Το γεγονός ότι η Ιταλία και η Μάλτα αρνήθηκαν να δεχθούν πλοίο με δεκάδες πρόσφυγες και τελικά η ισπανική κυβέρνηση τους έκανε δεκτούς, δείχνει το μέγεθος της ξενοφοβίας που έχει κυριαρχήσει στην Ευρώπη, αφού προηγήθηκαν χώρες όπως η Ουγγαρία, Αυστρία αλλά και η νυν ονομαζόμενη Βόρεια Μακεδονία, χώρες που έκλεισαν οριστικά την διέλευση των προσφύγων δια της βαλκανικής οδού προς την Ευρώπη.

Το γεγονός ότι ο Ντόναλντ Τραμπ χωρίζει στα σύνορα με το Μεξικό τα παιδιά προσφύγων από τους γονείς τους, επιδιώκοντας με την σειρά του να αντιμετωπίσει με τον τρόπο αυτό το αμερικανικό δημογραφικό πρόβλημα, σημαίνει πως μια νέα πολιτική μίσους εφαρμόζεται σε ολόκληρο τον κόσμο, καθώς η μία χώρα μετά την άλλη κλείνουν τα σύνορά τους στο όνομα της εθνικής καθαρότητας.

Αυτό μάλιστα, δεν ενοχλεί διόλου μεγάλα ποσοστά πολιτών είτε στην Ευρώπη, είτε στις ΗΠΑ και την Αυστραλία, που θεωρούν αυτονόητο το κλείσιμο των συνόρων, μη υπολογίζοντας ή ξεχνώντας πως για την μετανάστευση εκατομμυρίων προσφύγων, η επιθετική πολιτική πολλών ευρωπαϊκών κρατών, αλλά και η πολεμική μηχανή των ΗΠΑ έχουν συμβάλλει τα μάλα.

Για να κάνουμε πιο σαφή τα πράγματα: πρώτα χτυπούν και διαλύουν ολόκληρες χώρες στην Μέση Ανατολή και έπειτα αρνούνται να δεχθούν πρόσφυγες στα εδάφη τους. Πρώτα δημιουργούν με πλάγιο τρόπο εμφύλιες συρράξεις και ανατροπές κυβερνήσεων και έπειτα κάνουν πως δεν βλέπουν όταν χιλιάδες πρόσφυγες είτε συνωστίζονται στα ευρωπαϊκά σύνορα, είτε πνίγονται στα νερά της Μεσογείου.

Ψιλά γράμματα για τις συντηρητικές και ξενοφοβικές κυβερνήσεις στην Ευρώπη, που κατά τα άλλα όποιον αριθμό προσφύγων κάνουν δεκτό, αυτό γίνεται για την εξασφάλιση φτηνών εργατικών χεριών που ρίχνουν κατακόρυφα τα μεροκάματα και προκαλούν έχθρα στον ντόπιο πληθυσμό.

Είναι η στιγμή που εμφανίζεται η ακροδεξιά και αποκομίζει τεράστια οφέλη μιας και προτάσσει το εθνικό συμφέρον πάνω απ΄όλα, λανσάροντας παράλληλα την επιστροφή χαμένων αξιών και ασφαλών συνθηκών διαβίωσης. Στην παγίδα πέφτουν χιλιάδες πολιτών και κυρίως νέοι, που δεν έχουν μνήμες παγκοσμίων πολέμων, με λίγα λόγια την τραγωδία που προκάλεσαν ο εθνικοσοσιαλισμός, ο σταλινισμός και η δήθεν φιλελεύθερη Δύση.

Πέφτουν στην παγίδα εύκολα, καθώς νέοι απόγονοι του Χίτλερ και του Στάλιν - ενίοτε με διαφορετικές μεθόδους και μορφή - προσπαθούν να καθυποτάξουν τις επιθυμίες και τα θέλω τους. Δυστυχώς, την εποχή που διανύουμε, τα εθνικά σύμβολα, η θρησκεία, η πατρίδα και η οικογένεια, έχουν κερδίσει πολλούς πόντους, λες και όταν τις προηγούμενες δεκαετίες που οι λαοί αμφισβητούσαν πραγματικά τις ετερόνομες κοινωνίες και τα ήθη που τις συνόδευαν, μεταλλάχθηκαν  μονομιάς  και σύρθηκαν στον ακροδεξιό βούρκο.

Άλλαξαν λοιπόν, τα πράγματα και ακόμη και αυτοί που είχαν κάτι να πουν, σιώπησαν. Στην Ελλάδα, από την άλλη,  ζούμε μοναδικές στιγμές με τις Μονάδες αποκατάστασης της Τάξης να τα βάζουν με αυτούς που κρατούν ελληνικές σημαίες που (ω του θαύματος!), ανακράζουν με την σειρά τους το γνωστό κατά των αστυνομικών σύνθημα. Μάλλον θα ονειρευόμαστε, λέω, αλλά η πραγματικότητα μάλλον είναι αυτή.

Κατόρθωσε η ακροδεξιά να φτάσει σε τέτοιο σημείο, ώστε ο καθένας να ανεβαίνει στο Βήμα της Βουλής και να κάνει έκκληση στον στρατό για πραξικόπημα. Οι ευθύνες λοιπόν ανήκουν σε όλα τα  κόμματα που όταν κάποιοι κάποτε φώναζαν πως «το κράτος γεννά τον φασισμό», τους αποκαλούσαν αλητήριους και περιθωριακούς. Για να απλουστεύσουμε τα πράγματα και να μην παραμείνουμε στην συνθηματολογία, αρκεί μονάχα να καταλάβουμε πως σήμερα τα δεδομένα έχουν αλλάξει στην αστική δημοκρατία και πως δεν θα είναι και τόσο περίεργο αν δούμε τα ποσοστά της Χρυσής Αυγής να αυξάνονται. Και σε όλον τον κόσμο όμως η ροπή προς την ακροδεξιά, η εμπιστοσύνη στους δικτατορίσκους αλλά και η μετατροπή της πολιτικής σε εμποροπανήγυρη έχουν προκαλέσει στην κυριολεξία μεγάλο φόβο.

Συνωμοσιολογία και σε αυτό υπάρχει μπόλικη. Δεν θα το κάνουμε όμως γιατί αυτό θα αποτελούσε πρόσθετη  τροφή στην ακροδεξιά. Να έχετε απλά τον νου σας γιατί οι μέρες που διανύουμε είναι άκρως πονηρές. Και η ιστορία που τα καταγράφει όλα, έχει πολλά να μας διδάξει για το πώς τρέφεται και καθιερώνεται ο φασισμός.