Τι μας δείχνει η δήλωση της Όλγας Γεροβασίλη ότι «δεν αποκλείεται» να επιχειρηθεί αλλαγή του Συντάγματος μέσω δημοψηφίσματος;

1.Ότι η κυβέρνηση Συριζανέλ σκέπτεται σοβαρώς να παρακάμψει τον υφιστάμενο καταστατικό χάρτη της χώρας με τρόπο που θα οδηγεί στη διαμόρφωση ενός νέου καθεστώτος, κομμένου και ραμμένου στα μέτρα της. Διαφορετικώς, θα ακολουθούσε την προβλεπόμενη από το ίδιο το Σύνταγμα διαδικασία αναθεώρησής του. Κύριο χαρακτηριστικό της οποίας είναι ότι για να περάσει οποιαδήποτε αλλαγή, απαιτείται ευρύτερη συναίνεση. Να συμφωνούν δηλαδή, τουλάχιστον τα δυο τρίτα των βουλευτών, ήτοι 180. Άλλως η αναθεώρηση ακυρώνεται. Όπως συνέβη με την επιχειρηθείσα αναθεώρηση του Κώστα Καραμανλή. Όπου η απαιτούμενη πλειοψηφία συγκεντρώθηκε μόνο σε δυο διατάξεις που αφορούσαν τα ...κλαδικά συμφέροντα των βουλευτών! (Κυρίως, το ασυμβίβαστο).

2.Ότι οι αλλαγές που θέλει να επιφέρει η κυβέρνηση είναι τέτοιες, που αποκλείεται να επιτύχουν ευρύτερη συναίνεση και να συγκεντρώσουν τον αριθμό 180. Οπότε επιλέγεται η διακύβευση μέσω δημοψηφίσματος, με την ελπίδα ότι «η μεγάλη μάζα» θα ξεγελαστεί και πάλι, όπως με το δημοψήφισμα του 2015.

Οι συνταγματολόγοι τραβούν τα μαλλιά τους. Διότι το ίδιο το Σύνταγμα ορίζει ποιες διατάξεις είναι αναθεωρητέες και με ποιο τρόπο μπορεί να γίνει η αναθεώρηση. Και σε αυτούς δεν περιλαμβάνεται η «προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία». Πρώτος δε, που έχει διατυπώσει γραπτώς την αντίθεσή του, με άρθρο στην «Καθημερινή», είναι ο σημερινός Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος.

Το έκανε τον Ιούνιο του 2011. Όταν ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου, έκανε ό,τι και η Όλγα Γεροβασίλη: Άφησε ανοικτό το ενδεχόμενο να επιχειρηθεί αλλαγή του Συντάγματος με δημοψήφισμα. (Πριν από το δημοψήφισμα που ήθελε για την συμφωνία των Καννών και το οποίο τον οδήγησε στην πτώση).  Εμπρός λοιπόν, στον δρόμο που χάραξε ο Γιωργάκης.

Προσωπικώς πιστεύω ότι, αν το πολιτικό σύστημα αδυνατεί να κάνει μια αλλαγή του Συντάγματος μέσω Βουλής, όπως συνέβη με την προμνησθείσα αποτυχία αναθεώρησης, τότε πράγματι, υπεράνω όλων, ακόμη και του Συντάγματος, υπάρχει ο κυρίαρχος λαός. Ιστορικό προηγούμενο, στην Ευρώπη, υπάρχει. Το επιχείρησε και το πέτυχε ο στρατηγός Ντε Γκολ. Παρακάμπτοντας, μέσω δημοψηφίσματος, τις αγκυλώσεις του συντάγματος της Δ' Γαλλικής Δημοκρατίας και επιβάλλοντας εκείνο της Ε'. Αλλά ήξερε πού πατάει. Δεν ζούσε με «αυταπάτες».

Τι θα γίνει αν αυτή τη φορά ο λαός δεν «μασήσει»;

Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

giorgis@massavetas.gr