Είναι 7 Φεβρουαρίου. Ο υπουργός οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος είναι στο βήμα της Βουλής. Εξηγεί προς το σώμα των βουλευτών γιατί επείγει να κλείσει το συντομότερο δυνατόν η υπόθεση της αξιολόγησης:  «Πρέπει να τελειώσουμε γρήγορα μέχρι τα τέλη του Φεβρουαρίου για να ανοίξει μετά η συζήτηση για το χρέος. Διότι αν πάμε τον Μάιο και τον Ιούνιο καήκαμε».

Προσέξτε τώρα μια ...ασήμαντη λεπτομέρεια. Δεν μιλάμε για τον Φεβρουάριο αυτού του χρόνου, ούτε, κατά συνέπεια για τον Μάιο και τον Ιούνιο του 2017, δηλαδή για τις μέρες που ζούμε τώρα. Αλλά για τον Φεβρουάριο του 2016. Τότε μας εξηγούσε ότι θα καούμε τον Ιούνιο ο κ. Τσακαλώτος. Έκτοτε λοιπόν, είμαστε ένας λαός εγκαυματίας. Χωρίς κανείς, από όσους έχουν την ευθύνη, να μας εξηγεί γιατί αφέθηκαν να περάσουν άπρακτοι, χωρίς συμφωνία για την αξιολόγηση, οι μήνες ως τον Ιούνιο, όχι μόνο του 2016, αλλά και του 2017.

Και τώρα παρακολουθούμε την κυβέρνηση μας να πορεύεται έχοντας χάσει εντελώς το βήμα της. Κυριολεκτικώς τρεκλίζοντας. Εμφανίζοντας δυο διαφορετικά πρόσωπα μέσα στην ίδια μέρα. Την Τετάρτη το πρωί, ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας και το μεσημέρι ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Τζανακόπουλος, εμφανίστηκαν να τείνουν ευήκοον ους στην πονηρή πρόταση του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, με την οποία ουσιαστικώς παραπέμπει το θέμα της ρύθμισης του χρέους στις ...γερμανικές καλένδες, ώστε να κερδίσει χρόνο ως τις γερμανικές εκλογές του Σεπτεμβρίου. Και το ίδιο βράδυ ο πρωθυπουργός άλλαξε και πάλι στάση, απορρίπτοντας την πρόταση.

Είμαστε στον δεύτερο Ιούνιο που έπρεπε, κατά τον κ. Τσακαλώτο, να αποφύγουμε, γιατί αλλιώς «καήκαμε». Και όχι απλώς «καήκαμε», αλλά ...αποτεφρωθήκαμε. Έχοντας φορτωθεί ένα ακόμη μνημόνιο. Με φριχτά βάρη για τους πενέστερους συμπολίτες μας. Και με υποθήκευση της ανεξαρτησίας μας, σχεδόν για μισό αιώνα ακόμη. Αλλά οι κυβερνώντες, ακόμη ψάχνονται να βρουν την «περπατησιά» τους.

Το μόνο που είναι σταθερό και σίγουρο για την κυβερνητική παράταξη, είναι το ότι πρόκειται για ένα λόχο (του Τσίπρα) και μια διμοιρία (του Καμμένου) που συγκροτούν έναν πολιτικό ορνιθώνα γεμάτο «κότες», που προθύμως ψηφίζουν τα πάντα, και τα πλέον αποκρουστικά και απάνθρωπα, προκειμένου να μη χάσουν το βουλευτιλίκι τους.

                                                    Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

                                                 www.massavetas.gr