Συγκλονιστικά τα στοιχεία από έκθεση για τα αγνούμενα παιδιά μετανάστες. Στοιχεία που δείχνουν πως αν ο κόσμος δεν αφυπνιστεί, το δράμα θα συνεχιστεί. Πρόκειται για την νέα έκθεση του Διεθνούς Οργανισμού Μετανάστευσης, που υπογραμμίζει την ανάγκη για επαρκέστερα στοιχεία σε ό,τι αφορά τους θανάτους και τις εξαφανίσεις μεταναστών και ιδιαίτερα παιδιών.

Η ετήσια έκθεση του ΔΟΜ με τίτλο «Fatal Journeys 4», εστιάζει στα αγνοούμενα παιδιά - μετανάστες, δεδομένου μάλιστα του αυξανόμενου αριθμού παιδιών που ξεκινούν για ένα ταξίδι, επικίνδυνο για τη ζωή τους. Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΔΟΜ, περίπου 1.600 παιδιά κατά μέσο όρο ένα την ημέρα αναφέρθηκαν είτε ως νεκρά, είτε ως αγνοούμενα την τετραετία 2014 2018. Την ίδια στιγμή μάλιστα, που πολλά περιστατικά δεν καταγράφηκαν ποτέ. Ο αρθμός αυτός καταδεικνύει το μέγεθος της τραγωδίας και του δράματος λαμβανομένου υπόψιν του μεγάλου αριθμού των παιδιών, ένα δράμα που θα έπρεπε να αφυπνίσει τους επιτηρητές του παγκόσμιου κοινωνικού ιστού, αλλά που μάλλον δεν τους συγκινεί. Τα αγνοούμενα παιδιά βέβαια, αν δεν ήταν παιδιά μεταναστών, θα τύγχαναν του παγκόσμιου ενδιαφέροντος από τις κυβερνήσεις τύπου Τραμπ, που αναφορικά με τα παιδιά μεξικανών μεταναστών έχει επιδείξει την μέγιστη προκλητικότητα αδιαφορίας. Επιλεκτικό λοιπόν, το ενδιαφέρον για την αναθρώπινη ζωή; Ασφαλώς.

«Τα παιδιά ανήκουν στις πιο ευάλωτες ομάδες μεταναστών και αυτό είναι μια καθημερινή οδυνηρή υπενθύμιση», αναφέρει ο Frank Laczko, Διευθυντής του Κέντρου Δεδομένων του ΔΟΜ. «Η έλλειψη στοιχείων για την ηλικία, τα χαρακτηριστικά, τις ευαλωτότητες των παιδιών που αγνοούνται, δημιουργούν τεράστια κενά στην προστασία των ευάλωτων πληθυσμών. Είναι εξαιρετικά δύσκολο να χαράξεις προγράμματα και πολιτικές για την προστασία τους», προσθέτει.

Αποκαλυπτικά τα στοιχεία του προγράμματος του ΔΟΜ Missing Migrants Project

Από το 2014, το πρόγραμμα του ΔΟΜ Missing Migrants Project έχει καταγράψει παγκοσμίως περισσότερους από 32.000 θανάτους. Μεταξύ του 2014 και του 2018, περισσότεροι από 17.900 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους ή καταγράφηκαν ως αγνοούμενοι στην περιοχή της Μεσογείου.

Τουλάχιστον 125 άτομα πνίγηκαν στις ακτές της Υεμένης το 2018. Ο αντίστοιχος αριθμός το 2017 ήταν 53.

Από τους περίπου 2.200 θανάτους που καταγράφηκαν στις μεταναστευτικές οδούς της Νοτιοανατολικής Ασίας μεταξύ 2014 2018, οι 1.723 ήταν Rohingya.

Από το 2014 έχουν καταγραφεί 288 θάνατοι στην Νότια Ασία. Οι περισσότεροι είναι υπήκοοι Αφγανιστάν.

Στη Μέση Ανατολή, 421 θάνατοι έχουν καταγραφεί μεταξύ του 2014 και του 2018. Ο μεγαλύτερος αριθμός (145) καταγράφηκε το 2018.

Αυξανόμενος βαίνει και ο αριθμός των θανάτων στα σύνορα ΗΠΑ Μεξικό, όπου από το 2014 ξεπερνά τους 1.907.

Το περιεχόμενο της έκθεσης

Η έκθεση περιλαμβάνει κεφάλαια που υπογραμμίζουν τις ευαλωτότητες των παιδιών που μεταναστεύουν, τις νομικές υποχρεώσεις των κρατών σε σχέση με το θάνατο και την εξαφάνιση ενός παιδιού και τα ζητήματα δεοντολογίας που προκύπτουν από την έρευνα ενός τόσο ευαίσθητου θέματος.

Σε ό,τι αφορά τον αυξανόμενο αριθμό παιδιών που ρισκάρουν τη ζωή τους παγκοσμίως, η έκθεση παρατηρεί ότι είναι συχνά πολύ δύσκολο να βρεθούν στοιχεία για την ηλικία των αγνοούμενων. Επίσης, αναφέρονται μέτρα που πρέπει να ληφθούν για τη βελτίωση των στοιχείων για τους αγνοούμενους και για την πρόληψη μελλοντικών τραγωδιών. Ο επίλογος της έκθεσης Fatal Journeys 4, αφορά στα μέτρα που συζητά να λάβει ο ΔΟΜ για να βελτιώσει τη συλλογή στοιχείων για τα αγνοούμενα παιδιά που μεταναστεύουν.

Οι θάνατοι το 2017 ανήλθαν στους 6.280 παγκοσμίως, ενώ το 2018 στους 4.734. Η διαφορά αυτή πηγάζει από τη μείωση του αριθμού των ανθρώπων που επιχείρησαν να χρησιμοποιήσουν τις μεταναστευτικές οδούς της Κεντρικής Μεσογείου για να φτάσουν στην Ευρώπη. Παρ' όλα αυτά όμως, η συγκεκριμένη διαδρομή αποδεικνύεται εξαιρετικά επικίνδυνη, καθώς για το 2018, 1 στους 35 ανθρώπους έχασε τη ζωή του διασχίζοντας την Κεντρική Μεσόγειο, ενώ το 2017 η αναλογία ήταν 1 στους 50.

Επιπλέον, το 2018 αυξήθηκε και ο αριθμός των θανάτων στη Δυτική Μεσόγειο στη δίοδο προς Ισπανία, όπου έχασαν τη ζωή τους 811 άνθρωποι σε σχέση με το 2017 που ο αντίστοιχος αριθμός ήταν 224.

Τι είναι λοιπόν, οι αριθμοί, όταν αφορούν την απώλεια ανθρώπινης ζωής; Τι σημαίνει το να χάνει την ζωή του ένας μετανάστης και το παιδί του; Πόσο συγκινούνται οι κυβερνήσεις σε παγκόσμο επίπεδο; Και τελικά τι πρέπει να γίνει, ώστε να αφυπνιστεί ο κόσμος για τις τεράστιες διαστάσεις αυτού του παγκόσμιου δράματος; Θα έλεγα πως για τις κυβερνήσεις σε διεθνές επίπεδο, δεν υπάρχει κάτι που θα μπορούσε να γίνει περισσότερο. Υποκρισία, κροκοδείλια δάκρυα και στημένοι ολοφυρμοί. Αρκεί να δείξουν ότι το δράμα τους αγγίζει. Αρκεί να πουν ότι νοιάζονται, αλλά δεν εξαρτώνται όλα από αυτές. Αρκεί μια λέξη και ένα σημάδι πως στο πίσω μέρος του μυαλού τους υπάρχουν λύσεις. Λύσεις που δεν είδαμε ποτέ και ούτε πρόκειται να δούμε.