Του Φίλιππου Ζάχαρη (zachfil64@gmail.com)

Το 54% των Ελλήνων πολιτών που ρωτήθηκαν σε έρευνα για την διαφθορά, πιστεύει ότι αυτή έχει αυξηθεί τα τελευταία χρόνια, τονίζοντας τη σοβαρότητα του φαινομένου στο δημόσιο τομέα. Σχεδόν 1 στους 4 πολίτες (23%), δηλώνει ότι έδωσε φακελάκι κατά την επαφή τους με ιατρική υπηρεσία. Όπως και στη συντριπτική πλειοψηφία των ευρωπαϊκών κρατών, τα πολιτικά κόμματα, θεωρούνται ο πιο διεφθαρμένος θεσμός. Το λέω αυτό γιατί και οι μίζες εξακολουθούν να πέφτουν βροχή και οι χρηματισμοί αποτελούν κάτι σαν στάτους, αν αναλογιστεί κανείς τα στοιχεία για την κατάταξη της Ελλάδας σε παγκόσμιο επίπεδο σε ότι αφορά την διαφθορά.

Η τεράστια γραφειοκρατία, από την άλλη, εξακολουθεί να αποτελεί το σήμα κατατεθέν στην χώρα της γενικευμένης ανομίας. Οι διοικητικοί μηχανισμοί δεν μπορούν να αλλάξουν, γιατί πολύ απλά το όλο πελατειακό σύστημα δεν μπορεί να λειτουργήσει αλλιώς. Θα πρέπει, λοιπόν, με κάποιον τρόπο να βολέψουν και πάλι «τα δικά τους παιδιά», τους γιούς, τις κόρες, τα εγγόνια και τα ξαδέρφια. Η γραφειοκρατία δεν θα επιβίωνε αν δεν υπήρχαν οι λάτρεις του είδους, αλλά και όλοι αυτοί που ψυχανεμίζονται στις οθόνες για τα κάθε είδους «παραθυράκια», αλλά αφήνουν πάντα χώρο ελεύθερο στα ακριβοθώρητα φακελάκια.

Ο πολίτης είναι πάντα σε κάθε περίπτωση το θύμα. Το λέω αυτό γιατί όλοι μιλούν για έσοδα και είσπραξή τους, για αριθμούς και νούμερα που δήθεν εμφανίζουν καλύτερες προοπτικές για την χώρα. Κανείς από τους ιθύνοντες του υπουργείου Οικονομικών, όμως, δεν παρουσιάζει με κάθε λεπτομέρεια από πού προέρχονται αυτά τα έσοδα και με ποιο τρόπο. Και αν αυτό το κάνει κάποτε, το περνά με τέτοιο τρόπο σα να πρόκειται για μια και μόνο φορά κατ' εξαίρεσιν αν πρόκειται για υπερφορολόγηση.

Όμως, το ίδιο γίνεται τα τελευταία έξι χρόνια και όλες οι κυβερνήσεις εμφανίζουν πλεόνασμα στα έσοδα. Την ίδια τακτική τηρούν και για την διαφθορά, ισχυριζόμενοι ότι αφουγκράζονται την θέληση του λαού για την καταπολέμησή της. Μάλιστα, λένε πως κάθε φορά την χτυπούν στον πυρήνα. Στην ίδια ευθεία με τις προηγούμενες κυβερήσεις. Ποιο είναι, όμως, το θέμα; Ότι ο πολίτης μένει τελευταίος και κανείς δεν τον ρωτά.

Το επόμενο νομοσχέδιο τον αφορά όμως, αυτόν και όλους όσοι δεν πιστεύουν ακόμη ότι τα έσοδα που παρουσιάζονται ως λύτρωση με την υπέρβαση των καθορισμένων στόχων, έχουν να κάνουν αποκλειστικά με την δική του συμβολή. Αυτό είναι το θέμα. Και κανείς δεν πληροφορεί τους πολίτες πως από δική τους αφαίμαξη προέρχονται οι εισπράξεις, που οι κυβερνήσεις παρουσιάζουν ως επίτευγμα.

Θα έρθει, όμως, κάποτε ο καιρός που το στημένο αυτό κόλπο με τα έσοδα θα αποκαλυφθεί σε όλο του το μεγαλείο. Από το 2009 μιλούν για αύξηση των εσόδων και κάθε χρόνο πανηγυρίζουν για τους αριθμούς που καταγράφουν. Το ίδιο κάνουν για την διαφθορά κια την γραφειοκρατία. Όμως, ο πολίτης που φορολογείται, ο ελεύθερος επαγγελματίας που στην κυριολεξία αφανίζεται χάριν της νέας φοροεισπρακτικής πολιτικής αλλά και ο μικρομεσαίος επιχειρηματίας που λείπει οριστικά από τον επενδυτικό  χάρτη, όλοι τους είναι τα θύματα που παρουσιάζονται ως ανάπτυξη και δη ουσιαστική.

Τα έσοδα, λοιπόν, παρουσιάζουν υπέρβαση, λένε από το υπουργείο Οικονομικών. Σωστά. Οι πολίτες όσο αγνοούν τις αιτίες, θα δίνουν κάθε φορά και από ένα δικαίωμα στις στατιστικές, να καταγράφουν στοιχεία που ούτε ανάπτυξη δείχνουν, ούτε την παραμικρή αλλαγή. Αν ο πολίτης δεν συνειδητοποιήσει πως αυτός είναι το θύμα των στατιστικών, οι χειμώνες και τα καλοκαίρια θα εξακολουθούν να περνούν με δυσκολία μέχρι την ολοκληρωτική καταστροφή. Οι δε κυβερνήσεις θα κομπορρημονούν πάντα για τα επιτεύγματά τους σε όλα τα παραπάνω και οι στατιστικές με την γνώμη των πολιτών θα παραμένουν ως έχουν.