Του Φίλιππου Ζάχαρη (filippos.zaharis@yahoo.gr)

Ο Συντονιστής Οικονομικών Υποθέσεων της Νέας Δημοκρατίας Χρήστος Σταϊκούρας, δήλωσε ότι  με βάση τα προσωρινά στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ για το Α.Ε.Π. του α' τριμήνου του 2016, η Ελληνική οικονομία με την ανερμάτιστη αριστερή διακυβέρνηση παραμένει για τρίτο συνεχόμενο τρίμηνο σε ύφεση.

Με βάση τα αντίστοιχα στοιχεία της Eurostat, που ανακοινώθηκαν, η Ελλάδα αποτελεί αρνητική εξαίρεση, αφού είναι η μόνη χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης που κατέγραψε ύφεση το α' τρίμηνο του 2016 σε σχέση με το αντίστοιχο περυσινό τρίμηνο. Αυτά δηλώνουν στην Νέα Δημοκρατία.

Και αναρωτιέμαι: επί διακυβέρνησής τους τα πράγματα ήταν καλύτερα; Δε έχει κανείς βέβαια λόγο να αμφιβάλλει για τα στοιχεία της Eurostat. Mπορεί τα στοιχεία για την ανάπτυξη να μην είναι αυτά που πρέπει για την χώρα μας καθώς αυτή υποχώρησε κατά 1,3% σε σχέση με τον προηγούμενο χρόνο, μπορεί η ανεργία να διατηρείται ακόμη σε υψηλά ποσοστά, εντούτοις δεν είναι η πρώτη φορά που καταγράφονται τέτοια ποσοστά ούτε αυτά προέκυψαν από παρθενογένεση καθώς η λιτότητα συνεχίζεται ασταμάτητα και τα μνημόνια διαδέχονται το ένα το άλλο, ανεξαρτήτου διακυβέρνησης της χώρας από σοσιαλιστές, δεξιούς και τώρα αριστερούς με πατριωτική ευωδία.

Θέλω να πω με όλα αυτά, ότι καλά θα κάνει η ΝΔ να πάψει να αναμασά τα επιχειρήματα της δικής της αποτυχημένης πολιτικής και να συντονιστεί με τα νέα δεδομένα που μαζί με το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ δημιούργησαν στο όνομα της παραμονής της χώρας στο ευρώ. Χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει ότι ευλογούμε τις αντιευρωπαϊκές ρητορείες του αναχρονιστικού ΚΚΕ, ούτε, όμως  και τις νεοφιλελεύθερες - πασπαλισμένες με άρωμα νεοσυντηρητισμού - ατάκες του Ποταμιού, πολύ δε περισσότερο με τα ακροδεξιά τσιτάτα των  ξενοφοβικών κομμάτων του ελληνικού κοινοβουλίου.

Με λίγα λόγια, εδώ που φτάσαμε όλοι τους έχουν να πουν και κάτι καινούργιο για το κατάντημα της χώρας, προσανατολιζόμενοι πάντα στην υπονοούμενη άσκηση βελτιωτικής πολιτικής, που όμως δεν την είδαμε επί δεκαετίες. Γιατί και συγκυβέρνηση δεξιάς και αριστεράς είδαμε τέλη του ΄80, και διακυβέρνηση της χώρας από δήθεν σοσιαλιστές αρχές της δεκαετίας του ΄80 και άλλα τόσα χαρωπά και κωμικά την δεκαετία του ΄90, με αποκορύφωμα την δεκαετία του 2000 όπου έρευσε άφθονο και μη πλαστικό χρήμα, που στο τέλος οδήγησε την χώρα σε μόνιμη ύφεση, αντάμα με τις «χειρουργικές» επεμβάσεις των αλλεπάλληλων μνημονίων.

Εν ολίγοις, απ΄ όλα έχει το μενού, απλά τα κόμματα συνεχίζουν να εξαπατούν ασταμάτητα τους ψηφοφόρους. Έχει λοιπόν επιχειρήματα η ΝΔ για την ύφεση, όσα επιχειρήματα έχει το ΠΑΣΟΚ αλλά και ο Τσίπρας, όταν ευαγγελίζεται την πεποίθησή του για ανάπτυξη. Το θράσος ξεπερνά, με λίγα λόγια, τα όρια και όλοι τους έχουν να ψελλίσουν και από κάτι.

Ας δούμε, για παράδειγμα, τι δηλώνει η κυβερνητική εκπρόσωπος Όλγα Γεροβασίλη: «Όταν βρίσκεσαι σε μια δανειακή σύμβαση και με την συμφωνία η οποία συνυπογράφηκε και ακολουθεί, υπάρχουν δεσμεύσεις όσον αφορά στους στόχους. Δέσμευση για την προσέγγιση των στόχων υπάρχει ήδη από τη συμφωνία του Ιουλίου. Αυτό σημαίνει ότι όταν έχεις κάνει μια σύμβαση και έχεις βάλει στόχους αν δεν τους φθάσεις, έτσι και αλλιώς θα αναγκαστείς να κάνεις κάτι ούτως ώστε να προσαρμοστείς». Όπως καταλαβαίνετε, αυτό σημαίνει εν ολίγοις: Πρώτα μνημόνιο, έπειτα υλοποίηση των στόχων με μέτρα λιτότητας και αν αυτά δεν επιφέρουν τους ποθητούς αριθμούς, και νέα μέτρα στο προσκήνιο κοκ. Το λένε ξεκάθαρα λοιπόν, στους πολίτες: «Δεν θα σταματήσουμε να σας φορολογούμε ό,τι και να γίνει!» Τι άλλο πιο πειστικό από αυτό;

Δεσμεύσεις, σου λέει ανέλαβαν οι άνθρωποι, που για να τις υλοποιήσουν θα κάνουν το κάθε τι για να σε απομυζήσουν. Επομένως; Η δεξιά, από την άλλη, που θέλει να αναλάβει εκ νέου  τα ηνία διακυβέρνησης της χώρας, δεν υπόσχεται αλλαγές αλλά προφανώς νέα μέτρα που δεν τα αποκαλύπτει προεκλογικά για τον απλό λόγο ότι δεν θα βγει πρώτη στις εκλογές. Αντίθετα, όπως όταν και ο ΣΥΡΙΖΑ βρισκόταν στην αντιπολίτευση, μιλά ξεδιάντροπα για νέα καταστροφικά μνημόνια! Ναι, καλά ακούσατε, αυτά διαλαλεί η ΝΔ.

Συμπεραίνοντας, διαπιστώνει κανείς με ευκολία ότι το μνημονιακό πανηγύρι συνεχίζεται, απλά οι πρωταγωνιστές αλλάζουν. Για τον λόγο αυτό, όταν ακούτε την λέξη «ύφεση» από τα κόμματα, να θυμάστε πως ενώ την έφεραν πρώτα, τώρα την καταδικάζουν. Το δε αντιπολιτευτικό πεδίο διευρύνεται σε όλα τα επίπεδα μέχρι την ανάληψη της εξουσίας όπου όλα παίρνουν τον γνωστό δρόμο με την γνωστή κατάληξη. Ανακεφαλαιώνοντας: λιτότητα, μνημόνια και ύφεση είναι το τρίπτυχο της κομματικής οπερέτας, με πολλούς ηθοποιούς και κομπάρσους.