Του Φίλιππου Ζάχαρη (zachfil64@gmail.com)

Ο πρωθυπουργός προσδοκά από τους εταίρους να σεβαστούν, λέει, τις θυσίες των Ελλήνων. Κατά πρώτον: κακόγουστο αστείο η εν λόγω δήλωση. Κατά δεύτερον: ποιος να σεβαστεί ποιον αλήθεια, όταν οι ελληνικές κυβερνήσεις είναι αυτές που φόρτωσαν το χρέος στον ελληνικό λαό, για να έρχονται τώρα οι εταίροι κυνικά να απαιτούν άμεσα και νέες μεταρρυθμίσεις που η «καλή» κυβέρνηση δεν αποδέχεται για να μην βασανίσει άλλο τον κόσμο;

Η υποκρισία σε όλο της το μεγαλείο. Αφού πέτυχαν να επιβάλλουν τα κατάπτυστα μνημόνια που σε άλλες των περιπτώσεων θα ήταν χρήσιμα (όπως λόγου χάρη στις λαβωμένες οικονομικά ΗΠΑ), αφού στέρησαν από τους πολίτες για χρόνια τα βασικά αγαθά, έρχονται τώρα δια της τωρινής κυβέρνησης να κάνουν τους απαραίτητους ελιγμούς για να δώσουν προς τα έξω την καλύτερη δυνατή εικόνα για το παρελθόν τους. Μιλώ για τους εκάστοτε διαχειριστές της εξουσίας που νομίζουν πως με τον τρόπο αυτό αποκρύβουν τις έκνομες δραστηριότητές τους, για όλους αυτούς που επί δεκαετίες πλούτιζαν σε βάρος του ελληνικού λαού και που δια της σημερινής κυβέρνησης καθαγιάζονται στην συνείδηση του ψηφοφόρου, επειδή οι καινούργιοι έχουν διαπράξει τα χειρότερα.

Και αλλάζουν οι κυβερνήσεις και οι ευθύνες δεν αποδίδονται εκεί που πρέπει κάθε φορά, γιατί ούτε η τωρινή κυβέρνηση φέρει το βάρος των προηγούμενων ούτε εκείνες βρήκαν παράδεισο στα οικονομικά της χώρας τις περασμένες δεκαετίες. Κοινώς, αυτό το γαϊτανάκι ευθυνών, η μεταφορά του χρέους από την μια κυβέρνηση στην άλλη διασώζει και σκεπάζει τους παλαιότερους. Η αιμορραγία της ελληνικής οικονομίας διαρκεί χρόνια και ας λένε κάποιοι πως διανύσαμε περιόδους ευημερίας. Τις δεκαετίες ΄60 - ΄70 και ΄80 η φτώχεια δεν ήταν λιγότερη, καθώς η Ελλάδα δεν είχε ακόμη συνέλθει από τον πόλεμο. Απλώς δημιουργήθηκε μέσω των προσεχών κυβερνήσεων ένα δίκτυο εκμετάλλευσης και ψηφοθηρίας που αφορούσε ένα μόνο κομμάτι του κόσμου και σημειώστε το αυτό.

Οι συναλλαγές κάτω από τραπέζι έγιναν μαζί με όλους εκείνους που είχαν αποδεχθεί την κομματική κυριαρχία, εκείνους που έβρισκαν δουλειά από τα κόμματα και τους βουλευτές, κάτι που συνεχίζεται με τον ίδιο τρόπο σήμερα. Τα κόμματα αυτά έπιναν το αίμα του ελληνικού λαού και παρουσίαζαν μια επίπλαστη ευημερία, σε βάρος όλων εκείνων που δεν είχαν να καταναλώσουν τα βασικά. Η ίδια κατάσταση συνεχίστηκε και τις επόμενες δεκαετίες για να φτάσει κάποια μέρα η φούσκα να σκάσει, συμπαρασύροντας στο χάος όλες τις κατηγορίες των πολιτών. Η διαφορά λοιπόν, είναι ότι τώρα χαμένοι είναι και οι υπηρέτες των κομμάτων, όλοι αυτοί οι προσκυνητές του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ του ΚΚΕ και όλων των άλλων, που τώρα τα βάζουν με το παρελθόν τους, ξεχνώντας τις πολύτιμες υπηρεσίες που προσέφεραν στην «πατρίδα» με την διόγκωση των χρεών.

Σήμερα όλοι αυτοί παριστάνουν τους αγανακτισμένους και ακομμάτιστους. Υπάρχει ευθύνη και στους πολίτες. Τα δε κόμματα που επιλέγουν να κυβερνήσουν δεν είναι παρά η εικόνα τους. Και λέει λοιπόν, ο Αλέξης Τσίπρας στους εταίρους να μας λυπηθούν. Να λυπηθεί ποιος - ποιον και γιατί; Οι εταίροι κάνουν την δουλειά τους, το ίδιο όπως και η κυβέρνηση. Διαπραγματεύονται συμφωνίες, που αν μη τι άλλο υποθηκεύουν το μέλλον των επόμενων γενεών. Πρόκειται για ένα ζοφερό μέλλον, για σκοτεινές προοπτικές ενός λαού που βασανίζεται επί χρόνια αλλά που δεν λέει να καταλάβει πως τον διαφεντεύουν οι καρεκλοκένταυροι των κομμάτων.

Επόμενο είναι λοιπόν, μετά απ' όλα αυτά να μην πιστεύει κανείς πως οι εταίροι θα ακούσουν την παράκληση του Αλέξη Τσίπρα, πρώτον γιατί ο ίδιος δεν την πολυπιστεύει μετά τις συμφωνίες που υπέγραψε και τα μέτρα που ψηφίζει, και δεύτερον επειδή οι ίδιοι οι εταίροι δεν θα ανακούφιζαν ποτέ έναν λαό που επί χρόνια δανείζεται και επιστρέφει εις το πολλαπλάσιο κοινώς τα συμφέροντά τους είναι πολύ μεγάλα. Γι' αυτό κε Τσίπρα, αφήστε τα μεγάλα λόγια και πέστε στους πολίτες την αλήθεια, που δεν είναι άλλη από την πλούσια προσφορά υπηρεσιών στους ανωτέρους, για να τηρείται επιμελώς η ιεραρχική δομή. Αυτό κάντε και μην κοροϊδεύετε τον εαυτό σας.