Του Φίλιππου Ζάχαρη (zachfil64@gmail.com)

Οι αλληλοκατηγορίες μεταξύ των αντιμαχομένων πλευρών στην Ουκρανία συνεχίζονται, την ίδια στιγμή που η ρωσική εισβολή φτάνει στο σημείο μηδέν και με αυτό νοείται η τελική επίθεση κατά των μεγάλων πόλεων, όπως Μαριούπολη και Χάρκοβο, αλλά πάνω απ' όλα Κίεβο. Όπως δείχνουν τα πράγματα, πολύ δύσκολα οι Ρώσοι θα κατορθώσουν να έχουν τον συνολικό έλεγχο της Ουκρανίας, το δε κόστος σε έμψυχο υλικό είναι ήδη τεράστιο.

Οι αντιδράσεις στο εσωτερικό της Ρωσίας την ίδια στιγμή μεγαλώνουν, καθώς ολοένα και περισσότεροι ακτιβιστές και αντιφρονούντες βγαίνουν στους δρόμους των ρωσικών πόλεων για να καταγγείλουν αυτή την από κάθε άποψη παράνομη εισβολή, και όλα συγκλίνουν στο ότι, όπως δήλωσε και ο Ουκρανός πρόεδρος, είναι θέμα χρόνου να πέσει πύραυλος σε νατοϊκό έδαφος από την στιγμή που οι Ρώσοι αποφάσισαν να κινηθούν και στα δυτικά της χώρας.

Και αναρωτιέται κανείς: πού θα τελειώσει όλη αυτή η κατάσταση; Ξεπεράσαμε ήδη 20 μέρες από την εισβολή, και τα αποτελέσματα για τον Πούτιν στο στρατιωτικό πεδίο, είναι αρνητικά. Την ίδια στιγμή που η χώρα του ζητά στρατιωτική βοήθεια από την Κίνα, εκατοντάδες Ρώσοι στρατιώτες πέφτουν στα πεδία των μαχών.

Το μόνο σίγουρο, όμως, είναι ότι ο Πούτιν θα συνεχίσει να σφυροκοπά την Ουκρανία. Εδώ που έφτασε, δεν υπάρχει γυρισμός. Και μιας και ποτέ του ο Ρώσος πρόεδρος δεν έλαβε υπόψιν του το κόστος σε ανθρώπινες ζωές, μην περιμένετε κατάπαυση του πυρός. Εκτός και αν έχει διαρραγεί το εσωτερικό μέτωπο της ρωσικής κυβέρνησης.  

Όσο περνά ο καιρός, οι πληροφορίες θα βγαίνουν με το σταγονόμετρο. Επειδή ακριβώς οι επιχειρήσεις είναι σε οριακό σημείο και επειδή επίκειται γενικευμένη επίθεση σε όλα τα μέτωπα, οι ειδήσεις θα λιγοστεύουν και η τύχη του άμαχου πληθυσμού θα είναι άγνωστη. Η προπαγάνδα της Ρωσίας είναι πολύ γνωστή από παλαιότερες συρράξεις, όπως στον πόλεμο της Τσετσενίας, όπου για να καμφθεί η αντίσταση των Τσετσένων αυτονομιστών, χρειάστηκε να ισοπεδωθεί στην κυριολεξία η πρωτεύουσα Γκρόσνι.

Το ίδιο αναμένεται να γίνει και στην περίπτωση της Ουκρανίας. Εξαιρώ μόνο την περίπτωση να έχουν υποστεί τόσο μεγάλη ήττα οι Ρώσοι, ώστε να συρθούν στις διαπραγματεύσεις. Είδα πριν λίγες ημέρες μία ανάρτηση, για το αν θα μπορούσε να εξομοιώσει κανείς τον Πούτιν με τον Χίτλερ. Δεν χρειάζεται να γράφονται τέτοια άρθρα από την στιγμή που λαμβάνουν χώρα εν έτει 2022 τέτοιου είδους πόλεμοι. Τα γεγονότα από μόνα τους οδηγούν σε παραλληλισμό.

Και ο Χίτλερ και ο Πούτιν ξεκίνησαν εισβολές για προσάρτηση εδαφών. Και απειλές για παγκόσμιο πόλεμο υπήρξαν και λυκοφιλίες συνάφθηκαν σε πρώτη φάση, όπως το περίφημο σύμφωνο μη επίθεσης μεταξύ Στάλιν και Χίτλερ, που έκαναν τις ηγεσίες των κομμουνιστικών κομμάτων να μην αντιδρούν στην ναζιστική επιθετικότητα. Βέβαια, όταν άλλαξαν τα πράγματα, τα κόμματα αυτά έγιναν λαλίστατα και «αντιφασιστικά».

Στην περίπτωση του δικτάτορα Πούτιν έχουμε τις «χαλαρές» διαμαρτυρίες της Αριστεράς, που φθάνουν σε σημείο ακόμη και να εξομοιώνουν τους «δύο ιμπεριαλισμούς». Εν ολίγοις, νομιμοποιείται τρόπον τινά η επιχειρηματολογία Πούτιν. Θα δείτε, όμως, και εδώ, ότι σύντομα θα αλλάξει η κασέτα, όσο ο ουκρανικός λαός θα αντιστέκεται σθεναρά.

Τι συνάγεται από όλα αυτά; Ότι η αντίσταση των λαών καθορίζει τις ασκούμενες πολιτικές. Όσο και αν προσπαθούν οι μεγαλοσχήμονες αναλυτές να σχεδιοποιούν μια εισβολή, φωτογραφίζοντας άλλα συμφέροντα, όπως φυσικού αερίου και πετρελαίου, όσο και αν συνταξιούχοι στρατιωτικοί έβγαιναν στα τηλεοπτικά παράθυρα και μιλούσαν για «περίπατο» του ρωσικού στρατού, δεν υπολόγισαν τον βασικότερο παράγοντα που σχετίζεται με την λαϊκή αντίσταση.

Όσο λοιπόν, οι περισπούδαστες αναλύσεις και η γενικολογία περί «άλλων συμφερόντων» προσπαθούν να αποπροσανατολίσουν τους πολίτες, η ίδια η πραγματικότητα του πολέμου και εν προκειμένω η παλλαϊκή αντίσταση του ουκρανικού λαού, θα τους διαψεύδει.

Στους πολέμους πάντα ο ρόλος του λαού είναι κομβικός. Και ας κάνουν αναλύσεις και σενάρια πως η οικονομική εξουσία και οι κολοσσοί είναι ανίκητοι. Κάτι που οδηγεί τον καθένα να επαναπαύεται στην ασφάλεια του σπιτιού του. Οι λαοί υποδεικνύουν πάντα τις λύσεις.