Δυσκολεύει περαιτέρω η κατάσταση με τον κοροναϊό και οι μετακινήσεις σιγά σιγά περιορίζονται σε όλη την Ευρώπη, η οποία έχει ήδη πληγεί σοβαρά σε νευραλγικούς τομείς, όπως την  Οικονομία και την Υγεία.

Ήδη στην Γερμανία δυσχεραίνεται ακόμη και η επιστροφή των Γερμανών στην χώρα τους μετά τα περιοριστικά μέτρα της ομοσπονδιακής κυβέρνησης, η οποία αποθαρρύνει τους πολίτες της χώρας να κάνουν ταξίδια, προειδοποιώντας τους πως θα βρουν δυσκολίες λόγω των περιοριστικών μέτρων κατά την επιστροφή. 

Στην Αυστρία, τα πράγματα έχουν επιδεινωθεί σοβαρά και σε κάποιες περιοχές επιβάλλεται η απόλυτη απαγόρευση της κυκλοφορίας, ενώ σε όλη την χώρα απαγορεύονται οι συναθροίσεις στους δημόσιους χώρους.

Για την δε Ιταλία μία λέξη ταιριάζει: Δράμα.

Στην Ελλάδα, τα μέτρα λαμβάνονται με σχετική καθυστέρηση και κανείς δεν γνωρίζει τι θα γίνει μέσα στην τρέχουσα εβδομάδα. Αυτό που συμβαίνει προς το παρόν είναι να επιδεικνύεται πότε πανικός και πότε αδιαφορία από τους πολίτες. Οι λόγοι είναι προφανείς: Άλλοι πανικοβάλλονται από τα μέτρα και άλλοι θεωρούν πως «σύντομα θα γελάμε με τον κοροναϊό».

Το ζήτημα, όμως, δεν είναι το τι θα κάνουμε με τον ιό αν δηλαδή τον παίρνουμε στα σοβαρά ή όχι αλλά το πώς θα βγούμε οικονομικά από όλη αυτή την κατάσταση που τείνει να καταστρέψει τις αδύνατες οικονομίες, μεταξύ αυτών και την χώρα μας. Ένα άλλο σοβαρό ζήτημα έχει να κάνει με το πώς θα αντέξει η Ελλάδα αν αυξηθούν ραγδαία τα κρούσματα, αν σκεφθεί κανείς ότι μόνο 600 κλίνες στις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ) λειτουργούν σήμερα στην χώρα (τελευταία θέση στην ΕΕ), σε αντίθεση με την Γερμανία που ανέρχονται σε 30.000.

Σύμφωνα με την Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων Δημόσιων Νοσοκομείων (ΠΟΕΔΗΝ), αυτή τη στιγμή λειτουργούν συνολικά σε όλη τη χώρα 557 κλίνες σε Μονάδες Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ), ενώ επιπλέον 80, που είναι πλήρως εξοπλισμένες, παραμένουν κλειστές λόγω έλλειψης προσωπικού.

Και αυτό, όταν με βάση τα διεθνή επιστημονικά στάνταρ θα έπρεπε στο ελληνικό σύστημα Υγείας να λειτουργούν 3.500 κλίνες ΜΕΘ.

Να θυμίσω εδώ ότι η ΠΟΕΔΗΝ ήδη από τις 5/3 είχε κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου για την λήψη μέτρων αντιμετώπισης του κοροναϊού, αναφέροντας χαρακτηριστικά ότι όσα έγιναν στα Νοσοκομεία Αμαλιάδας και Ρίου θα πρέπει να αποτελέσουν παράδειγμα προς αποφυγή.

Η Ομοσπονδία Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδος - Ο.Ε.Ν.Γ.Ε., από την άλλη, κάνει έκκληση προς την κυβέρνηση να προσλάβει άμεσα το αναγκαίο ιατρονοσηλευτικό προσωπικό για να λειτουργήσουν τα κλειστά κρεβάτια ΜΕΘ, να εξασφαλίσει στους υγειονομικούς όλα τα αναγκαία ατομικά μέσα προστασίας, ώστε να μην αρρωστήσουν και να συνεχίσουν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους, για να μη χάσει τη ζωή του κανένας ασθενής, ενώ θα μπορούσε να σωθεί.

Είναι λοιπόν, αυτό ένα πολύ σοβαρό θέμα, που κανονικά θα έπρεπε να είχε απασχολήσει τις ηγεσίες του Υπουργείου Υγείας εδώ και πολύ καιρό. Την ίδια ώρα, πανεπιστημιακοί καθηγητές ζητούν την θέσπιση ακόμη πιο αυστηρών μέτρων και μάλιστα άμεσα, ενώ δεν είναι και λίγοι αυτοί που προβλέπουν πως στις επόμενες ημέρες ο αριθμός των επιβεβαιωμένων κρουσμάτων ενδέχεται να ξεπεράσει τα 5.000.

Πέρα, όμως, από τα αριθμητικά στοιχεία, πέρα από κάθε κομματική πολιτική, προέχει η υγεία των πολιτών που κακά τα ψέματα ούτε αυτοί είναι οι αποκλειστικά υπεύθυνοι για την κατάσταση, ούτε, όμως, είναι και άμοιροι ευθυνών. Το θέμα είναι πολύπλοκο και γίνεται ακόμη πιο σύνθετο, όταν παρακολουθεί κανείς το δράμα της γειτονικής Ιταλίας, αλλά και της Ισπανίας, όπου η κατάσταση έχει ήδη ξεφύγει.

Σύμφωνα με τα μέχρι τώρα στατιστικά στοιχεία, τίποτε δεν αποκλείει την ραγδαία επιδείνωση του κοροναϊού και στην Ελλάδα. Το στοίχημα, όμως, είναι για τις επόμενες 15 τουλάχιστον ημέρες. Το λέω αυτό γιατί, όπως προαναφέρθηκε, το ελληνικό σύστημα Υγείας δεν μπορεί να σηκώσει τόσα πολλά κρούσματα που ενδέχεται να παρουσιαστούν.

Αν μάλιστα, λάβει κανείς υπόψιν πως καμία κυβέρνηση δεν προνόησε όλα αυτά τα χρόνια είτε για τις ΜΕΘ, είτε για την έγκαιρη στελέχωση των δημόσιων νοσοκομείων με γιατρούς και νοσηλευτές, μάλλον εναποθέτουμε στην τύχη τις όποιες ελπίδες.