*O κόσμος που ζούμε σκληρός, απάνθρωπος, που ξεπερνά κάθε ζωώδες ένστικτο. Κάθε μέρα βλέπουμε το ανθρώπινο είδος να γίνεται ολοένα και πιο άγριο. Χωρίς συναίσθημα, χωρίς ψυχή και καρδιά. Όλα παγωμένα και άψυχα. Τα γεγονότα γίνονται διαρκώς όλο και πιο φρικαλέα . Κάθε φορά έχουμε την αίσθηση ότι τα έχουμε ζήσει όλα. Πώς δεν υπάρχει κάτι χειρότερο. Κάτι που να μπορεί να επινοήσει και να ξεπερνά τα όρια της φαντασίας.  Κάτι πιο ντροπιαστικό και μακάβριο. Και όμως ο ανθρώπινος νους τρέφεται θαρρείς από αρρωστημένους ψίθυρους, που τον οδηγούν στην παράνοια.

Ένας άρρωστος νους που κατοικεί σ' ένα μίζερο σώμα και έχει μια καρδιά μαρμάρινη, μηχανική, κρύα και ασύσπαστη.

Και αυτό καλλιεργείται καθημερινά, και αναπτύσσεται επικίνδυνα και μετατρέπει το είδος μας σε κάτι μοναδικά επικίνδυνο. Σε όλα φαντάζει πως η σκληρότητα κυριαρχεί, χωρίς να υπάρχει ανησυχία για το μέλλον

Και όμως, με έναν περίεργο τρόπο, όσο πλησιάζουμε στα Χριστούγεννα, ένα πέπλο γαλήνης μας κυριεύει. Οι ψυχές μαλακώνουν και πλημμυρίζουν συναίσθημα. Αγάλλονται και ανοίγουν. Βγάζουν όλα τα κρυμμένα μύρα της αγάπης. Και μοσχοβολά η πλάση. Για όλους και για όλα, η ματιά γίνεται ένα απαλό χάδι. Ένα χέρι που τείνει για βοήθεια, χωρίς αντάλλαγμα.Σαν μια εσωτερική ανάγκη. Σαν μια διάθεση πληρότητας. Η έγνοια για τον διπλανό μας, η ανάγκη προσφοράς, βοήθειας, γίνονται πιο έντονα. Η ίδια η ζωή αποκτά νόημα και ουσία. Αποκτά αξία. Μια περίεργη τάση αλληλοβοήθειας και συμπαράστασης επικρατεί.

Η μοναδικότητα αυτής της αλλαγής, γίνεται με τρόπο μαγικό. Θαυματουργό. Αβίαστα. Όλα γίνονται αρμονικά, καθοδηγούμενα από μια ιερή γαλήνη. Η ψυχή ποτίζεται και ανθίζει.

Απλά γιατί γεννιέται ο Χριστός. Και το πνεύμα των Χριστουγέννων, πλανάται παντού.

Αυτή είναι η μαγεία τους. Αυτά είναι τα Χριστούγεννα και το Άγιο πνεύμα τους