προ πολλού. Τι μένει λοιπόν; Τίποτε άλλο, παρά η εφαρμογή του μνημονίου, οι νέες περικοπές και οι φόροι. Αν υπολογίσουμε τον χρόνο που χρειάζεται για να μαζευτούν τα απαιτούμενα από την τρόικα έσοδα, το ποσοστό ανεργίας ενδέχεται μέχρι τότε και να ξεπεράσει το 30%. Δεν μπορώ να καταλάβω πώς κάποιοι από την κυβέρνηση ελπίζουν σε καλύτερες ημέρες, όταν αυτό που θα γίνει δεν θα είναι τίποτε λιγότερο ή περισσότερο από την επιβολή νέας λιτότητας. Ποιος επιχειρηματίας αναμένεται να ευνοηθεί από τα μέτρα και πόσους υπαλλήλους θα μπορούσε να κρατήσει και πολύ περισσότερο να προσλάβει με μηδενικό τζίρο; Θα μου πείτε, για πολλούς από αυτούς είναι χαράς ευαγγέλια η συνέχιση της κρίσης, αφού τους δίνει το δικαίωμα να την επικαλούνται και να περικόπτουν μισθούς. Αυτή είναι η μία πλευρά του θέματος. Γιατί από την άλλη, καλό είναι να ειπωθεί πως την περίοδο της κρίσης, χιλιάδες επιχειρήσεις έβαλαν λουκέτο. Από πού λοιπόν, ορμώμενη η όποια αισιοδοξία της νέας κυβέρνησης; Οι καταστάσεις που ζούμε είναι τραγικές. Μια βόλτα στο κέντρο της Αθήνας, θα σας πείσει πως η αγορά έχει πάρει την κάτω βόλτα. Αλλά όχι μόνο στην πρωτεύουσα. Στην ελληνική Περιφέρεια, οι αγρότες παρουσιάζονται οι μεγάλοι χαμένοι του μνημονίου. Θα μου πείτε, συνένοχοι δεν ήταν τόσα χρόνια πολλοί από αυτούς σε ότι αφορά την κατασπατάληση των κοινοτικών επιδοτήσεων; Θα συμφωνήσω. Όμως, όλοι οι αγρότες δεν είναι τσιφλικάδες. Τουναντίον, πολλές είναι οι ορεινές και μειονεκτικές περιοχές που δεν προσφέρουν καμία δυνατότητα  για την όποια επιχειρηματικότητα. Και τα προβλήματα δεν σταματούν εδώ. Ούτε και οι αγρότες είναι η μόνη κοινωνική τάξη που υφίσταται τις όποιες δυσάρεστες παρενέργειες του νέου μνημονίου.

Η κοινωνική έκρηξη, κατά την άποψή μου, δεν απέχει και πολύ από την πραγματικότητα. Ειδικά όταν πλέον μιλάμε για κόμματα που έχουν αναλάβει να διεκπεραιώσουν τα σχέδια για νέες περικοπές και  σκληρή φορολογία. Ειδικά όταν όλα τα κόμματα λίγο πολύ έχουν δεχθεί ότι δεν γίνεται διαφορετικά. Ούτε, όμως, θα έχουν το λαό  μαζί τους. Γιατί και εδώ δεν μπορεί να γίνει αλλιώς.