Η πολιτική μας ζωή έχει πράγματι εκπληκτικές ιδιότητες. Θα έλεγα μάλιστα ότι έχει μεγάλη πλάκα, αν δεν συνέβαινε να έχει γίνει η ζωή μας μαύρη ως εκ των συνεπειών της εφηρμοσμένης πολιτικής, όλων εκείνων οι οποίοι μας κυβέρνησαν τα τελευταία χρόνια και εκείνων που μας κυβερνούν τώρα. Αν δεν υπήρχε αυτή η μαύρη πραγματικότητα, θα ήταν αληθώς μια χρυσή ευκαιρία για αδάπανη, άνωθεν, ψυχαγωγία.

Την Κυριακή δημοσιεύθηκε στο «Βήμα» μια δημοσκόπηση. που καταγράφει, ως φωτογραφία της στιγμής και τίποτε περισσότερο, κάποιες τάσεις της κοινής γνώμης. Με τα κρίσιμα ερωτήματα να περιστρέφονται περί το πώς κρίνουν οι πολίτες την κυβέρνηση και την αξιωματική αντιπολίτευση γενικώς και τα πρόσωπα Τσίπρας και Μητσοτάκης ειδικώς. Ό,τι δηλαδή επιχειρούν σε γενικές γραμμές όλες οι δημοσκοπήσεις, άλλες με περισσότερη, άλλες με λιγότερη και άλλες με καθόλου επιτυχία.

Και ω του θαύματος του ουδόλως βεβαίως καινοφανούς για την πολιτική μας πραγματικότητα- κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση εμφανίζονται αμφότερες ικανοποιημένες από τα δημοσκοπικά ευρήματα. Τόσο μάλιστα ικανοποιημένες, ώστε να τα... τρίβουν η μια στο πρόσωπο της άλλης. Πότε με «αναλύσεις» που περιέχονται σε «non papers», πότε με δηλώσεις.

Δεν θα σταθώ σε λεπτομέρειες, αλλά στη γενική αίσθηση που μου αφήνει αυτή η δημοσκόπηση και η αντίδραση των «μονομάχων του νέου δικομματισμού». Ο κόσμος τους φτύνει και αυτοί προσπαθούν να μας πείσουν ότι πρόκειται για ...ευεργετικές ψιχάλες.

Τι άλλο από «φτύσιμο» προς την κυβέρνηση είναι το γεγονός ότι το 80% απαντά πως η κυβέρνηση κινείται προς την λάθος κατεύθυνση, ότι δεν θα καταφέρει να βγάλει τη χώρα από το μνημόνιο στο τέλος της τετραετίας, ενώ το 75% εμφανίζεται να πιστεύει ότι η κατάσταση στο σπίτι, στην οικογένειά του, όχι μόνο δεν θα βελτιωθεί, αλλά θα χειροτερέψει; Και πόσο πιο άγριο μπορεί να γίνει το φτύσιμο, όταν το 70% από όσους ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ τον Σεπτέμβριο, δηλώνουν απογοητευμένοι;

Τι άλλο από φτύσιμο στην αντιπολιτευτική τακτική της Νέας Δημοκρατίας είναι το γεγονός ότι, μέσα σε αυτές τις συνθήκες, εμφανίζεται να έχει καταφέρει να κερδίσει μόνο τον έναν στους πέντε δυνητικούς ψηφοφόρους (20%) άντε έναν στους τέσσερις, με την αναγωγή της αδιευκρίνιστης ψήφου;

Μακάρι να είμαι ο μόνος ανικανοποίητος. Αλλά φοβούμαι ότι εκεί, στα επιτελεία σας, είστε μάλλον αυτοϊκανοποιούμενοι, κατά τρόπον ασυγχώρητο.

 Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

giorgis@massavetas.gr