Γεγονότα παράλληλα. Δυο τρομοκρατικά χτυπήματα. Στο Μάντσεστερ της Αγγλίας και στην Αθήνα.

Εκεί χτύπησε η ισλαμική τρομοκρατία. Με όργανο έναν χρήσιμο ηλίθιο. Από αυτούς που τους έχουν πείσει με τα κηρύγματά τους, φανατικοί μουλάδες, ότι ως «καμικάζι» θα έχουν εξασφαλισμένη πρώτη θέση στον παράδεισο του Αλλάχ. Ένθα θα απολαμβάνουν ποταμούς μελιού, ανάμεσα σε λόφους πιλαφιών, τη συνοδεία λαχταριστών ουρί. Αρκεί να σκοτώσουν «απίστους». Και το αποτέλεσμα ήταν να χάσουν τη ζωή τους είκοσι δύο άνθρωποι. Ενώ αρκετοί ακόμη βρίσκονται σε κίνδυνο. Ιδίως παιδιά.

Εδώ χτύπησε η «αριστερή», «επαναστατική» τρομοκρατία. Με όργανα κάποιους χρήσιμους ηλιθίους, που φαντασιώνονται ότι, με τέτοιες πράξεις, κατακτούν μια θέση στο πάνθεον της παγκόσμιας επαναστατικότητας, δίπλα στον Τσε Γκεβάρα. Ότι, ακολουθώντας το δόγμα του Μαρξ που συχνά αποδίδεται ως «η βία είναι η μαμή της ιστορίας», ενώ η ακριβής φράση από το «Κεφάλαιο» είναι «η βία είναι η μαμή κάθε παλιάς κοινωνίας που κυοφορεί μια καινούρια», θα αλλάξουν την κοινωνία. Πότε χτυπώντας έναν αστό πολιτικό και πότε καίγοντας μια τράπεζα. Χωρίς να τους νοιάζει αν καίνε μαζί και δυο εργαζόμενες γυναίκες, εκ των οποίων η μια σε κατάσταση προχωρημένης εγκυμοσύνης, όπως συνέβη με την πυρπόληση της Marfin.  

Και εκεί και εδώ η ίδια τύφλωση. Το μίσος του φανατικού, που θεωρεί ότι είναι φυσικό του δικαίωμα, εκπορευόμενο από την θρησκευτική του πίστη, ή την πολιτική «ιδεολογία» του, να αναγορεύει εαυτόν σε δικαστή και εκτελεστή. Δικάζοντας και καταδικάζοντας, χωρίς υπεράσπιση, όσους θεωρεί «εχθρούς» του. Είτε επειδή είναι, κατά την θρησκεία του, «άπιστοι», ο μεν, είτε διότι τους θεωρεί «ταξικά στηρίγματα» της κεφαλαιοκρατίας ο δε.

Είχαμε περίπου έναν αιώνα να ζήσουμε απόπειρα πολιτικής δολοφονίας πρώην πρωθυπουργού στην Ελλάδα. Από την επίθεση κατά του Ελευθερίου Βενιζέλου. Μόνο που τότε κυριαρχούσε στην πολιτική ζωή του τόπου κάτι που υποτίθεται ότι έχει εξαλειφθεί στις μέρες μας: Ο εθνικός διχασμός. Έχει, όμως, πράγματι εξαφανιστεί; Η ρητορική του μίσους, για προδότες και γερμανοτσολιάδες, για πουλημένους, για κρεμάλες στο Σύνταγμα ή στο Γουδή, η ρητορική των Καμμένων και των Πολάκηδων, είναι άμοιρη ευθυνών για την δολοφονική επίθεση κατά του Λουκά Παπαδήμου;

Ως πότε θα ...ισλαμοποιούμε τον πολιτικό μας βίο;

                                                  Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

                                                 www.massavetas.gr