Του Φίλιππου Ζάχαρη (zachfil64@gmail.com)

Προσπαθούν να μαζέψουν τα κομμάτια τους στην κυβέρνηση και την αντιπολίτευση, αφού οι πολίτες δεν φαίνεται να τους παρακολουθούν εδώ και καιρό στις διαμάχες και τις λεκτικές τους αντιπαραθέσεις στα έδρανα της Βουλής. Έχει πέσει τόσο το επίπεδο στο Κοινοβούλιο, που αν μη τι άλλο είναι από τις λίγες φορές στην Μεταπολίτευση, που κανείς δεν ξέρει με ποιον έχει να κάνει από ιδεολογική άποψη, αλλά και τις θεωρίες που πρεσβεύει. Μπερδεμένες δοξασίες εκ δεξιών και αριστερών, με άρωμα μυστηριώδους Κέντρου  δονούν την ατμόσφαιρα. Τα δε άκρα και από τις δύο πλευρές απολαμβάνουν την εποχή, καθώς το χαλί είναι στρωμένο για τους κάθε είδους τεχνητούς εξτρεμισμούς.

Μιλάμε λοιπόν, για μια εποχή, που αν μη τι άλλο όλοι μας βρισκόμαστε παγιδευμένοι σε αναχώματα που δημιουργήθηκαν για αυτό ακριβώς τον σκοπό, για να μας εγκλωβίσουν και να μην μας παραχωρούν πεδίο ορατότητας για το μέλλον. Η νυν κυβερνητική παρωδία πασπαλισμένη από άρωμα δεξιάς και αριστεράς, χωρίς κανείς να πολυκαταλαβαίνει τι επικρατεί περισσότερο, προβαίνει σε υπεραπλουστεύσεις σε σοβαρά κοινωνικά θέματα, λες και η όλη ιστορία έχει να κάνει με αποφάσεις εν θερμώ χωρίς την παραμικρή διορατικότητα και σχέδιο. Ή μάλλον σχέδιο υπάρχει και είναι αυτή ακριβώς η χωρίς πλάνο άσκηση πολιτικής με την ταυτόχρονη απομάκρυνση των πολιτών από τα κοινά, γιατί τάχα αυτοί ως ειδικοί έχουν επιφορτιστεί με την ευθύνη της πολιτικής διεκπεραίωσης.

Επειδή, όμως, μας αφορά τι κάνουμε εμείς ενώπιον αυτής της τόσο τραγελαφικής, όσο και αποκαρδιωτικής κατάστασης, υπάρχει η ανάγκη λήψης άμεσων αποφάσεων που θα σηματοδοτήσουν ένα πραγματικά διαφορετικό μέλλον. Όχι, δεν θα σας απαντήσουν ποτέ για το πότε η χώρα θα εξέλθει από την κρίση, θα σας ψελλίζουν απλά κάθε φορά, πως ακόμη υπάρχουν ελπίδες.

Όχι, δεν θα σας εξασφαλίσουν καμία θέση στον ήλιο, γιατί όπως λένε, οι θέσεις αυτές χάθηκαν από ενέργειες προηγούμενων κυβερνήσεων. Και το γαϊτανάκι των ευθυνών θα συνεχίζει να επιφέρει την πολιτική στασιμότητα, τον εγκλωβισμό στον δικό σου κόσμο, στην αδιαφορία και διαπόμπευση της πολιτικής σου ταυτότητας. Οι ευθύνες για την άσκηση πολιτικής ερήμην των πολιτών θα μεταφέρονται από το ένα κόμμα στο άλλο με θεατές τους βουλευτές και μόνο, που μέσα στην ανημποριά τους δεν θα πάψουν να προτείνουν νέες συμμαχίες, όπως αυτή του Ποταμιού με την ΝΔ στα πρότυπα ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Και δεν πρόκειται πια για συμμαχίες που θα βγάλουν την χώρα από την κρίση, αλλά για αλχημείες που στοχεύουν στην διασπορά νεφελώδους τοπίου στην πολιτική.

Με απόντες σε κάθε περίπτωση τους πολίτες, η όλη ιστορία θα θυμίζει περισσότερο γόρδιο δεσμό, που μάλλον κάποια στιγμή οι ίδιοι οι πολίτες θα πρέπει να λύσουν για να απελευθερωθούν από τα κάθε είδους κάτεργα. Θα μου πείτε, γιατί όλη αυτή η καταστροφολογία; Δεν είναι, όμως, έτσι. Η ίδια η κατάσταση παραπέμπει σε μια σκοτεινή πραγματικότητα, όταν εκατομμύρια πολίτες αγωνιούν για τις ρυθμίσεις στην εφορία και την δοσοελάφρυνση, λες και μόνο με αυτό τον τρόπο θα περνά η κάθε μέρα με την μεγαλύτερη δυνατή διασφάλιση, λες και η ζωή μας από δω και πέρα θα είναι άμεσα συνυφασμένη με τις δόσεις των προστίμων, για να μην μας κόψουν το ρεύμα και το νερό.

Αυτή την προοπτική δίνουν όλοι τους στον πολίτη και όταν αυτό το γράφεις, έρχονται κάποιοι εξ αριστερών και σου λένε το αμίμητο «δεν είμαστε όλοι ίδιοι». Έλα ντε, που όλοι σας είστε ίδιοι... Έλα ντε που θα χρησιμοποιούσατε τις ίδιες απατηλές μεθόδους εξαπάτησης των πολιτών.. Δεν είναι έτσι ε; Πώς είναι τότε; Ποιες προτάσεις εξόδου από τον τωρινό εφιάλτη έχει, για παράδειγμα, το δογματικό ΚΚΕ, που σπεύδει να δοξάσει τεχνηέντως νέα τείχη ανάμεσα σε Ανατολή και Δύση; Τι να πει το Ποτάμι και η Ένωση Κεντρώων, τι τα περήφανα πολιτικά γηρατειά του πάλαι ποτέ κραταιού ΠΑΣΟΚ που ερωτοτροπούν με τον ΣΥΡΙΖΑ;  

Και ακόμη χειρότερα: ποιοι σπρώχνουν τον κόσμο στην Χρυσή Αυγή; Το κοινοβούλιο λοιπόν, στο σύνολό του μαζεύει τα κομμάτια του, γιατί πολύ απλά δεν έχει να προτείνει παρά να εξουσιάζει. Και δεν είναι μόνο η κυβέρνηση και η αντιπολίτευση στο παιχνίδι. Δεν είναι μόνο οι θλιβερές ατάκες ανάμεσα σε Τσίπρα Μητσοτάκη. Είναι η όλη ατμόσφαιρα που θυμίζει παρωδία ή τραγωδία. Αυτήν ακριβώς την ατμόσφαιρα που καλούνται να βιώσουν οι πολίτες. Ας σκεφτούν καλά πριν αποφασίσουν στις επόμενες εκλογές, αλλά πάνω απ' όλα ας ζυγίσουν το ψέμα και την υποκρισία.