Του Φίλιππου Ζάχαρη (zachfil64@gmail.com)

Η Ρωσία υφίσταται από καιρό μια σειρά από κυρώσεις μετά την εισβολή της στην Ουκρανία, κάτι που έχει ήδη δημιουργήσει πολλά προβλήματα στην οικονομία αλλά και γενικότερα στην ρωσική κοινωνία.

Η ΕΕ αντιδρά ενεργά στην αιματηρή αυτή και πλήρως αδικαιολόγητη εισβολή με το να ακυρώνει πολλά προγράμματα που προορίζονταν για την Ρωσία πριν από την εισβολή. 

Ακύρωση λοιπόν, της αρχικά προβλεπόμενης συνεργασίας με τη Ρωσία και τη Λευκορωσία μέσω των προγραμμάτων Interreg προκαλεί ο βάναυσος πόλεμος της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας.

Η χρηματοδότηση αυτή μπορεί πλέον να στηρίξει μια σειρά δραστηριοτήτων,  συμπεριλαμβανομένων των λωρίδων αλληλεγγύης και της ανάπτυξης διασυνοριακών μεταφορικών συνδέσεων, υπηρεσιών υγείας, εκπαιδευτικών και ερευνητικών έργων, προγραμμάτων κοινωνικής ένταξης, καθώς και της ενίσχυσης της θεσμικής ικανότητας των δημόσιων αρχών της Ουκρανίας και της Μολδαβίας.

Η συμμετοχή στα προγράμματα Interreg αποφέρει επίσης οφέλη και πείρα όσον αφορά στη διοικητική ικανότητα και στις δύο χώρες σε σχέση με τη διαχείριση και την εκτέλεση των κονδυλίων της ΕΕ.

Μετά τη ρωσική στρατιωτική επίθεση κατά της Ουκρανίας και σύμφωνα με τα μέτρα που ενέκρινε η ΕΕ, τον Μάρτιο του 2022, η Επιτροπή είχε αρχικά αναστείλει τη συνεργασία με τη Ρωσία και την σύμμαχό της, τη Λευκορωσία, στα προγράμματα Interreg.

Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την ανακατανομή 26 εκατ. ευρώ για τη στήριξη προγραμμάτων συνεργασίας με την Ουκρανία και τη Μολδαβία.

Η απόφαση αυτή ανακατανέμει την εναπομένουσα χρηματοδότηση από την περίοδο 2021-2027 με τον ίδιο τρόπο.

Η Επιτροπή αποφάσισε επίσης ότι περιφέρειες της Φινλανδίας, της Εσθονίας, της Λετονίας και της Πολωνίας που επρόκειτο να συμμετάσχουν σε προγράμματα συνεργασίας με τη Ρωσία και τη Λευκορωσία μπορούν να συμμετέχουν σε άλλα υφιστάμενα προγράμματα Interreg.

Χάνει χρήματα λοιπόν η Ρωσία, αλλά πάνω απ' όλα μένει έξω από τις αγορές παρά τις όποιες προσπάθειες του Πούτιν να την διατηρήσει σε κάποια σχετική σταθερότητα.

Η Ρωσία δεν μένει βέβαια εκτός παγκόσμιου παιχνιδιού και αυτό παρά τις εσωτερικές ανακατατάξεις μετά και από τον «θάνατο» του αφεντικού της Wagner, Πριγκόζιν.

Η Ρωσία εξακολουθεί να διατηρεί στενές σχέσεις με τα δικτατορικά καθεστώτα της Αφρικής, στηρίζοντας ανοικτά και διατηρώντας τους δίαυλους επικοινωνίας για την εξασφάλιση των σφαιρών επιρροής. Οι πρώτες ύλες εκεί και τα οικονομικά οφέλη έχουν τον πρώτο λόγο.  

Το γεγονός βέβαια ότι η όλη επιθετική συμπεριφορά της εν λόγω χώρας κατά της Ευρώπης εξαντλεί την ανοχή της ΕΕ, είναι κάτι που φαίνεται πως δεν ενοχλεί τον Πούτιν που εδράζει την φιλία του με τους Ιρανούς και τους Κινέζους στην στρατιωτική τεχνολογία και την αγορά όπλων.

Η Ρωσία, όμως, με αυτά και με αυτά δεν παύει πλέον να είναι παρά μια απομονωμένη χώρα, χωρίς ευρωπαϊκή συνεισφορά και υποστήριξη.

Ο Ρώσος δικτάτορας το ήξερε αυτό εξαρχής, αλλά αυτό δεν τον εμπόδισε να προκαλέσει με την βάναυση εισβολή στην Ουκρανία τα ευρωπαϊκά κράτη που νοιώθουν να απειλούνται ευθέως.

Μια χώρα που πέρα από την απομόνωση βιώνει ένα απίστευτα αυταρχικό καθεστώς που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια τον ρωσικό λαό σε πολλαπλά κοινωνικο-οικονομικά αδιέξοδα.