Χριστούγεννα.

Κάθε χρόνο οι πλανήτες συνωμοτούν και με τον δικό τους τρόπο δημιουργούν την μαγική ατμόσφαιρα της Θείας κατάνυξης και γεμίζουν το σύμπαν με ελπίδα, πίστη και αισιοδοξία. Κατά ένα παράξενο τρόπο, τα πάντα αλλάζουν. Όσο μαύρα και πικρά κι αν είναι τα γεγονότα που βιώνουμε, πάντα συμβαίνει κάτι διαφορετικό στις καρδιές μας και στο μυαλό μας. Πάντα το φως από το λαμπερό αστέρι της Βηθλεέμ, μας μαγεύει και μας καθηλώνει, εξαγνίζοντας τις ψυχές μας, ελαφρύνοντας το μυαλό από έννοιες, κακίες που στροβιλίζουν τις υπάρξεις μας όλες τις μέρες του χρόνου.

Ο Θεός απλώνει το χέρι του και στέλνει την θετική του μοναδική δύναμη πάνω από κάθε σπιτικό. Προστατεύει τα πλάσματα που με αγάπη έπλασε. Θυμίζει σε όλους τον ρόλο τους στην πλάση τούτη. Θυμίζει την αρχή, αλλά όχι το τέλος.

Θυμίζει την καλή πλευρά, την ανέγγιχτη, την ανεξίτηλη. Εκείνη που όσο κι αν κρύβεται, πάντα ξεδιπλώνει με χρώματα της αγάπης, της προσφοράς, της συμπόνιας. Εκείνη που ό,τι κι αν συμβεί πάντα θα είναι εκεί.

Φέτος, βιώσαμε κάτι διαφορετικό, επώδυνο, που άλλαξε τα πάντα γύρω μας.

Μαρτύριο; Τιμωρία; Υπενθύμιση;, Συνέπεια των πράξεών μας; της πλεονεξίας μας; της εμμονής μας ν' αγγίξομε τον Μεγαλουργό πλάστη μας; Τίποτα απ' όλα αυτά;

Η ζωή είναι ένας αδιάκοπος αγώνας που μας δοκιμάζει και πρέπει να υπομένουμε, ελπίζοντας.

Εξάλλου αυτό είναι το νόημα της γέννησης του Χριστού: Η ελπίδα για το καλύτερο. Η ελπίδα για την βέλτιστο. Η ελπίδα για την σωτηρία, που θα έρθει μετά από κόπο. Η ανθρώπινη υπόσταση στην οποία πίστεψε ο Πλάστης μας θα επιβιώσει, να εξακολουθεί να υπάρχει στο πέρασμα των χρόνων, κατορθώνοντας το ακατόρθωτο.

Σκεπτικοί μπροστά στο χριστουγεννιάτικο δέντρο φέτος, μοναχικοί διαβάτες του κόσμου, αλλά με την φλόγα της πίστης να σιγοκαίει για ένα διαφορετικό καλύτερο αύριο.

Είναι βέβαιο ότι όλη αυτή η πλήξη του εγκλεισμού, όλη αυτή η συναισθηματική φόρτιση την οποία υποχρεωθήκαμε να υποστούμε θα οδηγήσει στον σωστό δρόμο, λυτρωτικό και όχι σε ατραπούς δύσβατους, κακοτράχαλους και αδιέξοδους.