Του Φίλιππου Ζάχαρη (zachfil64@gmail.com)

Θα επιμείνω σ' αυτό που είχα γράψει και παλιότερα σε ότι αφορά την δράση και ύπαρξη του ισλαμικού κράτους, την ευκολία με την οποία δημιουργεί τα δίκτυα τρομοκρατών, που ούτε η Αλ Κάιντα δεν συντόνιζε τόσο προγραμματισμένα. Όσο και να σας φαίνεται περίεργο, πολλές από τις τυφλές τρομοκρατικές επιθέσεις που πραγματοποιήθηκαν στην Ευρώπη θα μπορούσαν να είχαν αποτραπεί, λαμβανομένου υπόψιν του μεγέθους των παρακολουθήσεων από τις διωκτικές Αρχές, των διαθέσιμων ηλεκτρονικών μέσων, αλλά και την δράση των μυστικών υπηρεσιών.

Είναι λοιπόν, τουλάχιστον περίεργο, πώς επιδεικνύεται αυτή η ολιγωρία, παρά το γεγονός ότι τα χτυπήματα είναι πανομοιότυπα και στοχευμένα. Θα πω και πάλι ότι κάποιοι κύκλοι δεν επιθυμούν τον τερματισμό αυτών των επιθέσεων, πως από ένα σημείο και μετά η διάπραξη αυτών των εγκλημάτων έχει την στήριξη τουλάχιστον κάποιων μυστικών υπηρεσιών. Έχουν περάσει σχεδόν 17 χρόνια από το τρομοκρατικό χτύπημα στους Δίδυμους Πύργους και φαίνεται πως είτε κάποιοι δεν διδάχθηκαν όπως έπρεπε σε ότι αφορά την ασφάλεια των πολιτών, είτε στο παρασκήνιο κάποιοι εύχονται τέτοια χτυπήματα για να αυξηθεί η καταστολή, αλλά και η παρακολούθησή τους.

Είδαμε ότι οι κρυφές κάμερες, που τόσο μαζικά εγκαταστάθηκαν στις ευρωπαϊκές πόλεις, δεν πέτυχαν απολύτως τίποτε τουναντίον σε πολλές περιπτώσεις έχουν δημιουργήσει σύγχυση και μπέρδεμα. Είδαμε επίσης, ότι η καταστολή προκάλεσε μεγαλύτερη ανασφάλεια, το ίδιο όπως και οι αεροπορικές επιδρομές κατά του ισλαμικού κράτους. Το μίσος μεγαλώνει και οι εξελίξεις είναι απρόβλεπτες. Το μόνο που λαμβάνει χώρα αυτό το διάστημα δεν είναι παρά η συνεχής και ακατάπαυστη καταπάτηση στοιχειωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο όνομα του θρησκευτικού φανατισμού και της ασταμάτητης διασποράς μίσους και καχυποψίας.

Το ότι συνεχίζουμε να ζούμε σε μισαλλόδοξο κλίμα εν έτει 2017 σε μια Ευρώπη που πλέον έχει μετατραπεί σε περίκλειστο φρούριο, δεν αναιρεί το γεγονός της διάπραξης εγκλημάτων από την πλευρά της Δύσης στην Μέση Ανατολή από τότε που ο Τζωρτζ Μπους ο πρεσβύτερος αποφάσισε να επιτεθεί το '90 στο Ιράκ. Πολλοί είχαν προβλέψει τότε πως θα προκύψει ντόμινο εξελίξεων σε βάθος χρόνου. Επιβεβαιώθηκαν στο έπακρο. Απλά τότε κανείς δεν έβαζε το χέρι του στη φωτιά για το ντόμινο αυτό.

Με την ίδια ευκολία που διέλυσαν το Ιράκ, με την ίδια ευκολία αφήνουν τώρα το ισλαμικό κράτος να αλωνίζει, παρά την όποια συρρίκνωσή του. Είναι εμφανέστατη η αδιαφορία των δυτικών κυβερνήσεων να λύσουν το θέμα, να συζητήσουν για όλα όσα συμβαίνουν λόγω της συνεχιζόμενης κρίσης στην ευρύτερη Μέση Ανατολή. Θαρρείς πως δεν θέλουν ούτε οι Ευρωπαίοι, ούτε οι Αμερικανοί να δώσουν λύση. Και η αφαίρεση της ζωής αθώων συνεχίζεται κανονικά.

Όμως θα επιστρέψω σ' αυτό που είπα στην αρχή δεν είναι δυνατόν να μην μπορούν να βρουν λύση. Όσο και σοβαρό να ακούγεται ότι οι επιθέσεις αυτές ίσως να υποκινούνται και από μυστικές υπηρεσίες, τόσο σοβαρή είναι η ολιγωρία των διωκτικών Αρχών. Οι πολίτες είναι εκτεθειμένοι στις τυφλές τρομοκρατικές επιθέσεις. Μπορεί να μην θέλουν να κυριαρχήσει μέσα τους ο φόβος, μπορεί να αγωνίζονται κατά της τυφλής βίας, εντούτοις κανείς δεν μπορεί να διαβεβαιώσει κανέναν ότι ο κίνδυνος έχει περάσει.

Κάποιους, όμως, ωφελεί η όλη κατάσταση, κάποιων τα χέρια λύνονται αναφορικά με την λήψη νέων μέτρων ασφάλειας, μέτρα που θα αποβούν σε βάρος των ατομικών ελευθεριών. Εν ολίγοις, μιλάμε πλέον για την επικράτηση κατασταλτικών μεθόδων αποτροπής της τυφλής τρομοκρατίας, για μέτρα που θα καθηλώσουν τους πολίτες στα σπίτια τους. Μια βία και τρομοκρατία από όλες τις πλευρές, είτε αυτή ασκείται από τον φανατικό τζιχαντιστή, είτε από τις διωκτικές αρχές των ευρωπαϊκών χωρών, που από ένα σημείο και μετά στοχοποιούν τον καθένα ως υποψήφιο τρομοκράτη, μεταβάλλοντας την κοινωνία σε κόλαση. Γιατί η τυφλή τρομοκρατία προκαλεί τυφλή υιοθέτηση αντιτρομοκρατικών νόμων που συνήθως λαμβάνονται εν βρασμώ ψυχής.