Η υπουργός Περιβάλλοντος (και μπλαμπλά και μπλαμπλά, με τη μόδα τα περισσότερα υπουργεία να αποκτούν ένα όνομα σιδηρόδρομο) κ. Τίνα Μπιρμπίλη, έχει την άνεση να παίρνει όποιες αποφάσεις θέλει, χωρίς να λογαριάζει το πολιτικό κόστος. Και μπράβο της. Μόνο που αυτός ο «ηρωισμός» της βασίζεται στο γεγονός ότι έχει «δοτή» και όχι αιρετή εξουσία. Είναι στη συγκεκριμένη θέση επειδή έτυχε να γυμνάζεται στο ίδιο γυμναστήριο με τον πρωθυπουργό και όχι επειδή την έστειλε ο λαός στη Βουλή και εκείθεν στην κυβέρνηση.
Με την άνεση αυτή μπορεί να επιβάλει -την ίδια ώρα που υποτίθεται ότι με την απελευθέρωση των επαγγελμάτων καταργούνται οι κατώτατες αμοιβές- πόσο υποχρεούται να πληρώσει οποιοσδήποτε από τους επτακόσιες χιλιάδες άνεργους, ή τους συνταξιούχους με την ψαλιδισμένη σύνταξη, για να αποκτήσει «ενεργειακό πιστοποιητικό», αν έτυχε να έχει ένα σπιτάκι.
Με την άνεση αυτή, ότι δηλαδή δεν έχει να δώσει λογαριασμό στους ψηφοφόρους, μπορεί να σταματά ή να καθυστερεί έργα, από τα οποία περιμένουν να δουν μεροκάματο χιλιάδες οικογένειες.
Με την άνεση αυτή μπορεί να επιβάλει, χωρίς καμιά προηγούμενη μελέτη, που να λαμβάνει υπόψη της τις ιδιαιτερότητες κάθε περιοχής, μέτρα όπως η καθιέρωση του δικαιώματος οικοδομείν, στις περιοχές «νατούρα», μόνο υπέρ εκείνων που έχουν χρήμα να αγοράσουν δέκα στρέμματα, αχρηστεύοντας τις ιδιοκτησίες χιλιάδων οικογενειών.
Δεν έχω ιδιοκτησία σε κανένα κομμάτι της ελληνικής επικράτειας, πλην κάποιον αμελητέων ποσοστών «εξ αδιαιρέτου», σε κάποια χέρσα χωράφια στο χωριό μου, που αν και είναι πανέμορφο, και όχι μόνο στα δικά μου μάτια, εν τούτοις δεν είναι και προστατευόμενο. Το ξεκαθαρίζω για να μην θεωρήσει κανείς ότι έχω προσωπικούς λόγους να μην ...συμπαθώ τον τρόπο σκέψης και δράσης της κ. Μπιρμπίλη.
Δεν μπορώ, όμως, παρά να συμφωνήσω με τον άλλοτε μαθητή μου, το Γιάννη Βούρο που ξέφυγε εγκαίρως από τη δημοσιογραφία - όταν εξανίσταται κατά της εξωκοινοβουλευτικής υπουργού: «Δεν μπορεί να σκέφτεται που θα γεννήσει ένας πελεκάνος και ένα αναπτυξιακό σχέδιο να τινάζεται στον αέρα».
Κάτσε κυρά μου και κάνε οικολογική χαρτογράφηση όλης της χώρας, ώστε να διαμορφώσεις το ανάλογο πλαίσιο για κάθε περιοχή, κάθε νησί, κάθε λίμνη, κάθε υδροβιότοπο. Και όχι να τραβάς μια ανέξοδη και αμελέτητη νατουραλιστική ρετσέτα «και όποιον πάρει ο χάρος».
Αλλά οι αυθαιρέτως ανερχόμενοι εθίζονται στην αυθαιρεσία.

Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ
giorgis@massavetas.gr