Του Φίλιππου Ζάχαρη (filippos.zaharis@yahoo.gr)

Nα ενισχυθούν άμεσα οι συνθήκες υποδοχής στην Ελλάδα και οι διαδικασίες της για την αξιολόγηση των αιτημάτων ασύλου και την αντιμετώπιση των ανθρώπων που αναγνωρίζονται ως πρόσφυγες, τονίζει σε ανακοίνωσή της η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες και να εξετάζονται με τρόπο δίκαιο και σωστό τα αιτήματα των ανθρώπων που επιστρέφονται στην Τουρκία και χρήζουν διεθνούς προστασίας μέσα σε εύλογο χρονικό διάστημα. Θα πρέπει να υπάρχουν εγγυήσεις, τονίζεται χαρακτηριστικά στη σχετική ανακοίνωση, που θα διασφαλίζουν τη μη επαναπροώθηση ή αναγκαστική επιστροφή τους. Το σύστημα υποδοχής και άλλες ρυθμίσεις θα πρέπει να είναι έτοιμα στην Τουρκία, πριν επιστραφεί οποιοσδήποτε από την Ελλάδα.

Η Ύπατη Αρμοστεία επισημαίνει, τέλος, ότι όσοι έχουν αξιολογηθεί ότι χρήζουν διεθνούς προστασίας θα πρέπει να μπορούν να απολαμβάνουν το άσυλο, χωρίς διακρίσεις, σύμφωνα με τα αποδεκτά διεθνή πρότυπα, και να έχουν, μεταξύ άλλων, αποτελεσματική πρόσβαση στην εργασία, στην ιατρική περίθαλψη, στην εκπαίδευση των παιδιών τους και στην κοινωνική πρόνοια, όπου είναι απαραίτητο. Αυτά από την Ύπατη Αρμοστεία. Πώς, όμως, έχουν τα πράγματα στην πραγματικότητα;

Στην Ελλάδα ακόμη δεν έχει οργανωθεί σοβαρό σύστημα καταγραφής, αλλά πάνω απ' όλα κανείς δεν θα μπορούσε να πείσει όλες αυτές τις χιλιάδες των ανθρώπων πως το καλύτερο που μπορεί να γίνει είναι να επαναπροωθηθούν. Και ενώ το σύστημα επαναπροώθησης τίθεται σε εφαρμογή και οι ελληνικές αρχές τηρώντας την συμφωνία ετοιμάζονται να σπρώξουν τους πρόσφυγες στην Τουρκία, στη γείτονα χώρα επικρατεί πραγματικό κομφούζιο, δεδομένου ότι και εκεί ουδεμία καταγραφή γίνεται, ούτε και μέτρα ασφαλείας των προσφύγων λαμβάνονται. Την ίδια μάλιστα, στιγμή, η ροή των ερχόμενων στην Ελλάδα προσφύγων δεν σταματά. Και ερωτάται κανείς: Ποια η τύχη όλων αυτών των ανθρώπων, που έχουν γίνει μπαλάκι στις διαθέσεις ΕΕ και Τουρκίας;

Μιλάμε για χιλιάδες ανθρώπους, καθώς δεν είναι μόνο αυτοί στην Ελλάδα, αλλά και όλοι εκείνοι που βρίσκονται στη γειτονική χώρα. Εν ολίγοις, προσέξτε καλά το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα, καθώς το προσφυγικό ζήτημα αναμένεται να γίνει για πολύ καιρό ακόμη η αχίλλειος πτέρνα της Ευρώπης, που μέσα στην οργιαστική της ξενοφοβία προβαίνει σε απαράδεκτες ενέργειες με τις εν λόγω προκλητικές αποφάσεις των κυβερνήσεών της για την τύχη των προσφύγων. Σε κάθε περίπτωση, το πρόβλημα αυτό που σχετίζεται με τη νέα πολιτική της ΕΕ δεν αναμένεται να λυθεί, καθώς καινούργια  πολεμικά μέτωπα θα δημιουργηθούν και χιλιάδες άλλοι άνθρωποι θα ψάχνουν απεγνωσμένα για ασφαλείς περιοχές.

Το πρόβλημα λοιπόν, βρίσκεται αλλού και δεν έχει να κάνει τόσο ούτε με τους όποιους «παρατηρητές», ούτε πολύ περισσότερο με τους διακινητές που θα συνεχίσουν να κάνουν τη δουλειά τους. Τα κλειστά σύνορα της ΕΕ είναι το κυρίαρχο πρόβλημα που ακολουθεί την πολιτική διάλυσης σχεδόν όλων των χωρών της Μέσης Ανατολής, με αποτέλεσμα τις αθρόες μετακινήσεις πληθυσμών.  

Για να μην συμπεριλάβουμε σε αυτό τις χιλιάδες απελπισμένων που καταφθάνουν από χώρες της Αφρικής εξαιτίας των εμφύλιων σπαραγμών, αλλά και των περιβαλλοντικών αιτιών. Τι θα κάνει λοιπόν, η Ευρώπη; Θα σηκώσει τείχη στα χιλιάδες χιλιόμετρα των ακτών της αν κατορθώσει να αντιμετωπίσει πρόσκαιρα την κατάσταση στην Ελλάδα; Μα αυτά είναι για τους αφελείς και τους ευκολόπιστους.

Η Ευρώπη είναι εγκλωβισμένη όπως και η Δύση συνολικά στην συνεχή φθορά του ιδιωτικού καπιταλισμού, που ακολουθεί 26 χρόνια μετά την κατάρρευση του γραφειοκρατικού καπιταλισμού της Ανατολής. Δεν απομένει λοιπόν, παρά να απολαύσει κανείς από την μια όλη αυτή την παλινωδία με τους προκλητικούς τακτικισμούς από τις συντηρητικές κυβερνήσεις της Ευρώπης και από την άλλη, το δράμα των προσφύγων που κατά χιλιάδες δεν θα πάψουν να αναζητούν νέα εδάφη, όπου θα μπορούν να ζήσουν ελεύθεροι, μακριά από βόμβες, βιαιοπραγίες και εκτελέσεις. Και δεν είναι και τόσο σίγουρο τελικά, αν αυτή η Ευρώπη θα αντέξει από τους ίδιους τους πολίτες, που κάποια στιγμή θα πάψουν να δέχονται παθητικά όλες αυτές τις προκλητικές πολιτικές, αρνούμενοι να ζήσουν μέσα στο περίκλειστο φρούριο που δεν επέλεξαν. Ας το έχουν υπόψη τους όλοι όσοι κάθε λίγο και λιγάκι συναντώνται εκτάκτως στις Βρυξέλλες.