Του Φίλιππου Ζάχαρη (zachfil64@gmail.com)

Διαπιστώνουμε πολλές φορές την χρησιμότητα της ιστορίας που γράφεται στα παρασκήνια των αποφάσεων για την τύχη του κόσμου ή τις επιλεκτικές πληροφορίες που διαχέονται στα social media με στόχο τον αποπροσανατολισμό των μαζών.

Σε κανένα μέρος του κόσμου σήμερα δεν μπορεί να πει κανείς ότι υπάρχει δημοκρατία. Υπάρχουν μόνο κάποιες σχετικές ελευθερίες, υπολείμματα λαϊκών κατακτήσεων των περασμένων δεκαετιών, είναι, όμως, κάποιας μορφής ελευθερίες υπό την έννοια ότι μπορεί να εκφράσει κάποιος την γνώμη του.

Υπάρχουν, όμως, πολλές περιοχές του πλανήτη όπου το να εκφράσει κάποιος αντίθετη άποψη ή να προβεί σε περίοπτες αναλύσεις για το καθεστώς επισύρει πολλά χρόνια φυλάκισης, με λίγα λόγια είναι ποινικό αδίκημα.

Αν μπορούσαμε να το καταλάβουμε αυτό, δεν θα μας έκανε κατάπληξη η πολιτική Πούτιν στο Ουκρανικό, με δεδομένο ότι η εν λόγω χώρα συνεχίζει να ξοδεύει ένα πολύ μεγάλο ποσοστό του ΑΕΠ σε στρατιωτικούς εξοπλισμούς. Το ίδιο συμβαίνει και στην Κίνα, αλλά και τις χώρες της νοτιοανατολικής Ασίας, τις χώρες φερέφωνα της Ρωσίας αλλά και σε χώρες της Αφρικής, όπου εκεί τα πράγματα είναι ούτως ή άλλως επιβαρυμένα από την επισιτιστική κρίση.

Στην Ευρώπη βλέπουμε τον κίνδυνο να μεγαλώνει με την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, μια άμεση απειλή των σχετικών ελευθεριών, με την ωμή επέμβαση στα εσωτερικά μιας χώρας.

Εκπλήσσει δε το γεγονός ότι και πάλι στην χώρα μας εγκαλείται το ΝΑΤΟ ως υπεύθυνος, όταν ο επιτιθέμενος είναι ο ρωσικός στρατός, και μάλιστα με επιχειρήματα της ρωσικής προπαγάνδας του τύπου «Ουκρανοί νεοναζί βασάνιζαν ρωσόφωνους στο Ντονμπάς», τάγμα Αζόφ και τα συναφή, που υφίστανται σε κάποιες των περιπτώσεων αλλά δεν δικαιολογούν και αποτελούν γελοιωδέστατο επιχείρημα για την εισβολή στην Ουκρανία. Τότε θα έπρεπε να εισβάλλει και το ΝΑΤΟ στη Ρωσία για να την αποναζιστικοποιήσει με την σειρά του γιατί εκεί οι εθνικιστές και οι νεοναζί έχουν τεράστια δύναμη.

Αυτήν ακριβώς την άθλια προπαγάνδα του Πούτιν υιοθέτησε και ο Χίτλερ για τους Εβραίους, αλλά και ο Στάλιν για τους αντιφρονούντες ως «εγκληματίες και πράκτορες της Δύσης». Και χάθηκαν εκατομμύρια ψυχές.

Το ίδιο κάνουν και οι Ισραηλινοί με τους Παλαιστινίους, το ίδιο και το ρωσόφιλο καθεστώς Άσαντ στην Συρία για τους αντιμαχόμενους αντάρτες, το ίδιο και οι ΗΠΑ που επί Τραμπ έφτιαχναν τείχη με το Μεξικό και καλλιεργούσαν την ξενοφοβία και το ρατσισμό.

Οι σχετικές ελευθερίες της Δύσης, όμως, εγγυώνται μια κάποιας μορφής ελευθεροτυπία και κάνουν την ζωή υποφερτή. Τις ελευθερίες αυτές βέβαια, τις κατέκτησαν οι λαοί μετά από αιματηρούς αγώνες και εξεγέρσεις.

Αυτοί που το αμφισβητούν αυτό, δεν έχουν παρά να επιλέξουν να ζήσουν στην Ρωσία, την Κίνα και όπου αλλού επικρατεί λογοκρισία και φίμωση στην καλύτερη των περιπτώσεων.

Αν ήξερε κάποιος πόσοι αντιφρονούντες βρίσκονται αυτή την στιγμή στις φυλακές της Κίνας και της Ρωσίας δεν θα του φαινόταν περίεργο που ο Πούτιν μιλά για ναζιστές.

Η προπαγάνδα αυτή που αναφύεται γύρω από τον ρώσικο Μεγαλοϊδεατισμό χρησιμοποιείται ως άλλοθι για τα διαπραττόμενα εγκλήματα στο ουκρανικό έδαφος. Όσοι δε τα ενστερνίζονται, γίνονται αυτόματα πρεσβευτές της νέας Ομερτά. Οι φυλακές στην Ρωσία είναι γεμάτες από αντιφρονούντες και αντιπολιτευόμενους.

Υπάρχει, όμως και μία άλλη πτυχή. Λίγοι γνωρίζουν για τα εγκλήματα του ρωσικού στρατού στην Τσετσενία και σε αυτό ευθύνονται σοβαρά τα δυτικά ΜΜΕ. Αλλά η ιστορία συνεχίζει να καταγράφει τα γεγονότα και κάποτε οι επόμενες γενιές θα κάνουν τους δέοντες απολογισμούς.

Πρέπει πάση θυσία να μπει φρένο στον ρωσικό επεκτατισμό. Σε αντίθετη περίπτωση, θα προκύψουν άμεσοι κίνδυνοι για αυτές τις λίγες ελευθερίες της Δύσης. Και το πιο τραγικό απ' όλα είναι ότι εκεί που έλεγε κανείς πως κάτι πάει γίνει, τώρα αυτό που υπάρχει είναι η αναγέννηση των δύο μπλοκ, ανατολικού και δυτικού, η επανάληψη της ιστορίας με τον πλέον τραγικό τρόπο.

Δεν ξέρω πια αν θα υπάρξει και νέο 89. Δεν γνωρίζω αν οι λαοί στην πλειοψηφία θέλουν να γκρεμίσουν τα αυταρχικά καθεστώτα. Αυτό που ξέρω είναι ότι στις φυλακές των καθεστώτων αυτών σαπίζει πληθώρα δημοκρατών.

Και οι θεωρίες εκ του ασφαλούς στην Δύση υπερχειλίζουν. Εκ του ασφαλούς, γιατί πολύ κοντά μας πλέον τα προσφυγικά κύματα πολλαπλασιάζονται και η δυστυχία είναι προ των πυλών. Οι δε λίγες ελευθερίες αναμένεται να καταπατηθούν με την στρατιωτικοποίηση της Ευρώπης.