Του Φίλιππου Ζάχαρη (zachfil64@gmail.com)

Η κλιματική κρίση έχει εδώ και καιρό κάνει την εμφάνισή της με ανησυχητική αλλαγή του κλίματος και μεγάλες καταστροφές από έκτακτα καιρικά φαινόμενα που προκαλούνται από αυτήν ακριβώς την κλιματική αλλαγή.

Ολοένα και περισσότερες κυβερνήσεις λαμβάνουν έκτακτα μέτρα για να προστατεύουν τον πληθυσμό τους και οι πολίτες πολλών χωρών δείχνουν περίπου σαν να τα έχουν χαμένα από όλη αυτή την περιβαλλοντική καταστροφή, προερχόμενη από την κλιματική αλλαγή με μεγάλες αυξήσεις και απότομες πτώσεις της θερμοκρασίας.

Η κλιματική αλλαγή λοιπόν, είναι ήδη προ των πυλών και όλοι όσοι ακόμη θεωρούν πως υπάρχει καιρός και φυσικά αποθέματα, πλανώνται. Εξάλλου, αυτή ακριβώς η αδιαφορία είναι που έχει φτάσει τα πράγματα ως εδώ, ώστε κάθε προσπάθεια να φαντάζει περίπου ως αργοπορημένη.

Τα σημάδια φαίνονταν από παλιά, απλά κανείς από την παγκόσμια κοινότητα δεν ενεργοποιούνταν παρά τις επανειλημμένες προειδοποιήσεις των επιστημόνων. 

Σήμερα γίνονται πλέον αγωνιώδεις εκκλήσεις για τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής στην Υγεία, εκκλήσεις που αν μη τι άλλο λαμβάνουν τον χαρακτήρα παγκόσμιου συναγερμού.

Πάραυτα, πολλά είναι τα κράτη που γυρίζουν επιδεικτικά την πλάτη και ασχολούνται με πολέμους και καταστροφή. Και είναι γνωστά αυτά τα κράτη.

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (Π.Ο.Υ) θα πρέπει να κηρύξει την κλιματική κρίση και την κρίση της φύσης ως έκτακτη ανάγκη για την υγεία, αναφέρουν επιστήμονες από όλο τον κόσμο.

Περισσότερα από 200 επιστημονικά περιοδικά δημοσίευσαν ταυτόχρονα έκκληση να γίνει αυτό πριν από την επόμενη Παγκόσμια Συνέλευση Υγείας την άνοιξη του 2024. Μεταξύ αυτών περιλαμβάνονται και τα γνωστά και έγκριτα επιστημονικά περιοδικά όπως το "The Lancet" και το "The British Medical Journal" ("BMJ").

«Είναι επικίνδυνο λάθος να εξετάζουμε την κλιματική κρίση και την κρίση της φύσης χωριστά», αναφέρει η έκκληση. «Η κλιματική κρίση και η απώλεια της βιοποικιλότητας βλάπτουν αμφότερες την ανθρώπινη υγεία και είναι αλληλένδετες», επισημαίνει ο αρχισυντάκτης του "BMJ" Kamran Abbasi.

«Ως εκ τούτου, πρέπει να τις εξετάσουμε μαζί και να κηρύξουμε μια παγκόσμια κατάσταση έκτακτης ανάγκης για την υγεία. Οι εμπειρογνώμονες και ειδικοί στον τομέα της υγείας έχουν κεντρικό ρόλο να διαδραματίσουν στη μετάδοση αυτού του σημαντικού μηνύματος και να υποστηρίξουν τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής, να αναγνωρίσουν την παγκόσμια κατάσταση έκτακτης ανάγκης για την υγεία και να αναλάβουν επείγουσα δράση».

Η κλιματική αλλαγή συμβάλλει στην εξάπλωση μολυσματικών ασθενειών, στην άνοδο της θερμοκρασίας και στα ακραία καιρικά φαινόμενα, μεταξύ άλλων παραγόντων.

Η ρύπανση βλάπτει τις πηγές πόσιμου νερού και τα ψάρια για κατανάλωση λιγοστεύουν λόγω της οξίνισης των ωκεανών. Η μείωση της βιοποικιλότητας καθιστά πιο δύσκολη την υγιεινή διατροφή της ανθρωπότητας. Οι περισσότερες οικιστικές και γεωργικές κατασκευές, καθώς και η εισβολή σε περιοχές που προηγουμένως ήταν φυσικές, φέρνουν τους ανθρώπους σε στενότερη επαφή με δεκάδες χιλιάδες είδη. Αυτό αυξάνει τον κίνδυνο μετάδοσης ασθενειών ή παρασίτων στον άνθρωπο.

Η κήρυξη κατάστασης έκτακτης ανάγκης για την Υγεία είναι το υψηλότερο επίπεδο συναγερμού που μπορεί να επιβάλει ο Π.Ο.Υ. Το έπραξε, για παράδειγμα, στην περίπτωση της πανδημίας κορωνοϊού. Αυτό καλεί όλες τις χώρες μέλη να ανταλλάξουν πληροφορίες και να κάνουν ό,τι μπορούν για να θέσουν το πρόβλημα υπό έλεγχο.

Η κήρυξη κατάστασης έκτακτης ανάγκης δεν έχει συγκεκριμένα αποτελέσματα. Ο Π.Ο.Υ δεν μπορεί να προδιαγράψει μέτρα για καμία χώρα. Εναπόκειται σε κάθε χώρα να αποφασίσει.

«Οι πολιτικοί πρέπει να ανοίξουν τα μάτια τους στην απειλή για την υγεία που θέτουν οι κλιματικές και φυσικές κρίσεις, συνεχίζει η έκκληση. Πρέπει να συνειδητοποιήσουν πόσο η εξάλειψη των κρίσεων θα μπορούσε να συμβάλει στη δημόσια υγεία», αναφέρεται  χαρακτηριστικά.

Θα μπορούσε άραγε, κάτι να αλλάξει με αυτή την μαζική έκκληση; Θα ευαισθητοποιούνταν οι κυβερνήσεις και οι φορείς μπροστά στον υφιστάμενο κίνδυνο που αποκαλείται κλιματική αλλαγή; Ενδεχομένως.

Σε κάθε περίπτωση πάντως, η έκκληση αυτή είναι κάτι που τουλάχιστον μας θυμίζει πως ζούμε μάλλον στο χείλος του γκρεμού.

Πως αν δεν παρθούν άμεσα μέτρα, ο πλανήτης δεν θα έχει για πολύ ακόμη ζωή. Ας πούμε ότι ακούν κάποιοι και δεν εξακολουθούν να εθελοτυφλούν. Πως η παγκόσμια κοινότητα θα αποφασίσει επιτέλους να βρεθεί προ των ευθυνών της.