Του Φίλιππου Ζάχαρη (zachfil64@gmail.com)

Εναποθέτουμε συχνά την τύχη μας στην μοίρα και απαντάμε σε αντίστοιχες ερωτήσεις ότι ήταν γραφτό να γίνουν όλα αυτά, να περάσουμε από τους πυρηνικούς εξοπλισμούς, στους ιούς και την τρομοκρατία, από την περιστασιακή απασχόληση στην παρατεταμένη ανεργία, από την αποστασιοποίηση μεταξύ των ανθρώπων στην πραγματική απόσταση, από την ρύπανση του περιβάλλοντος στις μάσκες και τα αντισηπτικά.

Δεν είναι και λίγες οι φορές που θεωρούμε πως για όλα φταίει η κακή συγκυρία, η τύχη που δεν έχουμε, και όλα τα συναφή που συνοδεύουν παρόμοια επιχειρήματα. Είναι, όμως, έτσι; Εμείς δεν είμαστε που διαμορφώνουμε την ιστορία που δεν προκύπτει από αδήριτους ιστορικούς νόμους, εμείς δεν έχουμε τα πρωτεία στις επιλογές εκείνων που πιάνουν τα κατάλληλα πόστα, εμείς σε τελική ανάλυση δεν είμαστε αυτοί που χαράσσουμε την πορεία προς το μέλλον;

Τα ερωτήματα θα μπορούσαν να είναι περισσότερα και πιο εμπεριστατωμένα, πιο συμπαγή και στοχευμένα. Η απάντηση, όμως, είναι μία και μοναδική: κανείς εκτός από εμάς τους ίδιους δεν βάζει τα θεμέλια για το παρόν και το μέλλον μιας κοινωνίας σε προφανές αδιέξοδο. Κανείς πέρα από τους πολίτες και την ανοχή τους δεν μπορεί να υιοθετήσει την περαιτέρω εφαρμογή του εν λόγω συστήματος εξουσίας.

Μας παραξενεύει το γεγονός ότι συμβαίνουν απρόβλεπτες καταστάσεις, περιστατικά που συνθέτουν ένα περίπλοκο τοπίο στις ανθρώπινες σχέσεις, και όλα αυτά απόρροια ενός συστήματος που ευνοεί την πολυπλοκότητα και το άλυτο σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικο-οικονομικής ζωής.

Τίποτε, όμως, δεν είναι στην τύχη δεν θέλω να πω με αυτό ότι όλα είναι προσχεδιασμένα απλά οι λαοί που δημιουργούν την ιστορία είναι και οι μόνοι υπεύθυνοι για την επικρατούσα κατάσταση. Εξάλλου, σε τι συνίσταται η αλλαγή και η ανατροπή; Ποιοι είναι οι παράγοντες που ωθούν τον κόσμο να στραφεί σε σαρωτικές αλλαγές; Οι συνεχείς αφορμές και αιτίες του αποκλεισμού τους από τα κέντρα των αποφάσεων. Το έχουν εμπεδώσει πια αυτό οι πολίτες.

Τι απομένει λοιπόν; Οτιδήποτε άλλο πέρα από τις δεισιδαιμονίες και δοξασίες. Οι λαοί πρέπει να αντιδράσουν, γιατί πολύ απλά οι κυβερνήσεις ανά τον κόσμο δεν ελέγχονται. Είναι αναγκαίο να γίνει αυτό χωρίς χρονοτριβή. Θα ήταν λοιπόν, μεγάλο λάθος να τα ρίχνουμε όλα στην τύχη. Η μοίρα μας διαμορφώνεται από εμάς τους ίδιους. Όσο το λησμονούμε, τόσο εγκαταλείπουμε τις δυνατότητές μας. Όσο σπαταλάμε τον καιρό μας σε πιθανότητες και στατιστικά, ο χρόνος περνά χωρίς καμία αλλαγή.

Και το χειρότερο απ' όλα είναι ότι δίδεται ο απαραίτητος χρόνος σε αυτούς που καταστρώνουν σχέδια επί χάρτου να ανανεώνουν τις ιδέες τους, ανενόχλητοι και εστιασμένοι στον ένα και μοναδικό στόχο: να καθηλώσουν την κριτική διάθεση του καθενός από εμάς που εξακολουθεί να ελπίζει στο διαφορετικό. Αυτό, τέλος πάντων για να μην απορείτε που δεν κατορθώσαμε ποτέ να υλοποιήσουμε και αρκούμαστε στην μοιρολατρία.