Δεδομένου ότι έχουν ήδη συμπληρωθεί δυο έτη διοίκησης της παρούσας Περιφερειακής Αρχής και μέχρι στιγμής δεν έχει γίνει απολογισμός δράσης και έργων, η παράταξη «Συμβόλαιο Ζωής με το Αιγαίο» με επικεφαλής το Γ. Σπιλάνη, επισημαίνει το ρόλο και τη σημασία των παρεμβάσεων από την αντιπολίτευση, αλλά και τις προτεραιότητες σε επίπεδο προτάσεων που κατέθεσε η παράταξή του, καθώς το εκλογικό σύστημα δεν του επέτρεψε μια ουσιαστική παρεμβατική παρουσία. 

«Είναι γεγονός ότι ο ρόλος της αντιπολίτευσης είναι άχαρος, αφού με βάση τον υφιστάμενο εκλογικό νόμο δίνει το 60% των εδρών στην πλειοψηφούσα παράταξη του Βου γύρου ανεξάρτητα του ποσοστού που έχει πάρει η ίδια παράταξη στον Α' γύρο. Η όποια αντιπολίτευση μείζων και ελάσσων περιορίζεται στον έλεγχο της πλειοψηφίας, ενώ έχει ελάχιστες δυνατότητες να επηρεάσει τις αποφάσεις της, αφού η τελευταία δεν έχει κάποιο λόγο να αποδεχτεί διαφορετική άποψη από αυτή που εισηγείται. Δεν υπάρχει κανένας λόγος για ανάπτυξη συναινέσεων και συνεργασιών, αλλά ούτε καν δυνατότητα ουσιαστικού ελέγχου των πράξεων της πλειοψηφίας με τον εκλογικό αυτό νόμο που πρέπει να αλλάξει άμεσα.

Αυτή είναι και η πραγματικότητα που βιώνουμε μέσα στο Περιφερειακό Συμβούλιο και στις επιτροπές του. Η συζήτηση γίνεται μόνο για να τηρηθούν οι τύποι, η Περιφερειακή Αρχή σπάνια δίνει απαντήσεις σε ερωτήματα της αντιπολίτευσης και η διαδικασία τελειώνει με έγκριση από τους πάντα σιωπηλούς συμβούλους της συμπολίτευσης.

Ο συνδυασμός «Συμβόλαιο Ζωής με το Αιγαίο» από την πρώτη ημέρα της δημιουργίας του έδωσε απόλυτη προτεραιότητα σε προτάσεις σε μια σειρά από θέματα που αφορούν τόσο την αντιμετώπιση προβλημάτων της Περιφέρειας Β. Αιγαίου, όσο και γενικότερες αναπτυξιακές προτάσεις που αφορούν σε όλο το νησιωτικό χώρο, αλλά και προτάσεις για θεσμικές αλλαγές στο θεσμό της Περιφερειακής Αυτοδιοίκησης. Ειδικότερα, σε ότι αφορά την κριτική προς τις πράξεις και τις παραλείψεις της περιφερειακής αρχής είτε αφορά θέματα που ήρθαν στο Περιφερειακό Συμβούλιο, είτε όχι, υπήρξε πάντα αυστηρή, αλλά τεκμηριωμένη και συνοδευόταν πάντα από προτάσεις, μακριά από ανέξοδους λαϊκισμούς και αντιπολίτευση για την αντιπολίτευση.

Οι παρεμβάσεις μας τα δύο αυτά χρόνια μπορούν να καταταχθούν σε 3 βασικές ενότητες:

-για θέματα θεσμικά του Καλλικράτη που έχουν οδηγήσει στην ανάπτυξη ενός αναποτελεσματικού μηχανισμού

-για θέματα που αφορούν σε ευρωπαϊκές και εθνικές πολιτικές και στην αναγκαιότητα για λήψη ειδικών θεσμικών μέτρων που να λαμβάνουν υπόψη τους την πρόβλεψη του συντάγματος για τη νησιωτικότητα

-για θέματα αναπτυξιακού σχεδιασμού σχετικά με τη στρατηγική που πρέπει να ακολουθήσει η ίδια η Περιφέρεια στην αξιοποίηση των διαθέσιμων πόρων.

Η αναπτυξιακή πολιτική της Περιφέρειας αποτέλεσε έναν προνομιακό τομέα παρεμβάσεων μας, κυρίως εξαιτίας του γεγονότος ότι η ανάπτυξη αποτελεί την κύρια αρμοδιότητα της Περιφέρειας με βάση τον Καλλικράτη. Ένα θέμα ιδιαίτερα σημαντικό για την ΠΒΑ, όπου το έλλειμμα ανάπτυξης είναι σημαντικό και διαχρονικό όπως καταγράφεται τόσο από το κατά κεφαλήν ΑΕΠ σε σύγκριση με τον μέσο όρο της χώρας, αλλά και μια σειρά από ποιοτικά στοιχεία που δείχνουν την υστέρηση της, όπως για παράδειγμα υψηλή εξάρτηση της από τη παρουσία του κράτους υψηλότερη από κάθε άλλη περιοχή, την υψηλή γήρανση του πληθυσμού και το χαμηλό ποσοστό ενεργού πληθυσμού σε συνδυασμό με την ανεργία. Για να μπορέσει αυτή η πολιτική να σχεδιαστεί από την Περιφέρεια χρειαζόταν άμεση ενεργοποίηση της Περιφερειακής Επιτροπής Διαβούλευσης με όλους τους Δημάρχους των νησιών και τους κύριους αναπτυξιακούς φορείς, ενίσχυση της Διεύθυνσης Σχεδιασμού και Ανάπτυξης για να στηρίξει τεχνοκρατικά την προσπάθεια και τέλος ειδική Επιτροπή του Περιφερειακού Συμβουλίου για να πάρει τις αποφάσεις. Αντ' αυτού και αφού ψηφίστηκαν δύο προϋπολογισμοί δημοσίων επενδύσεων με  ιδιαίτερη έμφαση σε κατασκευή οδικών αξόνων, ήρθε με 10μηνη καθυστέρηση ένα κείμενο Στρατηγικού Σχεδίου κατώτερο των περιστάσεων, χωρίς αναπτυξιακή στρατηγική, χωρίς ιεράρχηση προτεραιοτήτων και το κυριότερο, χωρίς καμία ουσιαστική πρόταση δράσης για τους δύο παραγωγικούς τομείς της Περιφέρειας: τον αγροδιατροφικό και τον τουρισμό.

Και στους δύο τομείς τα προβλήματα είναι ιδιαίτερα σημαντικά και χρονίζουν, με αποτέλεσμα και οι δύο τομείς να συρρικνώνονται εξαιτίας της αδυναμίας τους να παράγουν ανταγωνιστικά προϊόντα, εγκλωβισμένοι σε πρακτικές του παρελθόντος. Στον αγροτικό τομέα, οι τιμές κατέρρευσαν και η παραγωγή το ίδιο (πχ. λάδι, κρασί κλπ).

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟΝ ΕΝΤΥΠΟ «Δ»