Για έναν καλύτερο κόσμο

Του Φίλιππου Ζάχαρη (zachfil64@gmail.com)

Δεν είναι και λίγες οι φορές που πισωγυρίζει κανείς για να ανακαλύψει χαμένες αξίες, αλλά πάνω απ' όλα για να διαπιστώσει πως όχι μόνο οι εποχές άλλαξαν, αλλά και οι απαιτήσεις, η ζήτηση σε προϊόντα και εν ολίγοις, όλα αυτά που δεν περισσεύουν πια σε τούτες τις περιορισμένες από πλευράς ιδεών εποχές.

Αυτή η τρόπον τινά επιστροφή δεν παίρνει αναγκαστικά την μορφή της αναπόλησης, απλά είναι τόσο μεγάλη η ανάγκη για μια ανεξάρτητη σκέψη, που ο χρόνος πισωγυρνά με ιλιγγιώδη ταχύτητα, όταν χάνεται άσκοπα στο κενό, από αξίες, παρόν.

Σκέφτομαι και αναλογίζομαι τις νέες γενιές, όλους αυτούς τους νέους ανθρώπους που καταδικάζονται συλλήβδην από τους μεγαλύτερους, που δέχονται την «υψηλή κριτική» όλων εκείνων που εναπόθεσαν την τύχη τους στις αποφάσεις τυχαίων.

Σκέφτομαι σοβαρά πώς και με ποιο τρόπο οι νέες γενιές θα απεγκλωβιστούν από τα αδιέξοδα και την μονοτονία της καθημερινότητας, όταν αυτό που τους προσφέρεται είναι απλά και μόνο στείρα αναπαραγωγή στερεότυπων αντιλήψεων και πεποιθήσεων, όταν τα ΜΜΕ δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να επαναλαμβάνουν στους ίδιους ρυθμούς τα ίδια τσιτάτα και συνθήματα στην προσπάθειά τους να εξυπηρετήσουν τους κρυφούς στόχους μεγαλοεταιρειών και μεγαλοεπενδυτών που έχουν αναγάγει το κέρδος στην ύψιστη σημασία και λόγο ζωής.

Οι νέοι άνθρωποι, όμως, πιστεύω κάποτε θα βρουν την λύση. Αυτή βέβαια, δεν θα έρθει με την όποια έκρηξη βίας, αλλά από την αυτοοργάνωσή τους και την αυτόνομη σκέψη, για την οποία αμέτρητοι συγγραφείς του παρελθόντος έχυσαν μελάνι. Οι νέοι ποτέ δεν άφησαν στην τύχη την κοινωνική εξέλιξη, ασχέτως αν η κοινωνία αυτή δεν άλλαξε ποτέ και οι νοοτροπίες παρέμειναν οπισθοδρομικές. Έγιναν, θέλω να πω, απόπειρες αλλαγής, υπήρξαν οι αφορμές, δεν ελαχιστοποιήθηκε η επιθυμία για ανατροπή του κατεστημένου, έστω κι αν αυτή κράτησε λίγο και όπως γίνεται πάντα εξαφανίστηκε με τα πρώτα χρήματα στην τσέπη.

Κανείς δεν πρέπει να λοιδορεί τους νέους επειδή η κατάσταση έχει ως έχει. Το καλύτερο είναι να κοιτάξει πού βρίσκεται η γενιά του, τι πέτυχε και πού πήγαν τα οράματα που είχε. Οι νέοι ούτως ή άλλως είναι νέοι και δεν τους απαγορεύεται να σκεφθούν επειδή την επόμενη μέρα πρέπει να δώσουν το παρών στα Δ.Σ. και τις συσκέψεις.

Κάποτε οι άνθρωποι λειτουργούσαν με βάση το ένστικτο και την βούληση για περισσότερες αξίες και πάνω απ' όλα ανθρωπιά. Σήμερα που διάφοροι θεσμοί έχουν σχεδόν εξαφανιστεί, δεν εκλείπει η διάθεση όχι για την επαναφορά, αλλά για την εξεύρεση νέων. Θα πρέπει λοιπόν, να εναποθέσουμε τις ελπίδες μας και πάλι στους νέους και όχι να τους επιπλήττουμε όπως έκαναν σε μας οι γονείς μας και η αλυσίδα συνεχίζεται ευλογώντας τα γένια μιας κοινωνίας σε ανακύκλωση βαρετών πραγμάτων.

Σε τελική ανάλυση, εναπόκειται σε σένα και τους γύρω σου που έχουν παιδιά, να τους δώσετε τις κατευθυντήριες γραμμές, προκειμένου να αλλάξουν τα δεδομένα. Αν όχι, τότε σαφώς και η ευθύνη ανήκει σε σας.

Ας λείψουν λοιπόν, οι κατηγορίες και τα εύκολα συμπεράσματα για τους νέους ανθρώπους που δήθεν έχουν ως πρότυπό τους το καλύτερο smartphone, κατηγορίες που στοχεύουν στο να κρύψουν την δική σας κλίση στο καλύτερο αυτοκίνητο και την πιο viral ανάρτηση στο ξεπερασμένο για τους νέους facebook. Ούτως ή άλλως, λέω, αν δεν το κάνετε εσείς αυτό, θα το κάνει ο νέος κόσμος.

Πισωγυρίζουμε λοιπόν, απλά, για να ανασύρουμε χαμένες αξίες και κανόνες συντροφικότητας ζώντας μέσα σε ένα χάλι συνηθειών και ίδιων κινήσεων. Οι ιδέες είναι λίγες, τα προσφερόμενα υλικά αγαθά πολλά, η γενιά μας, όμως, τελειωμένη.

Οι νέοι πάντως, εξακολουθούν να πιστεύουν με τον δικό τους τρόπο. Η αναπόληση για αυτούς δεν υφίσταται, το μέλλον είναι μπροστά τους ακόμα και αν εμείς οι μεγαλύτεροι δεν τους βοηθάμε με την απογοήτευση ζωγραφισμένη στο πρόσωπό μας.  

Ας τους αφήσουμε να ιχνηλατήσουν τον δικό τους κόσμο, προσφέροντάς τους μόνο όσα με κόπο κατακτήσαμε από αγώνες που έπαψαν να υφίστανται.  Κάτι που, όμως, δεν εμποδίζει τον γονέα να κάτσει στο ίδιο τραπέζι με το παιδί του και να το βοηθήσει να σκεφθεί για έναν καλύτερο κόσμο.