Του Φίλιππου Ζάχαρη (zachfil64@gmail.com)

Πρώτη προτεραιότητα η καθημερινότητα των πολιτών, σύμφωνα με τον Αλέξη Τσίπρα και τις δηλώσεις του στο νέο υπουργικό Συμβούλιο, μόνο που η καθημερινότητα αυτή μάλλον θυμίζει εφιάλτη για τους περισσότερους των πολιτών και η παρατεταμένη κρίση δεν λέει να υποχωρήσει. Πού ακριβώς βλέπει την μείωση της ανεργίας αλλά και την σταθεροποίηση της Οικονομίας ο πρωθυπουργός, αδυνατώ να καταλάβω, το ίδιο όπως και τις ρήσεις του περί καλύτερων ημερών επειδή δήθεν επιτεύχθηκαν οι στόχοι. Λέει ο Αλέξης Τσίπρας: «Ήδη το τρίτο τρίμηνο του 2016 έκλεισε με θετικούς ρυθμούς, περάσαμε δηλαδή ήδη από την πολυετή ύφεση σε θετικούς ρυθμούς. Θετικές ειδήσεις έχουμε, επίσης και στα δημοσιονομικά. Βρισκόμαστε σε πορεία υπεραπόδοσης των εσόδων και θα πιάσουμε για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά τους στόχους του προγράμματος. Και τούτο είναι αποτέλεσμα τόσο της διαπραγμάτευσης του 2015 που μείωσε τους στόχους των πρωτογενών πλεονασμάτων, όσο και της βελτιωμένης λειτουργίας των φορολογικών μηχανισμών».

Μάλλον σε διαφορετική χώρα ζούμε. Αν έστω και στο ελάχιστο επετεύχθησαν οι δημοσιονομικοί στόχοι, αυτό έγινε διαμέσου μιας υπερφορολόγησης των πολιτών και μιας εξάντλησης μέχρι τέλους της υπομονής τους. Τώρα πια λοιπόν, έχουμε περάσει δήθεν «σε άλλη φάση» - αυτή της μέτρησης της αντοχής τους - αφού από την μια μέρα στην άλλη και στην κάθε σύνταξη μειώνεται και από, κάτι χωρίς να μπορεί να καταλάβει κανείς με ποιο τρόπο και με ποιο σκεπτικό γίνεται αυτό.

Η «άλλη φάση» των δημοσιονομικών, επί του πρακτέου, αφού σε κάθε περίπτωση οι μειώσεις είναι σε ημερήσια βάση και κανείς δεν μπορεί να καταναλώσει το παραμικρό. Επειδή, όμως, μάλλον ζούμε, όπως προανέφερα, σε άλλη χώρα, θα πρέπει να θεωρήσουμε ντε και καλά ότι έχουμε ευημερία και πως από αύριο όλα θα αλλάξουν προς το καλύτερο. Ο πρωθυπουργός λέει επίσης, μετά τον νέο ανασχηματισμό, ότι καθενός η καρέκλα τρίζει ακόμη και η δική του. 

Αν αυτό ισχύει, γιατί μετά από τέτοια ύφεση δεν παράτησε την καρέκλα ο ίδιος και το υπουργικό του συμβούλιο; Αλλά ξέχασα εδώ μιλά για βελτίωση και θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης, ποια καρέκλα να αφήσει; Προχωράμε σταθερά και με γοργό βήμα προς την ανάπτυξη, λέει ο Αλέξης Τσίπρας. Και ω του θαύματος, προς επιβεβαίωσιν αναφέρεται η επικείμενη επίσκεψη Ομπάμα, που θα βοηθήσει, καθώς λέει, την όλη κατάσταση, παρόλο που σύμφωνα με τις επίσημες αμερικανικές πηγές η επίσκεψη αυτή δεν πρόκειται να αλλάξει τα δεδομένα, καθώς ο αμερικανός πρόεδρος δεν είναι πρόθυμος να αναμιχθεί στην υπόθεση του χρέους.

Εκτός και αν πάλι δεν ερμηνεύσαμε σωστά τα λεγόμενα από την αμερικανική πλευρά. Έχει, όμως, να πει και άλλα ο Αλέξης Τσίπρας, όπως για την επίσκεψη Λαβρόφ ή των Κινέζων τελευταία. Σημαίνει άραγε, αυτό πως η Ελλάδα βρίσκεται σε σταθερή αναπτυξιακή τροχιά;  Όχι φυσικά. Όλες αυτές οι επισκέψεις έχουν άλλο χαρακτήρα, στοχεύοντας αλλού. Δεν είναι ανάγκη να είσαι ειδικός για να αποκρυπτογραφήσεις τα μηνύματά τους.

Όλοι όσοι επισκέπτονται την Ελλάδα το τελευταίο χρονικό διάστημα το κάνουν είτε επειδή η χώρα μας συνεχίζει να αποτελεί σπουδαίο «φιλέτο», είτε επειδή τα γεοστρατηγικά συμφέροντα εξακολουθούν να την περιλαμβάνουν σε μεγάλο βαθμό. Ας αφήσει λοιπόν, ο πρωθυπουργός στην άκρη τα περί σημαντικών επισκέψεων και ας περιοριστεί στα του οίκου μας. Εδώ που μιλά για ανάπτυξη, καλό θα ήταν να ρωτήσει και τους πολίτες ή τους παράγοντες της αγοράς να του πουν τι πραγματικά γίνεται. Ευημερία σε μια χώρα δεν έρχεται όταν χαρατσώνεις τους πολίτες για να παρουσιάσεις ανάπτυξη, πολύ δε περισσότερο όταν αφαιρείς δια ροπάλου το ελάχιστο καταναλωτικό δικαίωμα με τις απαγορευτικές τιμές των αγαθών και τις πενιχρές συντάξεις και μισθούς.

Οι πολίτες είναι ο δείκτης ανάπτυξης και ευημερίας και όχι οι στατιστικοί αριθμοί. Οι πολίτες που αδυνατούν να ξοδέψουν το παραμικρό και ο μηδαμινός τζίρος της αγοράς. Ας κάνει λοιπόν, ο πρωθυπουργός όσους ανασχηματισμούς θέλει, η κατάσταση δεν αλλάζει. Ας λέει μόνος του τα περί μείωσης της ύφεσης, τα δεδομένα της καθημερινότητας δεν τον επιβεβαιώνουν. Στο τέλος απευθύνεται μονάχα στα νέα στελέχη της κυβέρνησής του, ακολουθώντας σταθερά το κομματικό πρωτόκολλο. Γιατί μάλλον οι ανασχηματισμοί γίνονται για να ικανοποιούνται εσωκομματικά συμφέροντα, παρά για να δείχνεται προς τα έξω πως τάχα κανείς δεν είναι σίγουρος στην καρέκλα.