Τι ήταν πάλι αυτή η ξαφνική ρουκέτα; Λίγες ώρες πριν από την συνάντηση του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, το επίσημο πρακτορείο ειδήσεων, το ΑΠΕ, μετέδωσε, την Τρίτη το απομεσήμερο, την  είδηση ότι «παγώνουν», με μονομερή ελληνική απόφαση, τα περίφημα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης, ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία. Όπερ, υποτίθεται ότι θα λειτουργούσε ως μέσο πίεσης κατά του καθεστώτος Ερντογάν. Ότι ήταν δηλαδή, η ελληνική πολιτική απάντηση στις αλλεπάλληλες τουρκικές προκλήσεις, με κορυφαία την περίεργη συμφωνία της Τουρκίας με την ...μισή Λιβύη.

Σε όσους παρακολουθούμε, διαχρονικώς και εκ του σύνεγγυς, τις πολυκύμαντες ελληνοτουρκικές σχέσεις, η είδηση αυτή ακούσθηκε σαν μια ακατανόητη απόφαση. Και ευλόγως αναρωτηθήκαμε αν είναι δυνατόν ο Κυριάκος Μητσοτάκης να προβαίνει σε μια ενέργεια που τινάζει εκ προοιμίου στον αέρα μια συνάντηση με τον Ερντογάν, την οποία ο ίδιος επεδίωξε. Ή αν επρόκειτο για «γκάφα» κάποιου δημοσιογράφου του ΑΠΕ, την οποία έσπευσαν αμέσως να αναπαράξουν όλα τα μέσα ενημέρωσης.  

Τελικώς αποδείχθηκε ότι η «γκάφα» δεν ήταν δημοσιογράφου. Αλλά του υπουργού Αμύνης κ. Παναγιωτόπουλου. Ο οποίος μιλώντας με δημοσιογράφους, στο Λονδίνο, όπου προσήλθε και αυτός για την σύνοδο του ΝΑΤΟ, έδωσε αυτή την «πληροφορία». Ελαφρά τη καρδία. Και παραβαίνοντας δύο αρχές. Πρώτον ότι αρχηγού παρόντος, αφού και ο πρωθυπουργός βρισκόταν επίσης στο Λονδίνο, πάσα αρχή παυσάτω. Και δεύτερον ότι την εξωτερική πολιτική, κάθε χώρας, δεν την χαράσσει ο υπουργός Αμύνης, αλλά ο υπουργός Εξωτερικών και, κατά μείζονα λόγο, ο πρωθυπουργός. Η δουλειά του υπουργού Αμύνης είναι να εξασφαλίζει τις συνθήκες που καθιστούν δυνατή την υλοποίηση της άνωθεν χαρασσόμενης εξωτερικής πολιτικής.

Έτρεχαν βραδιάτικα όλοι να μαζέψουν πίσω την «είδηση», που δεν ήταν είδηση. Διότι ένα τέτοιο μέτρο μπορεί μεν να είναι σε εκείνα που, αν χρειασθεί, μπορεί να χρησιμοποιήσει κάποια στιγμή η ελληνική κυβέρνηση, αλλά αυτό δεν αποφασίζεται αναρμοδίως. Ούτε γνωστοποιείται με ...διαρροές σε πολιτικοδημοσιογραφικά «πηγαδάκια».

Εντάξει. Κάποιοι, όπως ο συγκεκριμένος υπουργός, είναι «στραβάδια» στην άσκηση εξουσίας. Αλλά αν θέλουν να αποφύγουν τέτοιες πατάτες, θα πρέπει να σέβονται μια πρακτική: Ο καθένας να μιλά μόνο για θέματα της αρμοδιότητάς του και μόνον όταν είναι αναγκαίο και χρήσιμο να το κάνει. Και αυτό δεν αφορά μόνον τον κ. Παναγιωτόπουλο. Διότι είναι και άλλοι πολυπράγμονες και λάλοι.  

Γ.Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

giorgis@massavetas.gr