Του Φίλιππου Ζάχαρη (zachfil64@gmail.com)

Οι ρίζες του φασισμού στην Ελλάδα είναι βαθιές και μία απόφαση δικαστηρίου δεν μπορεί να αλλάξει άρδην τα δεδομένα. Μπορεί σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος να αποφαίνεται με θερμά λόγια για την καταδίκη της Χρυσής Αυγής ως εγκληματικής οργάνωσης, μπορεί οι πολιτικάντηδες να φόρεσαν τα γιορτινά τους με το αιτιολογικό ότι «η Δημοκρατία πλέον δεν κινδυνεύει», ο κίνδυνος, όμως, από την φασιστοποίηση της ζωής μας έχει μεγαλώσει στο έπακρο, με αποκορύφωμα τους χιλιάδες ψηφοφόρους που πριμοδοτούν ή πριμοδότησαν το νεοναζιστικό μόρφωμα.

Η ευθύνη σαφώς ανήκει σε όλα τα κόμματα και αν δεν συνέβαινε η δολοφονία του Παύλου Φύσσα, ακόμη τα ακροδεξιά τάγματα εφόδου θα όργωναν τις συνοικίες. Τα κόμματα είναι λοιπόν, αυτά που κατά κύριο λόγο έκαναν πως δεν έβλεπαν, όταν συνέβαιναν απανωτές επιθέσεις των Χρυσαυγιτών σε κοινωνικούς χώρους και στέκια, πολύ απλά διότι αυτοί οι χώροι συλλογικότητας δεν αφορούσαν κανένα κόμμα.

Ήδη από την δεκαετία του ΄80 και ΄90 οι ακροδεξιοί είτε διαμέσω της ΕΠΕΝ, είτε της Χρυσής Αυγής, προέβαιναν σε μεμονωμένες επιθέσεις κατά ελεύθερα σκεπτόμενων ανθρώπων, ενώ σε πολλά κόμματα ειδικά της Δεξιάς έβρισκαν καταφύγιο ή εκκολάπτονταν.

Η δε ένοχη στάση της Αριστεράς αποκαλύφθηκε, όταν επανειλημμένως ερωτώμενοι οι σταλινικοί ή οι εκσυγχρονιστές, ταύτιζαν την δράση των ακροδεξιών με αυτή των ακροαριστερών ή αναρχικών, τσουβαλιάζοντας εντελώς διαφορετικές ιδέες και απόψεις. Μια μοδάτη τάση που επικρατεί και σήμερα.

Χωρίς βέβαια, να υπάρχει διάθεση να ωραιοποιούνται φτηνοί εξτρεμισμοί και ειδικά όταν αυτοί δεν αποβλέπουν σε κάτι που αφορά την ριζική κοινωνική ανατροπή και αυτονομία, το γεγονός και μόνο της ταύτισης διαμετρικά αντίθετων απόψεων προς αποφυγή της αποκάλυψης άλλων «συμμαχιών», δείχνει ότι τα κόμματα ένα πράγμα τα ενώνει: η απόκρυψη της αλήθειας. Το επιχείρημα αυτό ενισχύεται και από το γεγονός ότι συμμαχία δύο δικτάτορες και δη ανθρωποφάγοι είχαν συνάψει, όταν τα συμφέροντά τους ήταν κοινά: Ο Χίτλερ και ο Στάλιν. Και αυτό ας το σκεφθούν καλά κάποιοι.

Μια απόφαση, ναι μεν αποδεικνύει πως υπάρχουν και κάποιοι στο δικαστικό σώμα που δεν επηρεάζονται από εκβιασμούς, από την άλλη, όμως, δεν αρκεί για να εξαλειφθεί η φασιστική νοοτροπία σε μεγάλο αριθμό πολιτών στην Ελλάδα. Ναι, όντως θέλει δουλειά για να αλλάξει η νοοτροπία αυτή, όσο, όμως, καταπιεστικοί θεσμοί στην Ελλάδα εξακολουθούν να διαμορφώνουν την κοινή γνώμη, ελάχιστα πράγματα μπορούν να αλλάξουν.

Μεγάλο μέρος αντιλήψεων για τα ήθη και έθιμα του τόπου και με αυτό δεν εννοώ τα πατροπαράδοτα ήθη, που ήδη έχουν χαθεί στο πέρασμα του χρόνου που αφορούν κυρίως τις κατεστημένες αντιλήψεις στην οικογένεια και το σχολείο που ενίοτε αντικαθιστούνται από ωραιοποιημένες και «μοντέρνες» θεωρίες που και πάλι στον ρατσισμό και τις διακρίσεις οδηγούν, ή τις απόψεις εκείνες που θέλουν να ανεβάσουν τεχνηέντως την γυναίκα αναβαθμίζοντάς την επαγγελματικά, αλλά διατηρώντας την πάντα ως sex symbol, παραπέμπουν στην ενδοοικογενειακή βία, το αντριλίκι, την δεισιδαιμονία, αλλά και την μυστικιστική πλύση εγκεφάλου.

Όλα αυτά είναι στοιχεία σύστασης του φασισμού ή του νεοφασισμού, αν θέλετε. Θέλει ακόμη πολύ δουλειά, για να πει κανείς πως κάτι αλλάζει πραγματικά. Θέλει οι πολίτες αυτού τόπου να συνειδητοποιήσουν πως οι μελανοχιτώνες και οι μαύρες μπότες ή οι σκοτεινές νοοτροπίες, δεν έχουν θέση στην καθημερινότητά τους. Αν αυτό δεν συμβεί, αν οι λογαριασμοί με το παρελθόν δεν ξεκαθαριστούν, δεν θα αλλάξει κάτι. Και φυσικά το γεγονός ότι η Χρυσή Αυγή διαλύεται, δεν σημαίνει ότι ξηλώθηκαν τα πάντα.

Τουναντίον, οι οραματιστές των κάθε είδους ολοκληρωτισμών που διανθίζονται ενίοτε από πράξεις μίσους και εκδίκησης, έχουν όλο τον χρόνο να καταστρώσουν τα νέα σχέδια και να αναγεννηθούν από τις στάχτες τους. Και αυτό, όσο οι πολίτες δεν εκπαιδεύονται στην πραγματική δημοκρατία.