Του Φίλιππου Ζάχαρη (zachfil64@gmail.com)

Αυτό που είναι πολύ δύσκολο να ξεπεραστεί στις κοινωνίες που βιώνουμε εν έτει 2017, δεν είναι μόνο η αδιαφορία και η στυγνή κατανάλωση προϊόντων στο όνομα του καινούργιου που γίνεται εντός ολίγου παλιό, αλλά το πώς και με ποιο τρόπο οι αποδέκτες των προκλήσεων γίνονται παθητικοί δέκτες μέσα στην ανημποριά τους. Η πολυδιάστατη πολυπροϊοντική προσφορά έχει ξεκινήσει να υφίσταται βέβαια εδώ και δεκαετίες, το ίδιο όπως και η παθητική αποδοχή όλων αυτών των προϊόντων που στοχεύουν όχι στο να κάνουν πιο άνετη την ζωή μας, αλλά πώς να εγκλωβίζουν την σκέψη σε δύσβατα μονοπάτια χωρίς επιστροφή.  

Δεν είναι τόσο το ότι η θαλπωρή έχει χαθεί από τις κατοικίες και την οικογένεια, αλλά το ότι αυτός ακριβώς ο ιστορικός θεσμός υποβιβάζεται σε δεύτερη μοίρα ή μετατρέπεται σε καταναγκαστικό εργαλείο χειραγώγησης των συνειδήσεων μικρών παιδιών και εφήβων λόγω των καλλιεργούμενων υποτιθέμενα μοδάτων αντιλήψεων περί ελευθεριότητας μέσω της ασύδοτης χρήσης έκθεσης μέσω facebook ή twitter, αλλά απαγορευμένης υπέρβασης του μυαλού σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης, όταν ο ανθρωπισμός και η καθαρότητα της σκέψης βιάζονται απανωτά.

Ο εκμαυλισμένος συνεκτικός δεσμός στην σύγχρονη οικογένεια, όπου όλα επιτρέπονται, σύμφωνα με το διαφημιστικό κατεστημένο και όλα τρέχουν ιλιγγιωδώς στο όνομα μεγαλύτερων ταχυτήτων στο internet και εκμοντερνισμένων τακτικών εμφάνισης νέων και νεανίδων, καθοδηγούμενων από γονείς επαρμένους από την επαγγελματική δόξα και τον υποχθόνιο ιδιωτικό βίο, όλη αυτή η πλημμυρίδα ατάκτων κανόνων που υποδεικνύονται από τα μέσα μαζικής καθήλωσης στους τέσσερις τοίχους του σπιτιού και μακριά από την εμπειρία των δρόμων, όπου «όλα τα σκιάζει η φοβέρα», αυτού του είδους ο αυτοπεριορισμός στην αλάνθαστη ανατροφή που δίνει ο καθένας στα παιδιά του πριν βγουν στην κοινωνία, μία ανατροφή που εδράζεται στις ανταλλαγές φιλοφρονήσεων και εγκωμίων στα κοινωνικά δίκτυα για το πώς κατορθώνει το κάθε ζευγάρι να προσφέρει το καλύτερο στην εμφάνιση και διασκέδαση των παιδιών τους, όλο αυτό το παραμύθι σερβίρεται με επιτυχία γιατί υπάρχουν αμέτρητοι καλοθελητές. 

Αν οι τελευταίοι δεν ανταποκρίνονταν στο κάλεσμα συμμετοχής στην εν λόγω εμποροπανήγυρη, τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά. Από ένα σημείο και μετά, ο κόσμος είναι υπεύθυνος γιατί αδυνατεί να καταλάβει με ποιους έχει να κάνει και βάσει ποιων σχεδιασμών επιλέγεται ο καθένας ως μονάδα για να συμμετάσχει ως ο επίσημος αγοραστής στην χωρίς κόστος για το σύστημα εξουσίας συναλλαγή. Είναι υπεύθυνος ο καθένας επειδή αναπαραγάγει αυτήν ακριβώς την παρακμή στο όνομα του εξασφαλισμένου από πλευράς προϊόντων τρόπου ζωής. Και κατά συνέπεια του πώς υποδεικνύει ο καθένας στα παιδιά του, πώς να συμπεριφερθούν όταν βρίσκονται εκτεθειμένα στην διαδικτυακή υποδούλωση συλλογής προφίλ και προσωπικών πληροφοριών. Είναι πολύ δύσκολο να ξεπεραστεί ο ρόλος του καθενός ως παθητικού δέκτη, από την στιγμή που αυτό είναι το moto της εποχής, να μην ξεπερνιούνται τα όρια. 

Κάθε τι διαφορετικό πέραν της εξασφαλισμένης και βολικής κατανάλωσης προϊόντων φαντάζει εξωπραγματικό, κάθε δραστηριότητα και κάθε επιθυμία για την αλλαγή των συνθηκών ζωής βαφτίζεται ειδικά τώρα παρανομία. Θαρρείς πως οι πολίτες θέλουν μια νέα καθοδήγηση, νέους εμπνευστές και λόγιους, να τους ανοίξουν το πεδίο σκέψης. Μπορεί να είναι κι έτσι. Στον αγώνα για την επιβίωση, όμως και δη την πνευματική, τίποτε ουσιαστικό δεν γίνεται, αν δεν υπάρχει ο καθένας που θα θελήσει να αποτινάξει τις εξαρτήσεις από πάνω του, για να τις αντικαταστήσει με χαμένες αξίες και ιδανικά στο όνομα όχι μιας τέλειας, αλλά σε κάθε περίπτωση διαφορετικής κοινωνίας.

Πρέπει να θελήσουν οι άνθρωποι να σκεφτούν διαφορετικά, να συνεκτιμήσουν τους κινδύνους από την παθητική κατανάλωση δηλητηριωδών προϊόντων, που στοχεύουν στην αέναη υποταγή με τους κινδύνους της πνευματικής ερήμωσης στο όνομα της εξουδετέρωσης των αντανακλαστικών. Πρέπει να πουν οι άνθρωποι, πως είναι οι μόνοι που μπορούν να κρίνουν αν θα πορευτούν σε αυτή την τραγωδία ή θα επιθυμήσουν την άλλη πλευρά. Και για να γίνει αυτό, θα πρέπει να ανοίξουν τα μάτια και να αποδεχθούν πως πραγματικά βρίσκονται σε χειμερία νάρκη. Γιατί για πολλούς, αυτό δεν είναι παρά το ασφαλές καταφύγιο λίγο πριν το ξύπνημα που δεν θα αλλάξει τα δεδομένα, αρχής γενομένης από την οικογένεια.