Του Δ. Παπαγιαννίδη

Ναυάρχου ε.α.

Η 28η Οκτωβρίου είναι ημέρα μνήμης και τιμής για όλες τις Ελληνίδες και όλους του Έλληνες. Είναι ημέρα υπερηφάνειας για το σθένος και τη δύναμη ψυχής που επέδειξε ο ελληνισμός. Είναι επέτειος απόδοσης της οφειλόμενης τιμής σε όλους όσοι όρθωσαν το ανάστημά τους απέναντι στις δυνάμεις της βίας και του φασισμού. Την 28η Οκτωβρίου του 1940 η Ελλάδα βροντοφώνησε: «ΟΧΙ»! Δεν θα ποδοπατηθούν οι ιερές αρχές της Ελευθερίας, της Δικαιοσύνης, της Αξιοπρέπειας. «ΟΧΙ»! Δεν θα στερηθεί κανείς λαός το αναφαίρετο δικαίωμα που καλείται "αυτοδιάθεση". «ΟΧΙ»! Δεν θα γίνουν οι πολιτισμένοι λαοί σιωπηροί συνένοχοι βαρύτατης προσβολής των Ιερών Συμβόλων του Χριστιανισμού και μαζί της Εθνικής τιμής των πρωτοπόρων της συμμαχικής νίκης. «ΟΧΙ»! Την ηθική ανατροφή που έδωσε σ' όλους τους λαούς του κόσμου το αίμα της μεγάλης θυσίας, δεν θα την ανατρέψουν οι στενόκαρδοι υπολογισμοί χαμηλών παρασκηνιακών συμφερόντων. Ως Έλληνας πολίτης αλλά και ως άνθρωπος που αφιέρωσε τη ζωή του στις Ένοπλες Δυνάμεις, αισθάνομαι την ανάγκη να πω ότι η επέτειος αυτή είναι για μένα κάτι πολύ περισσότερο από μια εθνική γιορτή. Πιστεύω ότι στο αποφασιστικό «όχι» του ελληνικού λαού απέναντι στον πανίσχυρο στρατιωτικά επίδοξο κατακτητή της χώρας μας, αποτυπώνεται η ακλόνητη πίστη ενός λαού να τιμήσει την ιστορία και τις θυσίες των προγόνων του. Μια ιστορία εκατοντάδων ετών, βαμμένη με αίμα και αγώνες για την κατάκτηση της ελευθερίας και της εθνικής ανεξαρτησίας. Αγώνες για διατήρηση της εθνικής συνείδησης και αξιοπρέπειας. Αγώνες για να έχουμε το δικαίωμα να ζούμε ελεύθεροι. Αγώνες για να διαθέτουμε τη δύναμη να αποφασίζουμε και να διαμορφώνουμε εμείς το μέλλον μας. Και βέβαια να διεκδικούμε ως έθνος ένα αναβαθμισμένο ρόλο σε ένα ασταθές γεωπολιτικό περιβάλλον, που διαρκώς αλλάζει. Πιστεύω ότι η επέτειος της 28ης Οκτωβρίου είναι ένα σημαντικό γεγονός και δεν πρέπει να εξαντλείται ο εορτασμός της μόνο σε ωραίες ομιλίες. Η διατήρηση της εθνικής μνήμης για μικρούς σε μέγεθος λαούς σαν το δικό μας πρέπει να αποτελεί προτεραιότητα, και πρέπει να αποτελεί προτεραιότητα για δυο λόγους. Ο πρώτος λόγος είναι γιατί η ισχυρή εθνική μνήμη αποτελεί το βασικό μας όπλο, το ανάχωμα για να αποκρούσουμε με επιτυχία τον ιστορικό αναθεωρητισμό που προωθείται τα τελευταία χρόνια. Να αντιμετωπίσουμε την τάση για εθνομηδενισμό και αποδόμηση της εθνικής συνείδησης, ταυτότητας, ιστορίας που έχουν αναδειχτεί σε ύψιστα εργαλεία αποσταθεροποίησης και γεωπολιτικής αναδιάταξης των εθνών και κυρίως των ευρωπαϊκών. Ο δεύτερος λόγος είναι ότι οι λαοί που διατηρούν ζωντανή την εθνική μνήμη, είναι αυτοί που μπορούν να πρωταγωνιστούν στις διεθνείς εξελίξεις. Γιατί η ιστορική γνώση και η ρεαλιστική καταγραφή και ανάλυση των ιστορικών στιγμών, αποτελούν για τα έθνη που τα διαθέτουν, ουσιαστικά εφόδια για τη χάραξη μιας επωφελούς στρατηγικής, που θα υπηρετεί μακροπρόθεσμα τα συμφέροντά τους και θα τα προστατεύει από άλλου είδους πλέον «επιθέσεις». Οι ζωντανές αυτές ιστορικές μνήμες θα πρέπει να παραμείνουν ζωντανές με την διδαχή της πραγματικής ιστορίας και όχι παραμορφωμένη, ανάλογα με τις ιδεοληψίες κάποιων δήθεν προοδευτικών. Τα παραδείγματα της προσπάθειας αλλοίωσης της ιστορίας μας είναι πολλά. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα που μια μεγάλη εθνική επανάσταση, απελευθερωτικοί αγώνες, η ξένη κατοχή και η αντίσταση στον κατακτητή, έγινε προσπάθεια να παραχαραχθούν ή να υποβαθμιστούν.

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟΝ ΕΝΤΥΠΟ «Δ»